Het eerste elftal van Van Nispen degradeerde vorig seizoen kansloos uit de derde klasse. Met zeven punten na 26 competitiewedstrijden had het jonge team van trainer Stephan Spruijt geen schijn van kans op handhaving en ook dit jaar is het een niveau lager vechten voor de punten. “We gaan niet echt een rol van betekenis spelen”, zegt de 59-jarige oefenmeester. Spruijt is thuis bij Van Nispen.
Spruijt is een geboren Haarlemmer, maar hij loopt over twee periodes al ruim twaalf jaar rond bij Van Nispen. Eerst bij de inmiddels opgeheven zondagtak en sinds 2017 op zaterdag. “Ik ben echt verweven met de club. Een ontzettend fijne vereniging, Ik voel me hier thuis en heb in die jaren ook vrienden gemaakt. Mensen waar je mee optrekt.”
Longkanker
Dat Spruijt een warm gevoel heeft bij Van Nispen heeft ook te maken met persoonlijk leed. In 2012 werd bij de in Lisse woonachtige trainer longkanker geconstateerd. “Dat was in mijn derde jaar bij Van Nispen. Dat is pittig hoor, als je die boodschap krijgt. De reacties die ik kreeg van de clubleiding van Van Nispen waren overweldigend. Ik kreeg alle tijd die nodig was om weer terug te keren. Ze wilden met mij door. Dat vond ik zo mooi.”
Snel herstel
Spruijt kwam terug, bijzonder snel, en als een ander mens. “Ik herstelde gelukkig goed. Ik hoefde geen chemotraject in te gaan, geen bestralingen, maar ze hebben tijdens een operatie wel mijn rechterlong weggehaald. Dat merk ik nu wel, maar joh, ik ben er nog. Dat is het belangrijkste. Ik werk gewoon 40 uur per week, sta op het trainingsveld, kan nog veel. Alleen zelf sporten zit er niet meer in.”
Dat laatste frustreert Spruijt soms wel. “Ik sta heel positief in het leven, maar ik heb altijd gesport. Tennissen, voetballen, ook op hoog niveau bij RCL en FC Lisse. Nu moet ik na een sprintje door de zeikregen een half uur bijkomen. Het kan gewoon niet meer. Tennissen met mijn zoon ook niet en bij een voetbaltoernooi sta ik langs de kant. Dat is soms frustrerend, maar ik heb het wel zelf naar gemaakt.”
Clichés
Spruijt was een kettingroker. “Ik weet eigenlijk niet meer waarom. Je stinkt enorm en je verziekt je gezondheid. Maar ik had het nodig. Mijn vrouw was er niet blij mee, mijn kinderen van toen 5 en 6 jaar ook niet, maar ik kon niet stoppen. Tot ik werd gedwongen. Ik heb heel veel geluk gehad, want longkanker is niet de ‘fijnste’ kanker. Ik sta sindsdien ook anders in het leven. Alle clichés zijn waar. Ik tel mijn zegeningen en geniet meer”, aldus Spruijt. Voetbal speelt al jaren een grote rol in het leven van Spruijt. “Maar het is niet heilig meer. Dat je er als vader kunt zijn voor je kinderen, dat is belangrijk!”
Sinds 2017 is Spruijt trainer van de zaterdagafdeling van Van Nispen. “Toen ik destijds gevraagd werd, twijfelde ik geen seconde. Ik had al een zondagclub, RCH, maar ik wilde Van Nispen helpen. Ik was niet vergeten hoe ze mij steunden in 2012 tijdens die zware periode. Maar ik zit nu nog bij de club”, lacht hij. “De club verlengde vorig seizoen zelfs mijn contract toen we nul punten hadden na elf wedstrijden.”
“Sportief hebben we het zwaar. Vorig seizoen wonnen we twee wedstrijden en speelden we een keer gelijk. De andere duels verloren we, en vaak ruim ook. Soms door een beetje pech, maar vaak genoeg werden we gewoon weggetikt. Niet gek hoor, want veel jongens waren gestopt in het eerste elftal en we speelden met jongens van 16 of 17 jaar. Fysiek kwamen we er helemaal niet aan te pas. Dit seizoen hebben we het ook lastig in de vierde klasse. Ik hoop dat we ergens tussen plek zes en acht kunnen spelen. Het is alleen jammer dat we niet in West II zijn ingedeeld door de KNVB. We missen alle leuke derby’s. Dat vinden we jammer.”
Klik op Van Nispen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Van Nispen voor meer informatie over de club.
