Bij VV Dongen draait het al ruim een eeuw om saamhorigheid, dorpstrots en herkenbare gezichten. Dat geldt niet alleen voor het vlaggenschip in de Vierde Divisie, maar zeker ook voor het tweede elftal. Daar voetbalt een mix van ervaren spelers en oud selectieleden die het spelletje nog lang niet kunnen laten. “We zijn begonnen als een vriendenteam,” vertelt Rens Evers, speler van Dongen 2 en lid van de technische commissie. “Maar inmiddels zijn we een van de sterkste teams in onze klasse.”
DORPSCLUB MET KARAKTER
Evers kent de club door en door. “VV Dongen is en blijft een echte dorpsclub,” zegt hij. “Iedereen kent elkaar, veel jongens komen hier al van jongs af aan over het terrein. De club heeft een tijd gehad waarin het wat minder liep, maar dat trekt gelukkig weer aan. Je merkt dat de prestaties van het eerste elftal en de betrokkenheid van de jeugd weer groeien.” Die betrokkenheid zit diep in het DNA van de club. “Vroeger was VV Dongen hét ontmoetingspunt van het dorp, dat leeft nog steeds. Veel kinderen van oud-spelers voetballen hier nu zelf weer. Dat geeft continuïteit en zorgt voor een herkenbaar gezicht.”
ERVARING IN OVERVLOED
Dongen 2 is een ploeg met een flinke bak ervaring. “Als we ergens komen, hoor je vaak: ‘Moeten we tegen díé mannen spelen?’” lacht Evers. “We hebben veel jongens die op hoog niveau hebben gevoetbald. Namen als Rémon Koenen en Sander de Bont zeggen hier genoeg. Dat zijn spelers die jarenlang in het eerste hebben gespeeld en nog steeds fanatiek zijn.” Het niveau is dus hoog, maar de sfeer blijft gemoedelijk. “We zijn nog steeds een vriendenteam. Iedereen doet zijn beurt als grensrechter, iedereen wisselt op zijn tijd – ook de beste spelers. Het gaat bij ons om het samen voetballen, niet om prestatiedrang. Maar als het fluitje gaat, wil niemand verliezen. Dat zit er bij ons allemaal nog in.”
Toch is Dongen 2 geen opleidingsteam voor het eerste elftal. “Nee, absoluut niet,” zegt
Evers resoluut. “We zijn echt een losstaand team. Jongens die nog de ambitie hebben om
naar het eerste te gaan, komen niet bij ons terecht. We trainen misschien één keer in de twee weken, als het uitkomt. We hebben allemaal gezinnen, banen, verplichtingen. Dat maakt het ook zo mooi: we doen dit puur uit plezier.” De balans tussen gezelligheid en prestatie is volgens Evers precies wat Dongen 2 bijzonder maakt. “We spelen in de eerste klasse en doen daar goed mee. Als iedereen fit is, kunnen we gewoon kampioen worden. Maar als er een paar geblesseerd zijn of weekendjes weg, dan merk je dat meteen. We zijn afhankelijk van wie er op zondag kan.”
HECHTE GROEP
De selectie van Dongen 2 blijft grotendeels stabiel. “We selecteren zelf,” legt Evers uit. “We kijken elk jaar wie stopt, en dan zoeken we er één of twee bij die goed passen in de groep. Dat zijn vaak jongens die we al kennen uit de club of het dorp. Het moet klikken, dat is belangrijker dan of iemand vroeger in het eerste heeft gespeeld.” De chemie binnen de groep blijkt ook buiten het veld. “We hebben paar vaste vriendengroepen binnen het team. Soms zijn er op zaterdagavond vijf of zes op vriendenweekend, dan staan we de dag erna met tien man. Maar dat hoort erbij. De sfeer is altijd goed.” ‘We spelen om te winnen, maar niet om koste wat kost kampioen te worden’.
Ambities zijn er zeker, maar niet ten koste van alles. “We willen graag winnen, natuurlijk,” zegt Evers. “Maar we wisselen bewust door, iedereen speelt. We hoeven niet per se kampioen te worden, want dan zouden we richting de hoofdklasse moeten. Dat levert vooral langere reizen op, daar zitten we niet echt op te wachten.” Het is precies die nuchtere houding die VV Dongen typeert. Een club waar prestaties belangrijk zijn, maar plezier nog altijd de boventoon voert. “We hebben allemaal al onze kilometers gemaakt,” besluit Evers. “Nu genieten we van het spelletje, van elkaar en van die zondagmiddag. Dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait.”
Klik hier voor meer artikelen over VV Dongen
Klik hier voor meer informatie over VV Dongen