Guus Abrahams is een voorbeeld van een dorpse jongen die nog weet wat clubgevoel is. Hij komt uit Biest-Houtakker, groeide op in het dorp en speelt al zijn hele leven voor SVSOS.

“Het voetballen is niet alleen leuk, het is ook gewoon heel gezellig. Zelfs nu het niet zo goed gaat. Het voordeel van een jonge groep is dat we allemaal hoogstens vijf jaar schelen, we zijn dus echt vrienden van elkaar”, vertelt Abrahams (22). Hij speelt van kleins af aan al bij SVSOS, met een lichting die nog steeds voor het grootste deel samen voetbalt.

Dat geldt niet voor elke generatie. Zo mist SVSOS nu de ervaring van de groep tussen de 25 en 30 jaar, die spelers zijn voor het grootste deel al gestopt. “Dat was niet echt een groep vol jongens die echt van het voetbal hielden. Dat zijn wij wel.” Door het gebrek aan ervaring speelt SVSOS nu wel in de kelder van het amateurvoetbal, het rechterrijtje van de vijfde klasse E. “Maar ik ben ervan overtuigd dat wij in de komende jaren stappen kunnen zetten. We voetballen goed genoeg, moeten alleen leren op de juiste momenten een slimme overtreding te maken en mogen af en toe wel wat harder zijn in de duels.” Twee jaar geleden stond de club nog in de vierde klasse.

Abrahams, die van origine een middenvelder is maar tegenwoordig zo’n beetje overal gepositioneerd wordt, hoopt komend seizoen al mee te draaien bovenin de competitie. “Zodat we in ieder geval weer ergens om spelen.” 5E is volgens hem een leuke competitie. “We voetballen tegen allemaal dorpen in de Kempen. Hopelijk staan we nog eens tegen EDN’56, dat is de mooiste derby van allemaal.”

Abrahams ziet zichzelf nog jarenlang het shirt van SVSOS dragen, als jongen van de Biest. “SVSOS is voor de Biest heel belangrijk. Het is een plek waar mensen samenkomen, op zondag langs de lijn of in de kantine. Bij derby’s kunnen er wel 150 tot 200 man staan. Een hoger niveau kan ik toch niet aan, dus dan heeft een overstap maken al helemaal geen meerwaarde.”