CLINGE – Hij mag inmiddels weer voorzichtig lopen op de loopband en binnenkort gaat Sven d’Hooghe voor het eerst ook weer het trainingsveld op. De aanvaller van derdeklasser Clinge zit echter nog altijd volop in zijn revalidatieproces. ‘De specialist gaf eerst aan een half jaar, dat werd een jaar en nu ga ik moeten rekenen op anderhalf jaar, misschien zelfs nóg wel langer. Het gaat langzaam, maar ik wil fysiek volledig hersteld zijn. En dan komt ook nog het mentale aspect om de hoek kijken.’
Na twee afgebroken coronaseizoenen keek iedereen er eind september vorig jaar reikhalzend naar uit: de competitiestart. Ook d’Hooghe was er wel aan toen om in de derde klasse uit bij buurman Steen de eerste punten te pakken. Die overwinning kwam er, maar toen lag de snelle aanvaller al met een beenbreuk in het ziekenhuis. “Ik hoorde een knak, dan weet je dat het foute boel is. Ik had ook best veel pijn en ben vrij snel daarna ook geopereerd. Daarna begon het hele traject en daar zit ik nu nog altijd middenin. Het is frustrerend dat je niet kan voetballen, maar anderzijds zijn er ergere dingen in het leven. Het gaat er mij vooral om, dat ik mijn werk als monteur bij Cargill dagelijks pijnvrij kan doen. Als ik dan daarnaast ook weer kan voetballen is dat meegenomen.”
Drie keer per week is hij te vinden in de fitness om zijn spieren aan te sterken en wat te hardlopen. “Het gaat langzaam, maar er zit vooruitgang in. In het begin kon ik met mijn been slechts vijf kilo wegdrukken, nu is dat zonder te trillen al twintig kilo. De plaat die ze erin hadden geplaatst is er gelukkig nu uit sinds afgelopen juni. Die zorgde ervoor dat ik steeds vocht in mijn been kreeg na een inspanning of wanneer ik een dag had gewerkt. Bloedirritant en lastig. Nu is ook dat stapje gezet en kan ik weer verder richting herstel.”
In het begin kostte het hem wel moeite om naar voetbal te kijken, zeker wanneer twee spelers een stevig duel aangingen. “Dan denk je steeds ‘als dat maar goed gaat’ of ‘gelukkig staat hij weer op’. Dat soort dingen. Van het moment dat ik zelf botste staat me nog weinig bij, maar denk wel dat het mentaal nog wel een dingetje wordt als ik weer mag gaan meetrainen. Die eerste keer een duel, of een één op één met de keeper…. Daar denk ik nog even niet aan. Eerst maar weer eens pijnvrij lopen op het veld en mee de kleedkamer in. Dat soort zaken, daar kijk ik wel naar uit.”
Tot die tijd is het de sportschool en fysiotherapiepraktijk waar d’Hooghe de volgende fase van de revalidatie ingaat. “Maar ik ga niks overhaasten, want dat heeft geen zin. Natuurlijk kriebelt het af en toe en wil je soms al wat meer. Maar ik heb geen datum in mijn hoofd of een rode stip op de kalender gezet. Daarvan heb ik wel al geleerd nu het zo lang duurt. Ik ben van nature geen stilzitter, maar was in het begin van iedereen afhankelijk. Dat knaagde wel en laat je zien hoe mooi het leven is, wanneer alles in je lijf normaal functioneert. Dat is nu mijn eerste drijfveer, dat ik alles weer pijnvrij kan.”
Met zijn club Clinge gaat het op dit moment nog niet direct zoals gehoopt in de derde klasse. “Een aantal jongens zijn gestopt of hebben blessures en zijn niet beschikbaar. Dan merk je dat bij ons de spoeling dun is. Ten opzichte van vorig seizoen zijn er nu een vijftal basisspelers niet bij. Dat vang je niet eventjes op. Het is roeien met de riemen die beschikbaar zijn en dan baal ik wel dat ik moet toekijken. Helaas moet het nog een tijdje zonder mij, maar ik heb de overtuiging dat het goedkomt.”
Klik op VV Clinge voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Clinge voor meer informatie over de club.
