Een veld als een biljartlaken, met altijd gras op lengte. VV Vierpolders heeft het, nu de club sinds kort de hulp heeft gekregen van twee aangeschafte robotmaaiers. “Een mooier veld, lagere  onderhoudskosten en we doen ook nog eens aan duurzaamheid”, kan penningmeester Martien van der Valk zijn geluk niet op.

Twee volledig automatische robotmaaiers doen de gehele week hun werk. Secuur en nauwkeurig ‘knippen’ ze het gras van de twee velden en trainingsveld bij. Geen plekje slaan ze over. “Dag en nacht rijden ze hier, onvermoeibaar, rond”, vertelt Van der Valk. “Ze zoeken hun eigen weg”, vult Martin Korpershoek van Steenbergen Mechanisatie, dat Vierpolders de robotmaaiers leverde, aan. “Alleen als er gevoetbald en getraind wordt, mogen ze uitrusten.”

Het lange gras, Van der Valk kent geen ledenvergadering de afgelopen jaren waar het niet ter sprake kwam. “Altijd klachten, maar ja, het was handmatig werk. In de groeitijd kwamen ze het vrijdag maaien en zondag was het weer zo’n stuk gegroeid”, laat hij met wijsvinger en duim zien.

Vierpolders is zelf verantwoordelijk voor het onderhoud op het complex. “We krijgen een bedrag van de gemeente, maar dat alleen is niet toereikend. We moeten daarom slim zijn met onze centjes.”

Voor het veldonderhoud nam de club jarenlang een hovenier in de arm. “Hoe goed de hovenier zijn werk ook deed, het haalde het niet bij deze robotmaaiers.”

De aanschaf van de robots past volgens Van der Valk in het toekomstbestendig maken van het sportpark. “Er is de laatste tijd al het nodige gebeurd. We hebben op het tweede veld, met financiële hulp van de gemeente, hekwerk en nieuwe lichtmasten geplaatst. Daardoor kunnen we ook in de avonduren wedstrijden spelen. We hebben twee extra kleedkamers bijgebouwd en zonnepanelen op het dak gekregen. Die zorgen voor 24.000 kilowatt aan energie.”

Ook over de aanschaf van de robotmaaiers is bij Vierpolders goed nagedacht. De investering van ongeveer vijfentwintig duizend euro is het meer dan waard, volgens Van der Valk. “Ik heb uitgerekend dat we ongeveer een derde van de kosten besparen. Ik ga dan uit van een afschrijving van vijf jaar. Jaarlijks waren we steeds meer geld kwijt aan het maaien door een hovenier.”

De onderhoudsploeg, die zo’n beetje elke dag wel te vinden is op het sportpark, is inmiddels al gewend aan de snorrende maaiers. “We krijgen een beter veld, dus ik ben blij”, reageert vrijwilliger André Krowinkel.

“Voor de rest hebben we geen plannen”, stelt Van der Valk de aanwezigen ‘gerust’. “Het verdere onderhoud blijft vooral mensenwerk.” Zoals het ophangen van reclameborden, het repareren van schade aan de doelen, het krijten van de lijnen op het veld én het vangen van de plaatselijke mollen.

Dat laatste, zo benadrukt Krowinkel, blijft het terrein van Daan Westdijk. “Daan heeft zo’n speciaal stangetje, waarmee hij in de mollengangetjes kan komen. Ja, dat kan hij heel goed.”

Van der Valk, grappend: “Hij heeft een cursus ‘Wie is de Mol’ gedaan.”

Het terrein van Vierpolders blijkt een nogal geliefd mollenterrein te zijn. Onlangs telde Krowinkel elf molshopen. “Blijkbaar hebben we goede velden, anders komen die mollen niet.”

Van der Valk: “Mollen vangen, dat doen die robotmaaiers niet. Nog niet, maar wie weet wat ze over 25 jaar kunnen.”