Hoewel hij begon bij Baronie, voelt JEKA voor Frits Schuurink toch echt als zijn thuis. En na vijf seizoenen in het eerste, is dat ook niet zo gek. De komende jaren moet dat vertrouwde gevoel, worden omgezet in ambitie. “Als we alles bij elkaar weten te houden, kunnen we echt aan iets gaan bouwen.”
En daar is de 25-jarige Schuurink, dan natuurlijk bij. “Dit is gewoon mijn club, ik ga zeker niet in dezelfde klasse voor een andere vereniging voetballen. Bij een hoofdklasser wordt het misschien een ander verhaal…” Dat rood-wit-blauw ooit zijn kleuren zouden worden, leek heel wat jaren terug echter nog hoogst onwaarschijnlijk. “Op mijn vijfde ben ik begonnen bij Baronie en vervolgens na twee jaar bij JEKA, weer terug naar Baronie.” Het klinkt niet logisch, maar voor de inwoner van Breda was het dat zeker wel. “Ik wilde nog één keer op het hoogste niveau spelen en daar speelden ze met de A1 in de derde divisie. We promoveerden zelfs naar de tweede.”
ZAT MEER IN
Maar aan de vooravond van zijn zesde seizoen in het eerste van JEKA, is alles anders. “Hier ligt mijn hart. Mijn vader is betrokken bij de club, ik heb hier vriendschappen gemaakt en ik organiseer het voetbalkamp. Je kiest er ook de middelbare school op uit, dan groei je samen op.” En dus zit Schuurink helemaal op zijn plek. “Bij Baronie draait het vooral om het eerste. Dan moest je soms als lager team van het veld, omdat zij moesten trainen. Bij JEKA heb je toch meer een clubgevoel en deel je gewoon de ruimte.” Maar gezelligheid
of niet, voetbal draait toch ook om presteren. En dat kon afgelopen jaar beter, bij de tweedeklasser. “De eindstand geeft wel een beetje een vertekend beeld. We zijn negende geworden, maar aan het einde lieten we meer zien dan dat. Een keer of vijf hebben we een overwinning in blessuretijd weggegeven, dat was echt zonde.” Toch spreekt Schuurink van een geslaagd seizoen. “We zijn erin gebleven, dat was het doel. Een vijfde plek had meer recht gedaan aan onze prestaties. Af en toe was het een beetje knullig.” Echt zorgen om degradatie, heeft de centrale verdediger zich overigens niet gemaakt. “Tien wedstrijden voor het einde kon het nog alle kanten op. Gelukkig wonnen we toen een paar keer, waardoor we wat meer lucht kregen.”
WOORDJE KLAAR
Dit seizoen wordt een nieuwe uitdaging, Schuurink legt uit waarom. “We missen, door het stoppen van sleutelspelers, een bepaalde ervaring. Die heb je in de tweede klasse wel nodig.” Toch maakt hij zich niet al te veel zorgen. “Er komt jeugd bij, daar heb ik alle vertrouwen in.” Maar de ervaring moet stiekem van hem en de vaste basisspelers komen. “Ik ben ook pas 25, maar hoor wel bij de oudere spelers binnen de selectie. Gelukkig is de kern redelijk intact gebleven. We moeten gaan voor plek negen en hoger, dat is denk ik
een mooie doelstelling.” Al houdt hij nog even een slag om de arm. “We zitten in een andere competitie, met veel ploegen uit Rotterdam. Dat is toch anders dan Brabant.” Aan zijn instelling, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik ben een soort stofzuiger. Duels spelen, balletje afpakken en inleveren.” Als leider van de verdediging. “Ik heb mijn woordje
klaar en vind overal wel wat van. Altijd iets te ‘mouwen’.” Maar ook aan de bal draagt hij zijn steentje bij. “Als ik het op mijn heupen heb, geef ik best een balletje over veertig meter.” Iets waar zijn trainer ongetwijfeld ook blij mee is. “Ivo (van Moergestel) is, net als ik, sportdocent. Zijn aanpak ligt me wel. Soms is het hard tegen hard, maar dat hoort erbij. Hij is heel ambitieus en doet er alles voor.” Dat past goed bij JEKA, vindt Schuurink. “Die ambitie is er ook bij de club. Als we de doorstroming van jeugd beter voor elkaar krijgen en die jongens vast weten te houden, spelen we binnen vijf jaar hopelijk in de eerste klasse.”
Klik op JEKA voor de laatste artikelen over de club.
Klik op JEKA voor meer informatie over de club.