MSV’71 en Robbert Rottier, zijn al een leven lang tot elkaar ‘veroordeeld’. “Maar dat is absoluut geen straf, hoor”, zegt de 54-jarige speler van het derde elftal van de Maassluizer club.
54 jaar en spelen in het derde elftal, dat is niet gek zullen vele mensen zeggen als ze vragen op welk niveau Rottier wekelijks een balletje trapt. “We hebben maar drie elftallen”, ziet de Maassluizer de lol er wel van in. Als er één iemand is die kan relativeren is het Rottier wel. “Het niveau waarop wij spelen mag absoluut geen naam hebben. Maar we hebben met elkaar wel vreselijk veel plezier.”
Aan de wekelijkse portie kleedkamerhumor hebben Rottier en maten zelf een extraatje toegevoegd. Het derde elftal van het jubilerende MSV’71, dat dit jaar een halve eeuw oud is, heeft een eigen website waarop na elke wedstrijd foto’s en wedstrijdverslagen worden gedeeld. Het moet vooral niet te serieus worden. Iedereen wordt op de hak genomen door drie spelers, niet op de laatste plaats zichzelf. En soms moet er een scheidsrechter aan geloven, zoals onlangs in de uitwedstrijd tegen de buren van MVV’27 toen een overtreding vijf meter buiten het strafschopgebied door de clubleidsman werd ‘gepromoveerd’ tot zuivere strafschop. “Als je op het veld staat, wil je natuurlijk ook winnen”, zegt Rottier, die al in 1976 lid werd van MSV’71. “Ik ben begonnen bij de E-tjes, want F-voetbal had je toen nog niet”, herinnert hij zich. “MSV was toen al even gemoedelijk en gezellig als nu. De club is ouder geworden, ik ook, maar de cultuur is altijd hetzelfde gebleven. Gezelligheid is altijd belangrijker geweest dan prestatie. Het zegt natuurlijk wel iets dat het eerste nooit hoger heeft gespeeld dan de derde klasse.”
Zelf schopte hij het in zijn jonge jaren ook tot de selectie. “Ik heb een periode in het eerste gespeeld”, vertelt hij om er snel bij te zeggen dat hij geen begenadigd talent was. “Als je het mensen vraagt bij de club zullen ze over mij niet zeggen dat ik een topvoetballer ben geweest, haha.”
Dat zijn sociale leven voor een groot deel bij de club afspeelde, blijkt uit het feit dat hij zijn vrouw leerde kennen bij MSV’71. “Ze speelde bij de dames en in die tijd gingen we regelmatig met elkaar naar toernooien. Van het één kwam het ander.”
Uiteraard gingen ook hun kinderen bij MSV’71 voetballen. “Ik ben een paar jaar trainer geweest van mijn dochter. Ze speelt nog bij de vrouwen. Mijn zoon speelt bij ADO Den Haag. Van wie hij het talent heeft? Niet van mij, ik denk van zijn moeder.”
Vijf jaar moesten ze het bij MSV’71 doen zonder Rottier. Vanwege werk woonde hij tussen 1993 en 1998 in de Verenigde Staten. “Ik heb daar ook gevoetbald, maar een georganiseerde competitie zoals hier was er niet. Ik deed mee in een team dat meedeed aan een competitie en speelde mijn wedstrijden op een veldje in een stadspark. Er waren wel doelen, maar beide teams moesten een net meenemen en zelf ophangen. Je speelde op gras, maar soms zag je bandensporen van auto’s over het veld lopen. In Nederland hebben we een unieke voetbalinfrastructuur met veel vrijwilligers. Daar is MSV’71 ook groot mee geworden. Dat moeten we koesteren.”
Met het derde team is de voorpret voor het jaarlijkse ‘trainingskamp’ in januari al enige tijd geleden begonnen. “We zijn maar opgehouden om het trainingskamp te noemen. Vroeger wilden we er nog wel eens een training doorheen organiseren, maar dat was zo’n gedoe, joh.”
Klik hier voor meer informatie over MSV ’71
Klik hier voor meer artikelen over MSV ’71
