Na eerder assistent-trainer én techniektrainer te zijn geweest, staat Walterson van Drunen sinds dit seizoen bij de JO14 van RKDVC op eigen benen. Een rol die hem uitstekend ligt, al zou de voormalig jeugdspeler van Willem II liever zelf op het veld staan. Pijnvrij dan tenminste. “In augustus 2024 heb ik besloten om daar te stoppen, omdat het niet meer ging met mijn knieën.”
Een hard gelag, na negen jaar in de jeugdopleiding van Willem II. “Ik ben in totaal vier of vijf jaar geblesseerd geweest. Had altijd last van mijn knieën. Voetballen op hoog niveau, was daardoor niet meer realistisch.” Maar wat het nu precies is, weet Van Drunen (19) na al die jaren ook nog steeds niet. “Dat is heel onduidelijk. Ik voel als ik beweeg een steek en een drukkende pijn, in allebei mijn knieën.” Toch besloot de inwoner van Drunen om dit seizoen aan te sluiten bij het eerste van RKDVC. “De pijn voel ik nog steeds, maar het is te doen. En ik wil gewoon graag voetballen, dus dat heb ik er wel voor over.”
Leerzame lessen
Aanbiedingen van verschillende profclubs, liet hij de afgelopen maanden lopen, vertelt Van Drunen. “Het liefste zou ik dat doen, want mijn droom is nog steeds om profvoetballer te worden. Maar of dat realistisch is?” De vraag stellen, is hem waarschijnlijk beantwoorden. “Ik loop nog steeds dagelijks bij fysio’s rond en leef als een topsporter.” Inmiddels dus weer terug op het oude nest.
“Vanaf mijn vijfde tot met tiende, heb ik bij RKDVC gespeeld. Daarna ben ik naar Willem II gegaan.” Om vervolgens in de JO19, noodgedwongen te moeten stoppen. Hoe kijkt de rechtsbenige centrale verdediger terug op zijn tijd in Tilburg? “Je moet er heel veel voor over hebben. Dat is wel eens iets wat mensen vergeten. Je maakt lange dagen en het is echt niet altijd leuk.” Maar, zo voegt Van Drunen daaraan toe. “Qua stukje discipline, heb ik veel geleerd. Wat is er nodig? Ook in randzaken, zoals school. Juist zodat de focus optimaal op voetbal kan liggen.”
De jongeling spreekt dan ook van leerzame lessen. “Die neem ik mee voor de rest van mijn leven. Net als de mooie herinneringen. Daardoor word je gemaakt als persoon.” Lessen én herinneringen, die Van Drunen nu als trainer van de JO14, mee hoopt te geven aan zijn spelers bij RKDVC. “Een bepaalde discipline, probeer ik natuurlijk wel over te brengen op die jongens. Maar ook het om leren gaan met tegenslagen. Daar word je volwassener van.”
Hoe bevalt het hem tot nu toe als hoofdtrainer? “Je krijgt een bepaalde verantwoordelijkheid. Dat vind ik leuk. Al is dat, zeker met pubers, nog wel eens lastig. Gelukkig zijn ze wel heel erg gemotiveerd.” Ervaring, heeft Van Drunen wat dat betreft dan ook genoeg. “Afgelopen jaar heb ik mijn studie Sport en Bewegen afgerond, toen moest ik ook een jaar stage lopen.” Dat deed hij, niet geheel verrassend, bij RKDVC. “Ik ben twee seizoenen assistent-trainer geweest, bij de JO15 en de JO17, en ik ben een jaar techniektrainer geweest bij de JO8 en JO9.”
Dagelijks missen
Wat voor team is de huidige JO14? “Het zijn veel vrienden van elkaar. Die logeert met die, en die logeert met die.” Een voordeel, maar soms ook een klein nadeel, weet Van Drunen. “Daardoor hebben ze best wel speels gedrag.” Al is daar genoeg ruimte voor, vertelt hij. “Ik houd van grapjes maken. Behalve als we trainen, dan moet het serieus zijn.” En moeten zijn spelers op tijd zijn. “Voor iedere minuut dat iemand te laat is, moet iedereen een rondje lopen. Zodat ze elkaar daarop aan gaan spreken.” Een werkwijze, die zijn vruchten lijkt af te werpen. “Er komen altijd heel veel ouders kijken, dat geeft toch een stukje voldoening. En het geeft de bevestiging dat je het goed doet.”
Wat voor trainer is hij? “Een leergierige! Ik wil zelf graag leren, maar natuurlijk vooral die jongens wat leren. Ook tactisch, probeer ik ze al dingen bij te brengen.” Vooral door veel te voetballen. “We doen veel vormen waarbij ze na moeten denken. Altijd met een spelelement, zodat ze kunnen winnen.” Fanatisme, waar Van Drunen keer op keer van kan genieten. “Ik vind het vooral heel leuk om op het veld te staan en hun potentie te zien.” Want potentie, ziet hij genoeg. “Mijn doel is om die jongens hogerop te laten komen, én dat kunnen ze!”
Hoe gepassioneerd Van Drunen als trainer ook is, het zelf op hoog niveau voetballen, mist hij nog dagelijks. “Ik vind het training geven leuk, maar niet als vervanger. Het is leuk voor erbij. En om connectie te houden met het spelletje.” Want voor de verdediger, is het niet ‘maar gewoon voetbal’. “Veel mensen zeggen dat, maar dat was het niet voor mij. Ik was er iedere dag mee bezig.” Of hij dat straks als trainer ook ziet zitten, weet Van Drunen nog niet. “Misschien zou ik voor mezelf ooit een voetbalschool op willen richten, naast mijn vaste baan.” Een baan, waar hij nu hard voor aan het studeren is. “Ik zat eerst op het ROC in Tilburg, nu doe ik de hbo-opleiding Vastgoedkunde in Eindhoven.” Met de instelling, die hij als voetballer én als trainer, ook heeft. “Ik wil er het maximale uithalen!”
Klik hier voor meer artikelen van RKDVC
Klik hier voor meer informatie over RKDVC