HULST – Een flinke schouderblessure in de derby tegen Steen maakte hoogstwaarschijnlijk een eind aan het seizoen van HVV’24-doelman Nick Rijckaert. Zijn vervanger was de pas zeventienjarige Stan Buijsse. Met de nodige plankenkoorts keepte hij bij de derdeklasser uit tegen SC Gastel (3-0 verlies) zijn eerste wedstrijd als eerste keeper. Daarna liet hij meermaals zien dat hij de ploeg met fabuleuze reddingen over een dood punt heen tilde.

“Het is allereerst natuurlijk heel erg balen voor Nick. Want je gunt het niemand om een zware blessure op te lopen. Ik hoop dan ook dat hij snel en volledig herstelt en dat we daarna op een sportieve manier met elkaar de concurrentiestrijd kunnen aangaan. Ik vind het fijn dat ik nu de kans heb gekregen van de trainers, het vertrouwen ook voel van mijn teamgenoten en de steun van de supporters. Dan verdwijnen de zenuwen gelukkig vanzelf ook sneller. En daarbij is het ook best lekker dat je met een redding onderscheidend kan zijn en soms de wedstrijd kan kantelen.”

Eén van die kantelmomenten beleefde Buijsse in de thuiswedstrijd tegen Breskens. De Hulstenaren waren een half uur lang de onderliggende partij en keken snel tegen een 0-1 achterstand aan. De Bressiaanders kregen een paar grote kansen, maar hét kantelmoment was een katachtige reflex op een kopbal in de korte hoek. Het bleef 0-1 en daarna nam HVV’24 het duel over. Binnen vijf minuten boog de ploeg voor de rust de stand om in een 2-1 voorsprong en uiteindelijk in een dikke 7-2 overwinning. “Dat was wel even een heerlijk momentje ja. Een week eerder had ik ook een redding toen ik een afstandsschot uit de kruising tikte. Op dat soort momenten voel je jezelf wel groeien in de wedstrijd. Al besef ik me ook heel goed dat je als keeper ook de schlemiel kan zijn als je een fout maakt. Dus ik zal zeker met beide benen op de grond blijven, want voor mij begint het allemaal nog maar net.”

Saillant is overigens dat eerstejaars CIOS-student ook in de jeugd een leeftijdsgroep vervroegd wel doorgeschoven vanwege een blessure bij de keeper. “Ook bij de JO19 had de keeper een schouderblessure opgelopen en ging ik van de JO16 naar de JO19. Eigenlijk best bizar als je het nu zo bekijkt. Ik keepte dus al een paar jaar in de JO19 toen ik dit seizoen ook met een oefenwedstrijd al bij het eerste mocht meedoen. Overigens train ik al sinds mijn vijftiende met Ludo Eijsackers, de keeperstrainer bij HVV’24. Hij kende mijn kwaliteiten al en sinds ik bij hem train heb ik echt wel stappen gemaakt in mijn ontwikkeling. Door zijn coaching en trainingen ben ik een betere keeper geworden en nog altijd heeft hij voor mij goede tips die ik probeer mee te nemen en toe te passen tijdens de wedstrijden.”

Want dat het verschil groot is tussen jeugd en het keepen bij een ploeg in de derde klasse, dat is voor de Hulstenaar zo klaar als een klontje. “Het gaat sneller, is fysieker en je moet constant alert zijn en blijven. Ik moet ook meer nog durven coachen en de boel neerzetten. Maar elke wedstrijd is voor mij een flinke bak aan extra ervaringen die ik in mijn rugzak stop. Deze periode pakken ze me niet meer af en ik hoop nu zo lang mogelijk dit niveau vast te houden. Ik hoop dat Nick snel weer fit is en terugkeer, maar mijn plekkie onder de lat geef ik niet zomaar weer cadeau.”

Klik op HVV’24 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HVV’24 voor meer informatie over de club.