Hij voetbalde in de jeugd van RBC Roosendaal en NAC Breda, vertrok jaren later naar Dosko en via omzwervingen bij Rood Wit en Halsteren keerde Sven van Zwam afgelopen zomer bij Internos terug op de plek waar het voor hem allemaal begon. En dat doet hij in de vierde klasse zeker niet om af te bouwen. “Ik ben pas 25, binnen drie jaar moeten we twee keer promoveren!”
De aanvaller met een gouden linkerbeen zag, ondanks zijn nog jonge leeftijd, dus al een hoop van het Brabantse voetbalwereldje. Toch keert hij nu dus alweer terug, hij legt uit waarom. “Zeker bij Halsteren was het echt investeren om basisspeler te worden. Mede door corona heb ik daar de afgelopen twee jaar nauwelijks gespeeld, dat zag ik niet nog een seizoen zitten. Uiteindelijk ben je als klein jongetje op voetbal gegaan om lekker plezier te hebben.”
Mooiste tijd
En waar kun je dat beter vinden, dan de club waar je bent opgegroeid? “Dat maakte het voor mij ook niet echt een moeilijke keuze. Veel vrienden voetballen hier en het plan om terug te komen in die tweede klasse, sprak mij wel aan.” Want nadat Internos de stap van de zondag naar de zaterdag maakte, moest het weer onderaan beginnen. Een verschil met zijn vorige clubs. “Bij Dosko speelde ik in de hoofdklasse en heb ik, ondanks dat we degradeerden, wel een leuk jaar gehad. Rood Wit was mijn mooiste tijd, in de eerste klasse.” Bij Halsteren ging hij in de hoofdklasse vervolgens op zoek naar zijn plafond. “Ik weet zeker dat ik dat niveau aankan, maar uiteindelijk heb ik door omstandigheden weinig kansen gehad. Dat maakt het wel jammer.” Vooral op zijn tijd in Sint Willebrord kijkt hij dus met een grote glimlach terug. “We promoveerden toen bijna naar de hoofdklasse, dat had niemand verwacht.” En ondanks dat hij nooit met tegenzin naar de trainingen ging, heeft hij nu bij Internos het echte plezier weer terug. “Ik wilde niet nog een seizoen hebben waarin het net wel of net niet spelen zou zijn. Na ongeveer anderhalf jaar amper voetballen, had ik het gevoel dat ik dit moest doen.” De uitdaging sprak Van Zwam aan. “Ons sportief omhoog werken. Het niveau op de trainingen is hoger dan in de competitie, dat zie je ook wel aan de uitslagen, maar we gaan niet zomaar kampioen worden.”
‘Hallertje’
Sinds zijn vertrek vijf jaar geleden is er het nodige veranderd, zo vertelt hij. “Het is een minder grote club geworden. Ze zijn ook niet voor niks van zondag naar zaterdag gegaan, anders waren de problemen nog groter geweest. Unitas is nu de grootste club van Etten-Leur, aan ons om Internos weer op de kaart te zetten.” En dat de aanvaller, die voorheen ook regelmatig centraal achterin speelde, niet is gekomen om uit te voetballen, dat mag duidelijk zijn. “We zijn verplicht om te promoveren. Het liefste speel ik hier weer gewoon op hoger niveau. Daarom heb ik gezegd: binnen drie jaar moeten we weer in die tweede klasse zitten, gelukkig waren ze dat met mij eens.” De grote uitslagen geven niet altijd evenveel voldoening, maar als spits probeert hij er natuurlijk zoveel mogelijk te maken. “Ik zak veel in, de ’10’ vind ik eigenlijk de leukste positie, dus daar kom ik zo best vaak uit.” Bij Dosko was dat heel anders, weet hij nog. “Die zagen in mij de ideale ‘cv’, maar zelf speel ik liever wat dichter bij de goal.” Inmiddels staat de teller op zes treffers, Van Zwam mikt op de twintig. Al is de inwoner van Etten-Leur vooral blij dat hij weer mag voetballen, want dat was nog maar even de vraag. “Ze hadden mij niet goed aangemeld, daardoor mocht ik de eerste vier officiële wedstrijden niet meedoen. Een ‘Hallertje’…” Hij voelt zich tot slot weer als een vis in het water. “Het is zo heerlijk om weer op het veld te staan, lekker met je vrienden. We zijn allemaal nog best jong, dus als we bij elkaar blijven, kunnen we straks een leuke rol spelen in die tweede klasse!”
Klik hier voor meer informatie over Internos
Lees hier meer artikelen over Internos