VELO bestaat komende zomer negentig jaar, maar de kans was aanwezig dat de club het jubileum vierde als tweedeklasser. Degradatie lag op de loer. “Die jongens moeten extra gas geven, dan kán handhaving nog”, zegt bestuurslid Louis de Letter.

De Letter, 72 jaar en gepensioneerd, zag VELO in al zijn geledingen groot worden. Tien jaar was hij toen hij lid werd van de Wateringse club. “In die tijd kon dat niet eerder. Tegenwoordig worden ze lid op hun vijfde, toen had je nog geen pupillenvoetbal”, zegt de man die bij het 75-jarig bestaan al werd benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De koninklijke blijk van waardering kreeg hij niet voor niets. Hij zit al veertig jaar in het bestuur van VELO, waarvan 23 jaar als secretaris. “Ik was nog speler van het eerste toen ik bestuurslid werd. Ik was eerst verantwoordelijk voor de accommodatie. Ik heb zelf gevoetbald tot mijn 35ste en moest stoppen vanwege een kruisband-blessure. Ik heb tien jaar in het eerste gespeeld. Ik was een karaktervolle verdediger.”

Hij maakte twee verhuizingen mee en dus ook de terugkeer van VELO aan de Noordweg. “Dit was een super-de-luxe accommodatie toen het in 1972 opende”, zegt De Letter. “Inmiddels is er van alles bijgebouwd. De kantine is vernieuwd. We hebben zeven velden, waarvan drie kunstgras.” VELO telt inmiddels ruim vijftienhonderd voetballeden. “Daarvan zijn er zo’n beetje 1150 actief. We hebben twintig seniorenteams en een kleine zestig teams bij de jeugd”, somt hij op. “Die allemaal te laten trainen en spelen vergt een minuscule operatie. De organisatie moet goed op elkaar afgestemd zijn.”

VELO heeft zich ontwikkeld van een zondag- tot een zaterdagvereniging. “Die ontwikkeling was niet meer tegen te houden”, zegt De Letter. “We zijn begonnen met wat recreatieteams op zaterdag, omdat er grote vraag naar was. De volgende stap was een standaardelftal op zaterdag. We hebben een paar jaar een zaterdag- en zondagselectie gehad. Op een gegeven moment stapten steeds meer spelers van de zondag over naar de zaterdag. Het werd steeds lastiger om de zondag in leven te houden. Vorig jaar hebben we de zondag definitief ingeruild voor de zaterdag. Dat was voor mij persoonlijk wel slikken, want ik was, net als veel andere oudere VELO-mensen, gewend aan de zondag. In sportief opzicht was er geen pijn. We waren in een paar jaar tijd al gepromoveerd van de vierde naar de eerste klasse. Daar hadden we het moeilijk, maar ik heb de hoop dat we ons handhaven nog niet opgegeven. VELO hoort minimaal in de eerste klasse thuis, maar als we degraderen gaan we gewoon proberen om weer zo snel mogelijk promotie af te dwingen. We hebben vaker tegenslagen overwonnen.”

De grootste uitdagingen van VELO voor de komende jaren liggen vooral op het gebied van accommodatie. “Het is passen en meten. We hebben 24 kleedkamers, maar dan nog is het lastig om iedereen op zaterdag een plaatsje te geven. Vanwege het ruimtegebrek proberen we wat jeugdwedstrijden op zondag te laten spelen, maar dat komt nog niet echt van de grond. Daar heb je de medewerking van de KNVB en de tegenstanders voor nodig.”

Meer informatie over VELO? Klik hier.
Klik hier voor de volledige krant van Westland.