In plaats van af te sluiten met een hoogtepunt, is de keepercarrière van Dennis van der Velde (31) abrupt beëindigd met een dieptepunt. De sluitpost van DVV’09, die vanwege reuma deze zomer al af zou zwaaien, werd door een ongelukkige knieblessure gedwongen nóg eerder te stoppen. Het afscheid waar hij op hoopte, met zijn team de nacompetitie om promotie spelen, was hem niet gegund.
DIRKSLAND– Zo eindigt het seizoen zoals het in september begon: met een dreun. De eerste kreeg hij voor zijn kiezen bij thuiskomst van een vakantie in Egypte. De uitslag van het onderzoek naar zijn gewrichtsklachten, dat hij had laten doen voordat hij de piramides op ging zoeken, was namelijk bekend.
Reumatoïde Artritis, luidde de diagnose die het vakantiegevoel snel liet verdwijnen. Dat is een vorm van gewrichtsreuma. Een chronische aandoening waarbij meerdere gewrichten gaan ontsteken. Het advies van de arts was om direct te stoppen met keepen.
Maar dat was niet volgens de afspraak die Van der Velde met DVV 1 had gemaakt. Hij had namelijk met de ploeg van John Kleijn afgesproken kampioen te worden. En daar kon een doktersadvies niets aan veranderen, dacht de doelman. ,,We waren met z’n allen ergens aan begonnen en dan vind ik dat je het met z’n allen af moet maken ook.”
Dat betekende wel dat hij nog een heel seizoen door de pijn heen moest bijten. Vooral in de winter. ,,Met reuma krijg je vooral klachten als het kouder wordt. Je moet dat net zo zien als met een spoorbaan. Het gaat krimpen zodra het koud wordt en het gaat uitzetten zodra het warm wordt. Dat is ook zo met je lichaam. De verkrampingen zijn in de winter veel extremer dan in de zomer.”
Tijdens de moeilijke momenten had de Dirkslander veel steun aan keeperstrainer Raymond Verolme, met wie hij ook bij zijn oude club Flakkee al samenwerkte. ,,Hij is echt een super goede trainer. En dat niet alleen, hij is ook een goede vriend van me.” Bij Verolme kon hij zijn hart luchten. ,,Ik zal niet onder stoelen of banken steken dat ik een keer huilend op het veld heb gestaan omdat ik toen weer besefte dat de keuze voor je wordt gemaakt te moeten stoppen met datgene wat je het liefst doet. Dat viel mij met best zwaar en dat zijn dingen die je dan met z’n tweeën bespreekt.”
In de competitie moest DVV het kampioenschap aan OSV laten, maar het halen van de nacompetitie bood Van der Velde alsnog de kans af te sluiten met promotie naar de derde klasse. Tot hij tijdens een wedstrijd met zijn knie tegen de knie van een medespeler botste en de binnenbanden van zijn knie een enorme klap kregen.
Van der Velde ging in Hellevoetsluis onder behandeling bij fysiotherapeut Adrie Poldervaart, maar diens handen konden niet toveren. Het was einde seizoen en einde keepersloopbaan. Een nieuwe dreun. ,,Ik kan je vertellen dat de weg van Hellevoetsluis naar Dirksland nog nooit zo lang is geweest. Ik heb er echt wel een traan om gelaten.”
Komend seizoen gaat hij als voetballer in het derde zijn conditie op peil houden. En, indien nodig, is hij beschikbaar om als keeper mee te trainen met het tweede. Want, Van der Velde staat altijd weer op. ,,Mijn vader zei dat ik misschien wel twee klappen heb gehad, maar dat ik nog niet knock-out ben.”