Je zou het misschien niet zeggen en ook zelf staat hij ervan te kijken, maar met zijn 30 jaar is Roy Jacobs dit seizoen de oudste binnen de selectie van derdeklasser Zundert. Juist die ervaring probeert de verdediger, op weg naar promotie, over te dragen op zijn teamgenoten. “Ze willen graag beter worden, dat is gaaf om te zien.”
Hij schrikt er zelf ook een beetje van, als hij er zo eens over nadenkt. “Schijnbaar ben ik ineens alweer de oudste. Toen ik veertien jaar geleden bij het eerste kwam, liepen er allemaal gasten van mijn leeftijd. Nu ben je met 30 echt het opaatje van de selectie.” Sinds anderhalf seizoen is Jacobs, na een aantal uitstapjes bij Baronie, Moerse Boys en in België, terug bij de club waar het begon. “Ik was een jaar of vier, toen begon ik hier bij de kabouters. Dat was toen alleen nog trainen, op mijn zestiende maakte ik mijn debuut.”
Door de vingers
De inwoner van Zundert kreeg een dochtertje, keerde terug, maar moest in het begin wel weer even wennen. “Lekker dichtbij. Je bent toch een hoger niveau gewend, de intensiteit ligt lager. Gelukkig hebben we een goede groep, die echt klaar is voor een stapje omhoog.” En dus is het zaak om al die jongens bij elkaar te houden, weet hij uit ervaring. “Acht jaar geleden, hadden we bij Zundert ook een heel goede groep, maar dat team viel compleet uit elkaar. Als we dat nu kunnen voorkomen, komt er echt een mooie tijd aan.” Veel bekende gezichten, trof hij bij terugkomst dus niet. “Een stuk of twee denk ik, de rest zijn allemaal jonge gasten.” Dat was voor Jacobs dan ook niet de belangrijkste reden om terug te keren. “Ik omschrijf Zundert altijd een beetje als een club die de grenzen opzoekt. Spelers krijgen hier meer vrijheid om dat te doen.” Hij geeft een voorbeeld van vroeger. “Het is ook wel meer een gevoel, moet ik zeggen. Maar in mijn eerste periode, gedroegen we ons niet echt als een eerste elftal. Spelers kwamen vaak laat thuis na het stappen, maar speelden de volgende dag wel gewoon. Dat werd door de vingers gezien, je wordt niet in een hokje geduwd.” Zoals gezegd heeft Jacobs, vroeger middenvelder nu verdediger, ondertussen alles wel zo’n beetje gezien. Daarmee probeert hij het team te helpen. “In België heerst een andere mentaliteit, is het altijd volle bak. Bij Zundert deden we het vaak wel op tachtig procent, dat probeer ik nu te laten zien.”
Professioneler
Zelf was hij ook niet het braafste jongetje van de klas, maar juist dat helpt hem nu, zo denkt hij. “Dat kan ik die jongens wel meegeven. Het is mooi om te zien dat ze er echt voor openstaan, ze willen graag en nemen dingen van je aan. Ze hebben echt de intentie om beter te worden.” Dat is niet alleen op het veld het geval, heeft de routinier gemerkt. “In de loop van de jaren is Zundert professioneler geworden. Met Ruud Verheijen hebben we bijvoorbeeld een hersteltrainer, maar ook het bestuur heeft een nieuwe toon gezet. Anders waren we hier nu nooit geweest.” De tijden zijn sowieso wel een beetje veranderd, vertelt hij. “Jongens lopen niet meer buiten de boot, daardoor kunnen we stappen maken, zijn we een stukje stabieler dan voorheen.” En dat is nodig, want de ambities van Jacobs liggen hoog. “We zijn verplicht om bij de eerste drie te eindigen en te promoveren. Het allermooiste zou zijn als we aan het einde van het seizoen gewoon met die schaal staan. Op eigen kracht, dat moet voor ons de grootste drijfveer zijn.” Daar hoopt hij zelf een belangrijke bijdrage aan te leveren, maar misschien wat anders dan hij gewend was. “Ik ben niet meer zo op de voorgrond met goals en assists, of een pass over 50 meter. Het elftal moet goed functioneren, dan maken we uiteindelijk de meeste kans!”
Klik hier voor meer informatie over VV Zundert
Lees hier meer artikelen over VV Zundert