Dimitri Hooftman (32) speelde van 2011 tot 2017 op het middenveld van VVGZ. Afgelopen zomer keerde de Zeeuw terug op Sportpark De Noord in Zwijndrecht, nu in de rol van trainer van het tweede elftal.

ZWIJNDRECHT – ,,Terug op het nest”, is maar bij weinig clubs zo toepasselijk als bij de Voetbalvereniging Gelukvogels Zwijndrecht. Hooftman was na zijn vertrek bij VVGZ in 2017 nog speler bij Kethel Spaland. ,,Lekker in de buurt van mijn huis, op het fietsje naar de club. Dat was ideaal. Ik ben er voor het eerst in m’n leven nog kampioen geworden, in de derde klasse. Het seizoen erop degradeerden we direct weer  uit de tweede klasse, dus dat was minder. In het derde seizoen deden we weer bovenin mee, maar toen kwam in maart 2020 corona en ik was inmiddels vader geworden. Dat was  een goed moment om te stoppen, al had ik het natuurlijk liever op een leukere manier afgesloten. Ik had vanaf m’n zestiende in eerste elftallen gevoetbald, dus na veertien jaar was het wel mooi geweest. Ik wist ook dat ik niet tot mijn veertigste moest blijven doorgaan met voetballen als ik echt ambities had als trainer. Qua zelf voetballen waren de eerste jaren bij VVGZ het mooist,  toen we drie seizoenen op rij een periodetitel wonnen. Van ervaren gasten als Rick Versteeg en Jeroen Bezemer heb ik toen heel veel geleerd.”

Contact

De belangrijkste reden voor Hooftman was namelijk dat hij een mooie kans kreeg in zijn ontwikkeling als trainer. Vanaf zijn vijftiende trainde hij al jeugdteams en nu kreeg hij een mooie kans om de JO15 van Excelsior Maassluis onder zijn hoede te nemen. ,,Dat contact ontstond via Daan Smith, die daar hoofd jeugdopleiding was en nu coördinator onderbouw is bij Feyenoord. Het was heel leerzaam om een kijkje in de keuken te krijgen bij een club met zo’n goede jeugdopleiding, al duurde de competitie helaas maar tot half oktober.”

Hooftman hield na zijn vertrek bij VVGZ altijd goed contact met veel mensen binnen de club. ,,Toen bekend werd dat John Vermeulen na een lange periode zou stoppen als trainer van VVGZ 2, liet ik bij Ad Bossers van de technische commissie weten dat hij mij altijd kon bellen als hij nog iemand zocht. Ik had niet verwacht dat VVGZ zo’n jonge trainer voor die groep zou zetten, maar ik ben erg blij dat ik die kans heb gekregen. Ik kende de meeste jongens uit het eerste en tweede al. Dat is altijd fijner dan dat je in korte tijd dertig nieuwe jongens moet leren kennen.”

Ambities

Het tweede team van VVGZ staat eind november in de subtop van de reserve hoofdklasse. ,,Een mooie competitie met een goed niveau, al is het wel anders dan zo’n vijf tot tien jaar geleden. Toen deden er veel meer ervaren gasten mee. Nu is de gemiddelde leeftijd bij de meeste teams echt rond de 20. Het is natuurlijk voor een trainer, zeker als je vrij jong bent, makkelijker als je twee of drie ervaren spelers in je team hebt die de boel goed kunnen aansturen in het veld.”

Hooftman vind het lastig om te zeggen wat zijn ambities zijn als trainer. ,,Het is maar net wat er vrij komt en wie je een kans durft te geven. Pelikaan heeft Björn Vlasblom een podium gegeven nadat hij drie jaar Oranje Wit 2 had gedaan, maar ik denk dat voor hem zijn profverleden nog wel in het voordeel spreekt. Ik zal mezelf ook in de senioren moeten bewijzen als trainer voor er een eerste elftal komt, maar dat heeft ook helemaal geen haast. Ik ben uitstekend op  mijn plek bij VVGZ. Ik heb mijn schoonvader Marcel van der Ven naast mij als assistent en klankbord, maar met Joop Bezemer, Jeroen Kloosterman en Mimoun Allali zit er nog meer ervaring in mijn staf. Dat is natuurlijk heel prettig. De komende jaren gaan er jongens aankomen die ik nog heb getraind in de JO11 en JO13 toen ik zelf nog in de selectie van VVGZ speelde. Toen waren ze blij met een AA’tje, nu alleen nog met bier en baco. Alleen maar mooi toch?”

Kuipers gaat voor kampioenschap

Koen Kuipers (24) is bezig aan zijn zesde seizoen in de hoofdmacht van VVGZ, de club waar de makkelijk scorende spits al zijn hele leven speelt. Na de degradatie uit de eerste klasse in 2019 hoopt de club op een terugkeer naar dat niveau, maar ook bij Kuipers is er de vrees dat corona voor het derde seizoen op rij een vervelende spelbreker zal zijn.

ZWIJNDRECHT – ,,We kunnen alleen maar hopen dat we het seizoen een keer af mogen maken. Het liefst blijven we natuurlijk gewoon alles op zaterdag spelen. Als er veel midweeks ingehaald moet worden is dat voor ons niet ideaal, want we zitten dit seizoen in de tweede klasse E in een competitie met twaalf Zeeuwse tegenstanders. Ik had verwacht dat het heel fysiek voetbal zou zijn met veel lange ballen, maar dat valt eigenlijk wel mee. Dat is volgens mij meer een cliché dat al heel lang bestaat, maar veel van die teams spelen het liefst ook gewoon verzorgd voetbal over de grond.”

Kansen

Kuipers, rechts op de foto naast Mike Zagwijn, maakte zijn debuut voor VVGZ in 2016 onder Danny Mulder. ,,Eerst nog vooral als invaller vanwege mijn lengte en kopkracht, daarna steeds vaker als basisspeler”, zegt de 1,90 meter lange spits. In de eerst klasse scoorde Kuipers nog niet veel, maar in de tweede klasse rijgt hij de doelpunten aaneen. In het seizoen 2019/2020 (dat begin maart werd stilgelegd) scoorde hij al 24 keer en dit seizoen stond hij na vijf duels al op negen treffers. ,,De verklaring daarvoor is vrij logisch: in de tweede klasse krijg ik veel meer kansen, dus scoor ik ook meer. Ik ben geen spits die vier man voorbij dribbelt en dan scoort, ik ben op het best in het strafschopgebied.”

VVGZ liep de eerste periodetitel afgelopen maand net mis. ,,Die ging op doelsaldo naar MZC ’11, waar wij eind oktober zelf met 0-2 wonnen. Wij hebben het vooral laten liggen bij De Meeuwen, waar we een 0-3 voorsprong nog uit handen gaven. Het kampioenschap is ons grote doel. Veel scoren is leuk, maar ik ben pas echt blij als het ons ook een prijs oplevert. Laten we dus hopen dat we het seizoen een keer af mogen maken en eind mei met de kampioensschaal staan.”

Klik hier voor meer artikelen over VVGZ.
Klik hier voor meer informatie over VVGZ.