Frank Bakker (33) is zelf op late leeftijd begonnen met keepen bij V.V. Nieuw-Lekkerland nadat hij eerst een tijd als veldspeler fungeerde. Op zestienjarige leeftijd nam hij al plaats in de selectie, maar verder dan 2 invalbeurten en een enkele oefenwedstrijd in het eerste en een aantal seizoenen bij het tweede was dit het einde. Nadat hij op vierentwintig jarige leeftijd gedwongen moest stoppen met keepen door een dubbele hernia, ging hij zich volledig focussen op het geven van keeperstraining! 
“Ze waren niet helemaal tevreden met de keepers die er toen waren. In mijn vrije tijd met vrienden stond ik heel vaak op doel en vond ik het hartstikke leuk. Zodoende ben ik het toen gaan proberen. Ik ben in de spits begonnen en op doel geëindigd haha. Het beviel zo goed dat ik eigenlijk boven twee anderen werd verkozen tot eerste keeper van de B1. Sindsdien ben ik niet meer onder de lat vandaan gegaan.”
Toen Bakker zestien was zat hij al op de bank bij het eerste. Helaas is hij hier door omstandigheden nooit echt doorgebroken.
“Ik heb een aantal seizoenen in het tweede gekeept, waarvan één in de hoofdklasse. Ik was nog erg jong en er werden toen andere keepers gehaald. Ik belandde een beetje op een zijspoor en ben toen gaan voetballen met wat vrienden in het derde. Toen begon het keeperstraining al een beetje te jeuken. Op mijn achttiende begon ik met het geven van training aan de jeugd. Dit waren gasten van acht tot twaalf jaar. Dit was hartstikke leuk om te doen!”
Toen Frank begon met het geven van keeperstraining stond het bij Nieuw-Lekkerland nog een beetje in de kinderschoenen. Samen met een andere keeperstrainer is hij een keepersschool opgestart en werd het steeds serieuzer.
“De trainer waarmee ik dit opstartte vertrok na één seizoen. Ik ben toen de kar zelf gaan trekken. Ik was toen ongeveer tweeëntwintig geloof ik. Sindsdien zijn we het eigenlijk heel serieus gaan oppakken. Begonnen in de jeugd en uiteindelijk doorgetrokken tot aan de senioren.”
Bakker moest helaas op zijn vierentwintigste zelf al stoppen met voetballen. Dit nadat hij een dubbele hernia had opgelopen.
“Dat bracht wel een vrij abrupt einde aan mijn eigen carrière toen. Na de operatie heb ik het nog wel een seizoen bij vrienden geprobeerd. Ik merkte echter gewoon dat de lenigheid die er ooit was er niet meer in zat. We zijn dat jaar nog wel kampioen geworden haha. Helaas was het wel echt het einde en ging het niet meer.”
Tot twee jaar terug. Het tweede speelde nacompetities. Al de keepers waren geblesseerd of niet meer speelgerechtigd. Frank maakte zijn rentree.
“Het ging echt lekker, boven verwachting, maar helaas mocht het niet baten. De nacompetitie werd verloren. Dat ik uiteindelijk niet zelf de keuze had om te stoppen, maar het eigenlijk gedwongen moest was wel erg jammer. Gelukkig heb ik het goed opgepakt en ben ik me vanaf dat moment volledig gaan focussen op het geven van de trainingen.”
Vanaf het moment dat Frank zelf was gestopt met keepen stak hij meer tijd in zijn keeperstraining. Mede hierdoor kwam hij terecht bij de senioren.
“Ik begon in eerste instantie als assistent van de keeperstrainer. Naar mate de tijd vorderde merkte de keepers en hoofdtrainer dat er veel oefeningen uit mijn mouw kwamen. We hebben toen afgesproken dat ik de training ging overnemen en mijn collega de coaching tijdens zaterdagen ging oppakken. Dit pakte super goed uit!”
Sinds twee seizoenen is ook Bakker het coachende gedeelte meer gaan oppakken.
“Ik ben er op zaterdagen ook wat meer bij betrokken geraakt. Zo verzorg ik bijvoorbeeld de warming up met de keepers. Ze vinden het fijn als er één iemand is die altijd dezelfde en juiste warming up doet.”
Frank Bakker haalt nog steeds enorm veel plezier uit het geven van keeperstraining.
“Ik vind het super mooi om die gasten te triggeren. Vaak weten ze zelf niet wat ze allemaal wel niet kunnen. Om dat eruit te kunnen halen vind ik heel leuk. Ook het verschil van personen vind ik mooi om te zien. De één heeft een schop onder z’n hol nodig en de ander een schouderklopje. In het dagelijks leven als projectleider probeer ik op dezelfde manier te coachen. Ik heb er dus redelijke ervaring mee.”
De keepersdagen op het complex van VV Nieuw-Lekkerland waren voor Frank altijd een genot.
“Samen met Frans Hoek organiseerde Nieuw-Lekkerland altijd hele mooie keepersdagen waar ik echt van genoot. Uit de hele regio kwamen er echt 150 tot 200 keepers. Aan hen werden er dan hele mooie oefeningen gegeven. Dit waren wel mooie dagen om als keeperstrainer mee te maken.”
Nu Bakker zelf helaas niet meer kan keepen moet hij een andere manier vinden om zichzelf een beetje fit te houden.
“Ik fitness nog enorm veel om mezelf goed fit te houden. Ik moet zeggen dat ik hierbij geen last heb. Natuurlijk moet ik met bepaalde oefeningen uitkijken, maar dat gaat super goed. Naast het fitness vind ik squashen op een laag pitje ook erg leuk. Dit is wel gevoelig voor m’n rug. Soms ben ik na een potje echt twee weken stijf haha.”
In deze coronatijden heeft Frank altijd contact gehouden met de jongens van de voetbal.
“Gelukkig zijn we alweer begonnen met trainen. Het is mooi om te zien hoe gretig iedereen weer is. Ik moet zeggen dat de vorm er bij velen alweer goed in zit. In de tijden dat alles stil lag hebben we natuurlijk via onze appgroep contact gehouden. Het is altijd veel dollen met de keepers onder elkaar. Met keepers is het altijd lache hé, beetje een apart volk zeggen ze altijd haha.”
Klik hier voor een ander artikel over V.V. Nieuw-Lekkerland.
Voor meer informatie over V.V. Nieuw-Lekkerland, klik hier.