Toen zijn kinderen bij DEVO begonnen met voetballen, besloot Theo van Iersel maar eens een keertje mee te gaan. En van het één, kwam natuurlijk ook bij hem het ander. Twintig jaar later, loopt de trainer er nog steeds. “Ik ben gewoon voetbalgek.”

En voetbalgek, is de 59-jarige Van Iersel. Want ook op die leeftijd, kan de inwoner van Bosschenhoofd er maar geen genoeg van krijgen. “Het begon als jeugdtrainer, tot aan de JO19, en nu bij het tweede.” Door zijn kinderen er dus ingerold. “Die begin je te trainen, bij de F’jes, vervolgens weet je van geen ophouden en zit je er dus nog steeds, haha!” Ook binnen de lijnen genoot hij van het spelletje, maar met iets minder geluk. “Ik heb tot mijn zestiende gevoetbald bij VES’35, toen scheurde ik mijn enkelbanden…” Toch kroop ook bij hem, het bloed waar het niet gaan kan. “Bij het vierde of vijfde van DEVO vroegen ze: Wil je niet een keer meedoen? En dan doe je het toch!”

Beter maken

Van de F’jes tot aan de JO19, Van Iersel trainde ze allemaal. Inmiddels is hij dus over naar de senioren. “Het oudste jeugdteam werd doorgeschoven naar het tweede, zodat we ook daar voldoende mensen zouden hebben. Mijn jongste voetbalt er, dus ging ik mee.” Sinds een half jaar. “Vorig jaar september ben ik gestopt als jeugdtrainer en in januari bleek dat ze hier maar met acht man op de training stonden. Daar moesten we iets aan doen.” De selectie werd overgeheveld, maar toen dook het volgende probleem op. “De vorige trainer stopte. Ik wilde best kijken of ik het wat zou vinden.” En? “Het bevalt goed, perfect zelfs!” Dat terwijl Van Iersel toch vooral actief is geweest in het jeugdvoetbal. “Daar heb ik ook mijn diploma’s. Ik dacht afgelopen seizoen stiekem na om ergens anders aan de bak te gaan, in de jeugd, maar dit is net zo leuk.” Toch was het even wennen voor hem.
“Je kijkt nu veel meer naar resultaat in plaats van ontwikkeling. Dat komt normaal op de eerste plaats.” Maar missen, doet hij het jeugdvoetbal niet. “Onderbewust ben ik toch ook bezig om die jongens van het tweede beter te maken. Niet te veel met het resultaat, wel met spelers in hun kracht laten voetballen.” Want, zo vertelt Van Iersel. “Eigenlijk hebben we met zijn allen maar één doel: ontwikkelen voor het eerste elftal.” Precies wat de oefenmeester inmiddels jarenlang, indirect dan misschien, al doet. “Het is makkelijk om commentaar te geven, maar ik dacht: laten we het dan zelf eens proberen!”

Mentaliteit

Een flinke ontwikkeling en een aantal gehaalde diploma’s later, staat hij bij volwassenen voor de groep. “Die moet je anders benaderen. De jongste is zestien, de oudste 30. Ze proberen elkaar te helpen, dat is leuk.” Ook zelf is Van Iersel nog lang niet uitgeleerd. “Heb zelfs overwogen om TC3 te gaan doen, maar moet je dat op mijn leeftijd nog willen? Ik ben fanatiek zat…” Bij DEVO zit hij in ieder geval prima op zijn plek. “Een sterk collectief creëren, zodat ze op zondag het verschil kunnen maken. Dan hebben we het goed gedaan.” In samenwerking met het eerste. “Samen met de hoofdtrainer overleggen en analyseren we veel. Op die manier kun je van elkaar leren. Het is interessant om daar onderdeel van te zijn.” En dus weet Van Iersel maar al te goed wat er nog beter kan bij DEVO.
“Vooral de mentale weerbaarheid, er honderd procent voor gaan. Vroeger had je dat wel. Dat probeer ik er weer een beetje in te brengen.” Natuurlijk wordt er ook op andere dingen getraind. “Veel pass- en trapvormen, positiespelletjes en loopladders.” Dat laatste behoeft wat uitleg. “Ik loop zelf hard, dat is een bepaalde loopscholing. Sneller kunnen draaien en keren.” Als dat allemaal samenkomt, staat Van Iersel te genieten, vertelt hij. “Vormen die beter gaan, dingen die terugkomen in de wedstrijd. De ontwikkeling zien.” En dus is de trainer voorlopig nog niet van plan te stoppen. “Zolang dat lukt én ik heb er plezier in, blijf ik het gewoon nog lekker doen!”

Klik op DEVO voor de laatste artikelen over de club.