Serooskerke heeft eigenlijk een prima seizoen achter de rug in de zaterdag tweede klasse. Het haalde de kwartfinale van de districtsbeker, speelde lang mee voor een periode, maar desondanks kijkt aanvoerder Jeffry Poppe toch een beetje zuur terug. “Als we ooit een periode konden pakken, was het dit jaar. Ook de afstraffing in de beker deed pijn.”
Het was even wennen vorig jaar. Na jaren onder leiding van Cees Houtepen vanuit een gesloten organisatie te hebben gespeeld, wilde de nieuwe trainer, Gerrit Petersen, juist aanvallend voetbal gaan spelen. “We moesten wennen aan de nieuwe speelwijze, het geloof in die manier van voetballen kwam later. Dit seizoen hadden we een goede voorbereiding en bekercampagne, toen was het vertrouwen er.”
Vorig jaar speelde Serooskerke zich pas in de laatste weken van het seizoen veilig, een positie die niet past bij de club, dit jaar gingen ze voortvarend van start. De ploeg van Petersen won vijf van de eerste zes wedstrijden en nestelde zich bovenin de tweede klasse, blessures en minder spelers om mee te trainen zorgden daarna voor wisselende resultaten. Ook Poppe meldde zich in de ziekenboeg. “Op de training liep ik een scheurtje in mijn meniscus en binnenband op, ook brak er een stukje bot af.” Gelukkig voor hem was een operatie niet nodig en vanwege zijn werk en ervaring als fysiotherapeut stond de 29-jarige aanvoerder na 2,5 maand weer op het veld. Dat deed hij wel op een andere positie dan normaal. “De trainer zag in mij een centrale verdediger. We hadden weinig verdedigers, dus kwam ik centraal achterin terecht. Dat ging aardig, al speel ik zelf nog steeds liever op het middenveld.”
HOOGTEPUNTEN
Na het lastige seizoen van vorig jaar werd er dit jaar ingezet op veertig punten en een plek in de top vijf. Het aantal punten werd niet gehaald en ook de eindklassering met een achtste plek valt wat tegen, Poppe heeft dan ook het gevoel dat er meer in had gezeten. “We stonden continu bij de bovenste ploegen, op cruciale momenten hebben we het weggegeven. De laatste wedstrijden speel je nergens meer voor.” Toch kende het seizoen ook een aantal hoogtepunten. De kwartfinale tegen Sliedrecht was er zo eentje, al zorgt de uitslag van die wedstrijd voor een zure nasmaak. “Het is mooi dat je zo ver komt. Sliedrecht uit is lastig, maar 10-0 afgemaakt worden is natuurlijk dramatisch.”
Behalve het bekeravontuur, was Serooskerke ook zeer succesvol in de derby’s met Oostkapelle. Tweemaal wisten de blauwen te winnen, dat blijven ook voor de aanvoerder bijzondere wedstrijden. “Dat zijn mooie wedstrijden, vooral om te winnen. Het leeft enorm en er is altijd veel publiek, maar winnen van Oostkapelle maakt niet ineens het seizoen goed. Voor mij dan.”
CREATIVITEIT
Inmiddels is Poppe niet meer weg te denken uit de selectie van Serooskerke. Hij begon met voetballen bij de club toen hij vier of vijf jaar oud was, vertrok er nooit en speelt nu onderhand alweer twaalf jaar voor het eerste elftal. In die jaren is hij uitgegroeid tot aanvoerder, ondanks de band ziet hij zichzelf niet als een typische aanvoerder. “Ik probeer wel een leider te zijn door het voortouw te nemen en iedereen goed weg te zetten, maar ik ben niet iemand die gaat staan schreeuwen. Zo is eigenlijk niemand hier.” Vanzelfsprekend is hij volgend seizoen ook weer van de partij, behalve dat er geen spelers weggaan, heeft de club zich tot nu toe versterkt met twee spelers van buitenaf. Hij kijkt in ieder geval uit naar de komst van één van die twee. “Ik ben heel blij met Dennis Kovacevic. Het komt niet zo vaak voor dat we zulke spelers naar ons kunnen halen, een basisspeler van Zeelandia Middelburg. Hij kan goed voetballen en brengt de creativiteit die we vaak missen. Ik ben benieuwd naar hem, echt een aanwinst denk ik.” Met Kovacevic krijgt de club dus een kwaliteitsimpuls, desondanks wil Poppe nog niet al te hoog van de toren blazen met zijn doelstelling voor volgend jaar. “Het zit dicht bij elkaar in deze competitie, dus het is moeilijk te zeggen. Je hebt altijd kans, maar we willen in ieder geval weer meedoen voor een periode.”