Evert van der Linden lag vroeger altijd in de clinch met scheidsrechters, maar dat weerhield hem er niet van om te beginnen met het vak. Door de ervaring die hij heeft op kunnen doen langs en binnen de lijnen heeft hij uiteindelijk de stap gemaakt. Hierdoor kan hij op zijn eigen manier de wedstrijd op een positieve manier de juiste richting in duwen. “Lekker op een gezonde manier door laten spelen, maar na twee en drie keer een overtreding door dezelfde speler ingrijpen!”
De carrière als scheidsrechter is ontstaan vanuit passie. ‘’Ik had altijd een hekel aan scheidsrechters, omdat ik vaak moest constateren dat het officials zijn die echt de stempel op de wedstrijd willen duwen. Tja dat moet je maar tijdens je werk doen, maar hier op het veld moet je een wedstrijd vlot laten verlopen. De spelers moet je aanvoelen, eigenlijk net zoals in het bedrijfsleven.’’
Het begon allemaal tijdens de eerste coronagolf. ‘’Op dat moment mochten de ouders niet meer naar de wedstrijden kijken en aangezien ik het spelletje leuk vind moest ik er iets op verzinnen. De enigste opties was dus scheids- of grensrechter zijn. Ik heb daarop vervolgens een aantal keren gefloten (zonder publiek, haha). Dat was echt waanzinnig gaaf. Zeker door de ervaring als leider, trainer en publiek vond ik het echt een uitdaging. Vervolgens werd de frequentie van mijn wedstrijden behoorlijk opgevoerd en vond ik het nog steeds leuk. Na dit alles ben ik wel een aantal cursussen gaan bijwonen en onder gezag van KNVB-scheidsrechters heb ik mijn zinnen gezet op mijn doel.’’
Rotterdam en Brabant blijft in het hart. ‘’Ik ben geboren in Rotterdam eigenlijk bijna letterlijk onder de tribune van het Kasteel. Mijn vader speelde in de jaren ’50 bij Sparta Rotterdam en heeft zelfs nog in de ballotage commissie zitting genomen. Na een verhuizing naar Etten-Leur ben ik aangehaakt bij Internos. Toen mijn kinderen begonnen met voetballen ben ik leider en trainer geworden bij Unitas’30. Het verleden in Rotterdam zal ik nooit vergeten, dus staat een wedstrijdje Sparta-NAC fluiten nog hoog op mijn bucketlist. Al is het maar 15 minuten.’’
Ondanks corona kan de jeugd lekker door ballen. ‘’Helaas staat er geen publiek langs de lijn. Maar desondanks hebben de ouders zich erg goed weten aan te passen. Natuurlijk heb ik alle lof voor de vrijwilligers en functionarissen van de club die iedere zaterdag aanwezig zijn. Dit vergeten mensen weleens dat wij in Nederland een hecht team aan vrijwilligers hebben zonder dat wij het beseffen.’’
De juiste communicatie tussen speler en scheidsrechter voorkomt een hoop ellende. ‘’Binnen het veld moet je gewoon lekker jezelf zijn en blijven. Op deze manier moet je op het veld staan. Het meebewegen met de teams en zo nu en dan indien nodig de spelers aanspreken onder het lopen. Ik ben geen wazig figuur die met geurstokjes voor de wedstrijd het veld op komt of vaak in een glazenbol kijkt. Je moet als scheidsrechter transparant zijn en dat probeer ik ook uit te stralen.’’
Klik hier voor meer artikelen over Unitas’30.
Klik hier voor meer informatie over Unitas’30.
