Robin Verheijen (51) is al tien jaar actief in de jeugdtak van VV Hellevoetsluis. Als het nieuwe seizoen aanbreekt, zal hij als jeugdvoorzitter gaan fungeren. Degelijk beleid en plezier moeten samengaan, weet de geboren Rotterdammer.

Officieel moet Verheijen nog tijdens de ALV benoemd worden in zijn nieuwe functie, maar niets staat een uitdagende wisseling van positie in de weg. “Ik heb er veel zin in om jeugdvoorzitter te worden”, zegt de man die bij Hellevoetsluis aanmeerde toen zijn oudste zoon Jasper (inmiddels speler van JO17) de eerste schreden op het voetbalveld zette en sinds twee jaar technisch coördinator van de bovenbouw (TCB) is. “Het is best een kunst om een goede structuur neer te zetten en te zorgen voor draagvlak voor veranderingen en verbeteringen. Ik volg momenteel bij de KNVB de opleiding Hoofd Opleiding en ben me ervan bewust wat er bij komt kijken om een voetbalclub goed te laten draaien. Gelukkig heb ik inmiddels aardig wat ervaring bij onze vereniging. Ik stap niet helemaal in het diepe.”

Hellevoetsluis, weet Verheijen, is een gezellige club waar ze nog heel aardig voetballen kunnen ook. De hoofdmacht komt uit in de tweede klasse zaterdag, terwijl het tweede team reserve eerste klasse speelt. Vanzelfsprekend is het allerminst dat jeugdspelers soepeltjes doorstromen naar de selectie. “Maar elk jaar lukt het een paar jongens wel weer”, vervolgt Verheijen, de opvolger van Wim Verheij. “Dan moet je niet aan grote aantallen denken, meestal een stuk of twee à drie. Een enkele keer breekt er ook maar eentje echt door. Maar een speler als Luuk Engels heeft bewezen dat je in relatief korte tijd een vaste waarde kunt worden. Als wij erin slagen onze opleiding te blijven verbeteren, zullen er altijd jongens blijven doorstromen.”

Dat zijn vereniging ook sterke spelers van buitenaf niet afwijst, wordt door Verheijen gretig beaamd. Maar zoals vrijwel elke amateurclub wil ook Hellevoetsluis de couleur locale behouden. Uitgangspunt in technisch opzicht is het streven om voetballers in verschillende spelsystemen te kunnen laten opereren. “Daar worden spelers beter van”, zegt Verheijen, die graag over zijn hobby praat. “Tijdens een wedstrijd is het handig als je van systeem kunt veranderen. Of dat je een duel eens kunt beginnen met een 3-5-2, in plaats van het geijkte 4-3-3. Ook voor Hellevoetsluis geldt dat 4-3-3 de basis is hoor. Maar we leggen trainers niet de verplichting op om altijd zo te spelen met hun team.”

Verheijen gaat in op zijn eigen verleden als voetballer, dat in zijn geboorteplaats Rotterdam gestalte kreeg met lidmaatschappen van clubs als IJVV Zwervers, IJsselmonde en Feyenoord. Bij de laatstgenoemde brigade reikte hij tot het team dat nét onder de regionale jeugd uitkwam. “IJsselmonde vind ik wat karakter en sfeer betreft erg op Hellevoetsluis lijken”, zegt Verheijen, die bij de Italiaanse autofabrikant Pirelli werkzaam is als marketing- en salesman. “We zouden soms wat meer van ons mogen afbijten bij de club. Als we tegen Rotterdamse jeugdelftallen spelen, merk je dat jongens onder de indruk zijn en dat we te lief worden. Door geregeld te oefenen tegen stadsteams, kunnen we aan dat manco werken. Maar tegenover het gebrek aan echte brutaliteit, staat dat we weinig problemen met jongens hebben. Er heeft weleens iemand een grote mond tegen de trainer, maar daar blijft het ook wel bij. Hellevoetsluis is gewoon een fijne club waar jeugdspelers graag komen. Ook in coronatijd proberen we zoveel mogelijk te doen voor de jeugd.”

Meer artikelen lezen over VV Hellevoetsluis? Klik hier.