Home Blog Pagina 63

Rob Jonkman bouwt aan de jeugd van RKVV Teylingen: “We moeten het samen doen”

Bij RKVV Teylingen is de jeugdopleiding volop in beweging. Onder leiding van Hoofd Jeugdopleiding Rob Jonkman wordt er niet alleen gewerkt aan betere voetbaltrainingen, maar ook aan een sterke, betrokken verenigingscultuur. “We groeien hard. Dan moet je niet achterover leunen, maar juist vooruit denken.”

Jonkman is sinds een jaar verantwoordelijk voor de jeugdopleiding van de club uit Sassenheim en richt zich vooral op de jongste lichtingen. “Onder 7 en Onder 8 – daar begint het allemaal,” vertelt hij. “We hebben nu de pilots met techniektrainingen en loopscholing gedraaid. Dat riep enorm veel enthousiasme op binnen de club.”

Van enthousiasme naar structuur

Die pilots zijn succesvol geweest. Aan de wekelijkse techniektraining doen maar liefst 90 kinderen mee, begeleid door 10 jonge trainers van de club zelf. “Ik kan zelf de inhoud wel verzorgen, maar je moet de mensen meenemen,” zegt Jonkman. “Als ik geen ouders of trainers meekrijg, heeft het weinig zin. Gelukkig is de bereidwilligheid groot. Het enthousiasme spat ervan af.”

Dat enthousiasme wil hij omzetten in een stevig fundament. “We willen dat ouders mee gaan denken en helpen. Niet omdat we hen willen belasten, maar omdat het een vereniging is – geen bedrijf. Als we samen zorgen voor goede trainingen, maar ook randzaken als ballen, hesjes en een goede organisatie, dan bouw je iets wat gedragen wordt.”

Snelle groei, goede lichting

De reden voor al deze inspanningen is duidelijk: Teylingen groeit als kool. “De aanwas is niet normaal. Wat we nu meemaken qua instroom van jonge kinderen, hebben we bij Teylingen nog nooit gezien,” aldus Jonkman. “De Onder 8-lijn telt al vijf teams, en de Onder 8-1 en Onder 10-1 speelt inmiddels in de hoofdklasse. Dat is voor onze club uniek.”

Die groei vraagt om visie. “We moeten vooruitdenken. Niet alleen voor nu, maar ook richting de toekomst. Hoe zorg je dat deze kinderen blijven, zich ontwikkelen en met plezier blijven voetballen?”

Iedereen krijgt aandacht

Wat VV Teylingen volgens Jonkman onderscheidt van omliggende verenigingen, is de manier waarop met spelers wordt omgegaan. “Bij ons krijgt ieder kind evenveel aandacht. Het maakt niet uit of je de nieuwe Messi bent of voor het eerst een bal aanraakt – iedereen leert hier voetballen.”

Naast de sportieve ontwikkeling staat ook het sociale aspect centraal. “Teylingen stond altijd al bekend om z’n sterke jeugdkampen en betrokken sfeer. Nu voegen we daar ook voetbaltechnisch iets sterks aan toe. Die combinatie maakt het compleet.”

Ouders als sleutel tot succes

Een belangrijk onderdeel van de toekomstvisie is het betrekken van ouders. “We hebben informatieavonden georganiseerd, een wervingscampagne opgezet voor het jeugdbestuur en hebben een ‘train de trainer’-cursus opgezet. Als ouders zien dat hun kind blij thuiskomt, zijn ze vaak bereid om iets bij te dragen.”

Volgens Jonkman begint het inmiddels echt te leven binnen de club. “Ik heb nu het volledige jeugdbestuur mee, en steeds meer trainers en ouders sluiten zich aan. We hebben een mooie groep beginnende, welwillende jeugdtrainers. Samen bouwen we aan iets moois.”

Hoofdtrainer in hart en nieren

Hoewel hij nu volledig gefocust is op zijn rol als HJO, mist Jonkman soms het directe voetbalgevoel. “Ik mis het hoofdtrainerschap af en toe wel, dat winnen-en-verliezenverhaal op zaterdag. In de toekomst wil ik dat zeker weer oppakken. Maar op dit moment ligt mijn prioriteit bij mijn werk en deze rol.”

Toekomst met vertrouwen tegemoet

De jeugdopleiding van VV Teylingen is volop in ontwikkeling, en met mensen als Rob Jonkman aan het roer is de basis stevig. “Het draait om samenwerken,” besluit hij. “We doen dit niet alleen voor het voetbal, maar voor het plezier, de ontwikkeling en het verenigingsgevoel. Dat is waar Teylingen voor staat.”

benjamin.vdhaak@gmail.com

Klik op RKVV Teylingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op  RKVV Teylingen voor meer informatie over de club.

VV Katwijk bouwt nieuw vrijwilligersbeleid

Bij een club als VV Katwijk, waar alles draait op samen, passie, plezier en respect, zijn vrijwilligers onmisbaar. Zonder hen geen draaiende kantine, geen schone kleedkamers, geen draaiend wedstrijdsecretariaat.

Angeline van Duijn werkte mee aan de nieuwe plannen omtrent vrijwilligersbeleid en vertelt: “Een club als vv Katwijk is niet alleen belangrijk voor spelende leden, maar juist ook voor gezinnen, supporters en de gemeenschap als geheel. Maar dan moeten de randvoorwaarden wél op orde zijn. En daar spelen de vrijwilligers een hoofdrol in.”

Hoe bijzonder de vrijwilligersstructuur van VV Katwijk is, wordt regelmatig bevestigd door buitenstaanders. “Zij zijn echt onder de indruk van hoeveel mensen hier vrijwillig aan het werk zijn. Dat soort momenten bevestigen dat we samen iets bijzonders doen Het is niet vanzelfsprekend, en dat zien mensen van buitenaf ook.”  “Echter zien wij als bestuur ook dat het soms lastig kan zijn om bepaalde taken gedaan te krijgen. Vandaar dat wij zijn gaan nadenken hoe wij ervoor konden zorgen dat de taken die er zijn binnen de vereniging ook in de toekomst worden vervuld.” Van vrijblijvend naar bewust meedoen “Binnen het bestuur was het dus duidelijk dat het vrijwilligersbeleid bij VV Katwijk anders ingericht moest gaan worden. Er is daarom een nieuw vrijwilligersbeleid opgesteld met een duidelijke filosofie: Iedereen draagt iets bij.”

Structuur Vrijwilligersbeleid

1.⁠ ⁠Vrijwilligersfuncties:
•⁠ ⁠Langlopende functies (minimaal 1 seizoen).
•⁠ ⁠Functies zoals bestuurslid, commissielid, wedstrijdsecretariaat, scheidsrechter, trainer en leider.
•⁠ ⁠Registratie en bekendheid bij het bestuur.
•⁠ ⁠Samenwerking binnen commissies met een aanspreekpunt per commissie.

2.⁠ ⁠Verenigingswerk:
•⁠ ⁠Taken voor ouders van jeugdleden en leden (15+) die geen vrijwilligersfunctie bekleden.
•⁠ ⁠Taken zoals bar- en keukendienst, pupillenscheidsrechter, onderhoudswerkzaamheden, schoonmaak, beheer materiaalhok, hulp bij toernooien of familiedagen.
•⁠ ⁠Verplichting van 3 uur per seizoen.

3.⁠ ⁠Teamtaken:
•⁠ ⁠Taken binnen het team waarin men zelf of het kind speelt.
Het onderdeel verenigingstaken is nieuw maar het uitgangspunt is simpel. Van ieder lid – of de ouders bij jeugdleden – verwachten we dat ze een verenigingstaak van drie uur vervullen per seizoen. Meer mag altijd, maar niet minder. Die drie uur kunnen met verschillende taken ingevuld worden bijvoorbeeld; van helpen achter de bar tot fluiten, schoonmaken tot meehelpen bij evenementen. “Als het maar ten goede komt aan de club. Er is altijd wel iets te doen.”

Verplicht, maar vooral positief

Hoewel het uitvoeren van de taken ‘verplicht’ is, is de insteek vooral positief. “We willen geen strenge sfeer creëren, integendeel. Het idee is dat mensen de club nóg meer gaan voelen als ze zelf iets bijdragen. En dat werkt. Veel mensen merken pas als ze iets doen, hoeveel gezelligheid en voldoening het geeft.” Er wordt duidelijk uitgewerkt waar de hulp nodig is. Mensen krijgen concrete taken aangereikt, het is niet vaag. Dat maakt het laagdrempelig om mee te doen.”

Oog voor groei en haalbaarheid

De kracht van het beleid zit hem in de realistische aanpak. Het plan is uitvoerbaar en houdt rekening met mensen die weinig tijd hebben. Juist daardoor is het draagvlak groot. En nu kunnen we langzaam kijken of we op bepaalde vlakken wat meer kunnen vragen – maar altijd met oog voor wat haalbaar is.” Dat vraagt ook om blijven schakelen. “Het vrijwilligersbeleid is geen vaststaand iets. Het leeft mee met de club. Wat vandaag werkt, moet misschien volgend jaar anders. Dat is niet erg, als je het maar samen doet.”

Katwijks en krachtig

Het is duidelijk dat het VV Katwijkse familiaire karakter van de club een belangrijke rol speelt in het succes. “We bouwen hier niet alleen aan een club, maar ook aan een gemeenschap.”

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

Ferris Inyamah maakt ambitieuze stap naar Ter Leede: “Deze kans pak ik met beide handen aan”

De 26-jarige Ferris Inyamah zet de volgende stap in zijn voetbalcarrière. De verdediger verruilt ZSGOWMS voor Ter Leede, dat uitkomt in de Vierde Divisie en duidelijke ambities heeft om door te groeien naar de Derde Divisie. Voor Inyamah, afkomstig uit Hoorn, betekent het een belangrijke kans om zich verder te ontwikkelen. “Ik heb de ambitie om zo hoog mogelijk te spelen,” zegt hij vastberaden.

Inyamah kende een bewogen periode in Amsterdam, waar hij de afgelopen seizoenen actief was. “Ik ben naar Amsterdam gegaan om op een hoger niveau te spelen, maar het is niet geworden wat ik ervan had verwacht,” blikt hij terug. “Het afgelopen seizoen was heel zwaar. Als team zijnde presteerden we zwaar ondermaats.” De stap naar Ter Leede komt dan ook op het juiste moment.

De verdediger heeft een interessante weg bewandeld in het amateurvoetbal. Hij begon bij Always Forward, waar hij alle jeugdteams doorliep. Na zijn eerste jaar in de senioren maakte hij de overstap naar Zwaluwen. Een afgescheurde kruisband gooide echter roet in het eten. “Daarna ben ik teruggegaan naar Always Forward om weer op niveau te komen,” vertelt hij. Vervolgens speelde hij twee jaar bij AGB voordat hij bij ZSGOWMS belandde.

Nu lonkt een nieuwe uitdaging in Sassenheim. Ter Leede klopte bij hem aan met duidelijke plannen. “De club heeft de doelstelling uitgesproken om te promoveren naar de Derde Divisie,” legt Inyamah uit. “Dat spreekt mij enorm aan. Ik pak deze kans met beide handen aan.” Daarbij speelde ook de positieve verhalen van een vriend, Jordan de Jong, die al bij Ter Leede speelde, een rol. “Hij was alleen maar lovend. Bij Ter Leede leeft het echt. Dat was in Amsterdam wel anders.”

Inyamah omschrijft zichzelf als een rechtsbenige centrale verdediger die vooral houdt van verdedigen. “Mijn taak is simpel: de man uitschakelen,” zegt hij met een glimlach. De ervaring op de zware, hobbelige velden van de lagere klassen heeft hem gevormd. “In de vierde klasse speel je op grasvelden in de weilanden. Daar gaat elk duel keihard. Dat heeft me een betere verdediger gemaakt. De boeren houden niet in.”

Ondanks eerdere kampioenschappen – zo werd hij onder andere kampioen met Always Forward en ZSGOWMS – voelt hij dat er nog veel te winnen valt. “Met Always Forward werden we kampioen in coronatijd, maar dat voelde niet echt. We mochten het niet eens vieren. Bij ZSGOWMS werden we gemakkelijk kampioen; het was eigenlijk een walk-over. Ik wil echt een keer op een hoger niveau kampioen worden. Met alles erop en eraan.”

Zijn overstap naar Ter Leede betekent ook dat hij zich eindelijk kan laten zien in een regio waar hij vandaan komt. “Hier in de buurt hebben clubs nooit echt naar me geïnformeerd. Best gek eigenlijk, want ik denk dat ik makkelijk vierde en zelfs derde divisie aan kan. Ik moet natuurlijk even de tijd krijgen, maar ik weet zeker dat ik met het niveau kan meegroeien.”

De 26-jarige verdediger straalt motivatie uit. “Ik ga er alles aan doen om Ter Leede te helpen de doelstellingen te behalen. En hopelijk kan ik mezelf nog verder ontwikkelen. Always forward, dat is altijd mijn motto geweest. Nu bij Ter Leede ga ik dat opnieuw waarmaken.”

Met zijn ervaring, onverzettelijkheid en honger naar succes lijkt Ferris Inyamah een uitstekende versterking voor het ambitieuze Ter Leede. De komende seizoenen zullen uitwijzen of hij samen met de club de droom van promotie kan realiseren.

Klik op VV Ter Leede voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ter Leede voor meer informatie over de club.

Jan Douwe Box (33) neemt afscheid van BSM: “Mijn hoofd wil nog wel, maar mijn knieën niet meer”

0

Na jarenlang het gezicht te zijn geweest van BSM, neemt aanvoerder en centrale verdediger Jan Douwe Box afscheid van het eerste elftal. De 33-jarige Box stopt niet uit vrije wil, maar omdat zijn lichaam hem dwingt. “Mijn hoofd wil nog wel, maar mijn knieën niet meer,” zegt hij. “Het is natuurlijk geen ramp, maar sportief gezien voelt dat wel zo.”

De problemen begonnen sluipenderwijs. “Ik had al langer pijn in mijn knieën. Eerst probeerde ik het nog vol te houden met paracetamol,” vertelt Box. Maar de klachten werden steeds erger, waardoor hij uiteindelijk een echo liet maken. De diagnose was hard: artrose en ernstige slijtage. “Er zit amper nog kraakbeen tussen. Als ik nu nog door zou gaan, loop ik het risico dat ik op jonge leeftijd kunstknieën nodig heb. En dat wil je natuurlijk zo lang mogelijk uitstellen.”

Het nieuws sloeg in als een bom. “Ik heb erom gejankt, mag je best weten,” zegt hij openhartig. “Als ik nu iets van de grond moet oprapen, moet ik dat al met beleid doen. In kleermakerszit zitten kan ik niet meer.” Toch besloot hij, tegen het medische advies in, om dit seizoen nog af te maken. “Eigenlijk had ik per direct moeten stoppen, maar ik wilde niet zomaar weggaan. Ik wilde het op mijn manier afsluiten.”

Met zware pijnstilling, waaronder diclofenac, sleept hij zich door de wedstrijden heen. Zijn laatste wedstrijd, op 18 mei 2025 , belooft dan ook een emotionele te worden. “Dat wordt echt even moeilijk. Je zit al die jaren bij elkaar, groeit samen op. En nu verandert dat.”

Box is sinds zijn zeventiende actief in de selectie van BSM en speelde praktisch zijn hele leven voor de club. “BSM is een echte dorpsclub. Iedereen kent elkaar. Het is intiem en genegen,” omschrijft hij. “Er zijn jongens waaraan ik zelf nog training heb gegeven, en nu speel ik samen met hen in het eerste.”

De hoogtepunten zijn talrijk. “We zijn eens kampioen geworden in de vijfde klasse. De beslissende wedstrijd tegen Vogelenzang,” herinnert hij zich. “En die keer nacompetitie tegen een ploeg uit Utrecht: thuis 3-3, uit 2-2, en na verlenging 3-4 winnen. Toen reden we met een volle bus, honderd man mee. Fantastische herinneringen.”

Naast de successen op het veld waren ook de trainingskampen onvergetelijk. “Of het nu Mallorca, Torremolinos, Eindhoven of Texel was, het maakte niet uit. Het was altijd gekkigheid.”

Als speler stond Box bekend als een degelijke verdediger. Niet de schreeuwer binnen de lijnen, maar wel de leider buiten het veld. “Ik ben niet echt een aanvoerder die constant roept. Ik was sowieso de oudste. Maar buiten het veld regel je dingen, en dat voelt dan vanzelf zo.”

Hoewel zijn tijd in het eerste elftal stopt, blijft Box verbonden aan het voetbal. Hij gaat spelen in een vriendenteam dat uitkomt in de zesde klasse reserve. “Ik wil het nog steeds niet helemaal loslaten. Of het verstandig is? Geen idee. Maar ik wil het toch afbouwen.”

De overgang zal groot zijn, erkent hij. “Voetbal was ook een groot deel van mijn sociale leven. Je ziet elkaar twee, drie keer per week. Die intensiteit wordt minder. Dat is even slikken.”

Toch overheerst bij Box ook trots. Trots op wat hij heeft meegemaakt, op de vrienden die hij heeft gemaakt en op de herinneringen die hij koestert. “Ik had het voor geen goud willen missen,” zegt hij. “En ik ben blij dat ik het nog een seizoen heb kunnen afmaken.”

Op 18 mei 2025 staat Jan Douwe Box voor de laatste keer als aanvoerder op het veld voor BSM. Een hoofdstuk wordt afgesloten, maar de liefde voor het spel en de club blijft altijd bestaan.

Klik op BSM voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BSM voor meer informatie over de club.

De groei van de jeugd van VV Katwijk is groot

Bij een groeiende vereniging als VV Katwijk is het jeugdvoetbal meer dan alleen een zaterdagse bezigheid. Het is een serieuze onderneming, een sociaal vangnet én een kweekvijver van normen, waarden en talent. Corleen Hoek, bestuurslid van de club, draait er zijn hand niet voor om. “Het is leuk druk,” lacht hij. “Maar het is samen met een aantal vrijwiligers ook echt een dagtaak geworden.”

De cijfers zeggen genoeg: het afgelopen seizoen tikte VV Katwijk de 1.700 leden aan. “We groeien elk jaar met meer dan 100 nieuwe leden,” vertelt Hoek. “Dat is natuurlijk fantastisch, maar het brengt ook uitdagingen met zich mee. Qua velden redden we het nog, maar de kleedkamers raken steeds voller. We hebben er achttien – nu is het nog net aan te doen, maar op termijn hebben we echt uitbreiding nodig.”

Meer dan voetbal alleen

Met zestig jeugdteams en meer dan 150 minioren is de jeugdafdeling het kloppend hart van de vereniging. Toch draait het niet alleen om voetbal, benadrukt Hoek. “Wij zijn als VV Katwijk ook maatschappelijk betrokken. We organiseren jeugdkampen, familiedagen, bingo-avonden, zwemavonden – en altijd met voetbal als kern. Het voetbalveld is een belangrijke plek voor ontwikkeling, en als je dat weet te combineren met maatschappelijke vorming, creëer je een sterk ‘wij-gevoel’. Daarom gebruiken we vaak de hashtag #samensterk. Dat is waar we voor staan en terug komt in onze kernwaarden “Samen passie, plezier en respect”

Een vereniging met visie

Om de groei in goede banen te leiden, wordt er momenteel gewerkt een nieuw strategisch plan uitgevoerd. “Hoe blijf je groeien op een gezonde manier? Dat is de grote vraag. Niet alleen onze club groeit, maar ook het dorp Katwijk. We kunnen doorgroeien, maar dan moet er wel geïnvesteerd worden in faciliteiten. Denk aan kleedkamers, extra kunstgrasvelden. Daarin zijn we afhankelijk van de gemeente.” Een belangrijk gespreksonderwerp is bijvoorbeeld het niet trainen op vrijdag. “Vanuit herstel technisch oogpunt willen wij liever niet op vrijdag trainen, maar qua ruimte wordt het steeds lastiger. Je moet als club continu kijken: wat is handig, wat niet? Het vraagt veel afstemming.”

Professionalisering zonder winstbejag

De drukte, de verantwoordelijkheden, het vele regelen – voor Hoek is het vanzelfsprekend. “Ik doe dit puur voor de club. Ook als bestuur horen wij tot de grote groep vrijwilligers die allen niet betaald worden. Als we nog verder doorgroeien, moeten we misschien wel overwegen om voor bepaalde taken in te huren, dat willen we zolang mogelijk voorkomen. Maar ikzelf? Nee hoor. Dat past niet bij mij.”

Wat hem drijft is de trots. “Ondanks dat het eerste elftal dit seizoen niet meer meedoet om de titel, leeft het enorm binnen de club. We zijn misschien een beetje verwend geraakt met successen, maar de betrokkenheid blijft. De accommodatie is verder geprofessionaliseerd, er zijn meer mensen dan ooit actief in en rond de club, al kan dat nooit genoeg zijn. Dat maakt mij als jeugdvoorzitter enorm trots.”

Toekomstplannen: foundation in de maak

Een van de projecten waar het bestuur zich momenteel sterk voor maakt, is het opzetten van een VV Katwijk Foundation. “Er zijn bij ons ook gezinnen die het financieel niet breed hebben. We willen als club ook daar een verschil in kunnen maken. Denk aan contributieondersteuning, sportkleding, deelname aan kamp. De foundation staat nog in de kinderschoenen, maar het idee is er. Zoiets moet kunnen groeien.”

Samen bouwen aan een sterke basis

Wat duidelijk wordt uit alles wat Hoek vertelt: jeugdvoetbal is bij VV Katwijk geen bijzaak, maar een fundament. “De jeugd is de toekomst van de club. Niet alleen sportief, maar ook als gemeenschap. Als je hier opgroeit, voel je je onderdeel van iets groters. Dat willen we behouden, ook als we blijven groeien.”

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

 

Ron Kromhout neemt afscheid als jeugdvoorzitter VVSB.

0

Na ruim vier jaar stopt Ron Kromhout als jeugdvoorzitter van VVSB. De 54-jarige clubman vindt het tijd om het stokje over te dragen. Niet omdat de passie voor het jeugdvoetbal is verdwenen – integendeel – maar omdat hij gelooft dat vernieuwing nodig is om een vereniging fris en in beweging te houden.

“Ik heb het 4,5 jaar met ontzettend veel plezier gedaan,” vertelt Kromhout. “Maar het is goed als functies binnen de club op een gegeven moment wisselen. Mijn jongste zoon is doorgestroomd naar de senioren, en er staan twee mensen klaar die de jeugdvoorzitterstaken willen overnemen. Allebei hebben ze frisse ideeën en een clubhart. Dat voelt goed.” Van jeugdtrainer tot kartrekker Kromhout raakte zo’n zeventien jaar geleden betrokken bij VVSB, toen zijn oudste zoon begon met voetballen. “Zoals dat gaat in een dorpsclub: je rolt erin,” lacht hij. “Ik begon als jeugdtrainer van mijn zoon, daarna werd ik leider, coördinator en uiteindelijk jeugdvoorzitter.” Die betrokkenheid bleef groeien. Zijn twee zoons zijn nog steeds actief binnen de club. De oudste speelt in Zaterdag 3 en traint daarnaast de Onder 16-1. De jongste voetbalt met vrienden in Zaterdag 11. “VVSB is een club waar je blijft hangen,” zegt Kromhout. “Het is gemoedelijk, je kent iedereen. Niets moet, alles mag. Maar tegelijk is het organisatorisch echt goed geregeld. Er zijn veel vrijwilligers, de jeugdopleiding staat als een huis.”

Sterke jeugdopleiding

Een van de speerpunten tijdens zijn voorzitterschap was het versterken van de jeugdopleiding. “Ik wilde bepaalde veranderingen doorvoeren,” legt hij uit. “Vooral op het gebied van opleiden van onze eigen trainers. Dat is gelukt. We hebben nu 24 jonge trainers die allemaal zelf vanuit de club zijn opgeleid. Ook laten we oudere jeugdteams de jongere teams fluiten. Dat zorgt voor binding en verantwoordelijkheid.”
Kromhout noemt zijn oudste zoon als een mooi voorbeeld van hoe dat kan uitpakken. “Hij heeft via VVSB zijn trainerscursussen gedaan en is nu een gediplomeerde trainer. Dat is precies wat we willen: mensen binnen de club de kans geven zich te ontwikkelen.”
Zelf blijft hij dan ook op de achtergrond betrokken. “Ik ga me bezighouden met het organiseren van opleidingen via de KNVB. Broodje, soepje erbij, gewoon goed geregeld. En ik adviseer de technische commissie waar nodig.”

Overdracht met vertrouwen

Dat hij het voorzitterschap met een gerust hart overdraagt, komt mede door de sterke structuur die inmiddels binnen de jeugdafdeling is opgebouwd. “We hebben goede overdrachtsgesprekken gevoerd,” zegt hij. “De nieuwe voorzitters hebben dezelfde denkwijze en willen doorpakken. Ik blijf beschikbaar om advies teven, maar ik wil af van de vaste verplichtingen en vergaderingen. De club weet me te vinden als het nodig is.”
Kromhout werkt in het dagelijks leven als regiomanager bij een groothandel in bloemen en planten. Die baan combineerde hij jarenlang met zijn vrijwilligerstaken. “Dat ging goed, maar eerlijk is eerlijk: ik zat hier van maandag tot en met donderdagavond én op zaterdag. Het mag iets minder nu.”

Toekomstplannen

De liefde voor het voetbal blijft. “Training geven vind ik nog altijd het leukst,” bekent hij. “Ik heb mijn oudste zoon getraind tot Zaterdag 3. Wie weet pak ik dat ooit weer op.” Hij kijkt met trots terug op zijn tijd bij de club. “We zijn een echte dorpsclub, met meer dan 500 jeugdleden. Er zijn jongens die drie jaar geleden naar een BVO gingen en nu terugkomen. Dan is het contact meteen weer goed. Dat zegt genoeg over VVSB.” Ron Kromhout vertrekt als jeugdvoorzitter, maar blijft VVSB trouw. “Ik loop hier al 17 jaar rond. Ik zal er niet minder vaak zijn, alleen in een andere rol.”

Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.

Rémon van Es zet zich in voor Foreholte: “Alles draait om plezier”

Bij Foreholte draait alles om het plezier van de jeugd, en Rémon van Es is daar een van de drijvende krachten achter. De 44-jarige inwoner van Voorhout is inmiddels vijf jaar actief binnen het jeugdbestuur van de club. Samen met andere vrijwilligers zorgt hij ervoor dat alles rondom de jeugdwedstrijden op rolletjes loopt. “Alles draait om het plezier van de kinderen,” vertelt Van Es. “Ik word blij als ik op zaterdag al die kinderen enthousiast op het veld zie staan.”

Zelf voetbalde Van Es vroeger bij SJZ in Zoeterwoude, waar zijn passie voor voetbal begon. “Vroeger leefde je echt toe naar het moment dat het clubblad uitkwam,” herinnert hij zich. “Met wedstrijdverslagen en allerlei andere verhalen. Tegenwoordig gaat alles via social media, dat is toch anders.” Ondanks de veranderde tijden blijft de kern voor hem hetzelfde: voetbal is ontspanning en plezier, zeker voor de jongste spelers.

Binnen Foreholte is Van Es op meerdere fronten actief. Naast zijn rol in het jeugdbestuur is hij trainer van de MO13-1, waarin ook zijn dochter speelt. Daarnaast is hij coördinator van de Onder 15-, Onder 16- en Onder 17-teams, en biedt hij waar nodig hand- en spandiensten. “Ik help eigenlijk overal waar ik kan. Foreholte is een vereniging waar iedereen welkom is, ongeacht achtergrond,” legt hij uit. “Een van de sterke punten is dat vrijwilligerswerk niet verplicht is, maar dat je toch altijd op ontzettend veel mensen kunt rekenen. Dat heeft echt te maken met het dorpse karakter van de club.” Zijn ervaring als trainer van de MO13 doet Van Es veel plezier. “Het mooiste is dat je kinderen kunt helpen het beste uit zichzelf én het spel te halen,” zegt hij. “We zijn lekker met sport bezig, leren respectvol omgaan met elkaar en zorgen voor beweging. Dat zijn belangrijke waarden, zowel binnen als buiten het veld.” Toch ziet Van Es ook punten waarop nog winst te behalen valt, met name als het gaat om een gezonde levensstijl. De invoering van een rookvrij sportpark is voor hem een belangrijke stap. “We hebben nu een rookvrij sportpark, dat is een goede ontwikkeling.”

Naast het individuele gedrag speelt ook de rol van ouders een belangrijke factor in de voetbalbeleving van kinderen. “Wat kinderen op zondag op televisie zien, is vaak niet het beste voorbeeld,” stelt Van Es. “Daarnaast is het belangrijk dat ouders een bepaalde afstand bewaren. Zeker beginnende ouders vinden het soms moeilijk om om te gaan met de teleurstelling van hun kind. Het is goed om dat door het team zelf te laten oplossen.”
Met het jeugdbestuur werkt Van Es aan toekomstplannen om de club nog verder te versterken. Een belangrijke wens is het opstellen van uniforme gedragsregels. “Zo creëren we meer eenheid en duidelijkheid voor iedereen,” licht hij toe. Daarnaast is er veel aandacht voor de faciliteiten. “We mogen echt blij zijn met ons sportpark. Twee velden worden binnenkort gerenoveerd. Dat komt de kwaliteit van de trainingen en wedstrijden ten goede.”

Wat Foreholte volgens Van Es uniek maakt, is de brede toegankelijkheid van de sport. “Voetbal is er voor iedereen: voor de fanatiekelingen, maar ook voor de kinderen die gewoon lekker willen bewegen en plezier willen hebben. Het is en blijft een teamsport waarin iedereen zijn plek kan vinden,” zegt hij. Met zijn enthousiasme, betrokkenheid en duidelijke visie is Rémon van Es een onmisbare kracht binnen Foreholte. Gedreven door het plezier van de jeugd, werkt hij dagelijks mee aan een positieve en toekomstbestendige sportomgeving voor alle jonge voetballers.

Klik op Foreholte voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Foreholte voor meer informatie over de club.

Kees Wassenaar: de trotse kracht achter het pareltje van SJC

0

Bij voetbalvereniging SJC uit Noordwijk is Kees Wassenaar niet weg te denken. Al sinds zijn eenentwintigste is hij actief als vrijwilliger en inmiddels, op 67-jarige leeftijd, nog altijd even betrokken. Tegenwoordig is hij bestuurslid en verantwoordelijk voor de accommodatie, en zijn trots op het complex spat er vanaf. “In de Voetbal International werd ons complex zelfs het ‘pareltje van de amateurverenigingen’ genoemd. Dat zegt genoeg.”

Kees begon op jonge leeftijd met vrijwilligerswerk. “Toen ik achttien was, liep ik al rond bij SJC,” vertelt hij. “In die tijd waren er geen ouders die meeliepen bij de teams, maar jonge senioren coachten de jeugd. Zaterdag een team coachen en zondag zelf voetballen; zo ging dat toen.” Zelf speelde hij tot zijn veertigste, voornamelijk in vriendenteams. “Ik heb het eerste elftal nooit gehaald, maar het plezier was er niet minder om.”

De binding met SJC bleef en groeide zelfs. In de loop der jaren vervulde Kees talloze functies binnen de vereniging: jeugdleider, begeleiding van de jaarlijkse Engelandreis, begeleider van het G-voetbal, secretaris, jeugdvoorzitter, voorzitter van de kantinecommissie en penningmeester. “Eigenlijk heb ik alles wel een keer gedaan,” zegt hij met een lach.

Sinds drie jaar huist SJC in een volledig vernieuwd complex, iets waar Kees zichtbaar trots op is. “Het heeft een hele geschiedenis. In 2012 wilden we al renoveren, maar dat bleek onbetaalbaar. Uiteindelijk is het in 2015, samen met de gemeente Noordwijk, echt in gang gezet,” legt hij uit. “We hebben een relatief kleine kavel, dus alles zit dicht op elkaar. We hebben zelfs een half veld moeten inleveren. Maar bijna alles is nu kunstgras, en dat maakt intensief gebruik mogelijk.”

Als bestuurslid is Kees verantwoordelijk voor het onderhoud van de accommodatie en stuurt hij het team vrijwilligers aan dat daarbij helpt. “Elke dag ben ik er wel even mee bezig,” vertelt hij. “Het geeft mij energie als ik zie dat alles goed loopt. Een dag organiseren waarin alles op rolletjes loopt, dat geeft echt plezier.”

Naast het onderhoud kijkt Kees ook naar extra inkomstenbronnen voor de club. “Onze kantine wordt doordeweeks verhuurd aan een BSO, en we hebben vergaderzalen die we proberen overdag te verhuren,” legt hij uit. “Structureel is dat nog niet helemaal gelukt, maar er liggen kansen, bijvoorbeeld voor huiswerkbegeleiding.”

De club beschikt nog over één grasveld, en dat heeft zelfs geleid tot een bijzonder succes. “De KNVB gebruikt dat veld voor jeugdinterlands. Dat levert niet alleen geld op, maar geeft ons complex ook extra uitstraling,” vertelt Kees trots.

SJC telt inmiddels 1150 leden, waarvan 900 spelende leden. Financieel staat de club er gezond voor, mede dankzij het harde werk van vrijwilligers zoals Kees. “We zijn echt een familievereniging,” benadrukt hij. “We streven ernaar om zoveel mogelijk zelf opgeleide spelers in het eerste elftal te krijgen. Daar zijn we trots op.”

Het nieuwe clubhuis, centraal gelegen op het complex, is volgens Kees een grote troef. “Vanaf het clubhuis kun je alle velden overzien. De tribune is makkelijk bereikbaar. Alles is ontworpen om de clubbeleving optimaal te maken.”

Naast zijn werk voor SJC werkt Kees nog twee dagen per week buitenshuis. “Je moet jezelf wel een beetje in de gaten houden dat je niet te veel doet,” zegt hij nuchter. Toch is het duidelijk dat zijn hart bij SJC ligt. “Het enorme netwerk en de vele vriendschappen die ik in al die jaren heb opgebouwd, zijn onbetaalbaar. SJC is mijn club.”

Met zijn toewijding, enthousiasme en liefde voor SJC is Kees Wassenaar een prachtig voorbeeld van wat een vrijwilliger kan betekenen voor een vereniging. Zijn inzet zorgt ervoor dat het ‘pareltje van de amateurverenigingen’ blijft schitteren.

Klik op SJC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SJC voor meer informatie over de club.

Quick Boys 8: Meer dan voetbal, minder dan serieus – en altijd feest

Als je het aan Willem Kuijt vraagt, is er maar één team waar je écht bij moet zitten als je van gezelligheid, flauwe grappen en af en toe een beetje voetbal houdt: Quick Boys 8. “Voetbal kun je het eigenlijk niet noemen,” zegt hij zelf. “Klooien met de bal is een betere omschrijving. Maar de derde helft? Die winnen we elke week.”

Willem is visser van beroep, al 15 jaar actief op zee, zes weken op, zes weken af. “Ik werk 84 uur per week als ik op zee ben. Orkanen, golven, onzekerheid over wat je vangt – het is avontuurlijk en geen dag is hetzelfde. Een kantoorbaan lijkt me verschrikkelijk.”

Van A3 naar Quick Boys 8: een reis door de lagere regionen
Ooit begon hij als jeugdleider, floot wedstrijden en stond achter de bar bij Quick Boys. In het laatste van zijn 8 seizoenen als jeugdleider was hij trainer van de JO19-3. “We hadden een topseizoen. Kampioen, kwartfinale van de beker gehaald. Daarna ging dat team over naar de senioren en ik ging met ze mee voetballen. Eerst werd dat Quick Boys 11, niet het beste seizoen. Daarna naar 9 – toen werden we kampioen. Dat team viel helaas uit elkaar.”

Wat volgde was een nieuwe start met een vrijwel geheel nieuw team. Inmiddels is Quick Boys 8 alweer zo’n vijf jaar een begrip binnen én buiten de club. “We hebben er 23 op papier staan, maar het is geen gegeven dat je elke zaterdag met elf man bent. Gelukkig zijn we wel een hechte groep. Zelfs de vrouwen worden met kinderwagen en al opgetrommeld.”

TikTok, wodka-bidons en een officiële Heineken-reactie

Waar Quick Boys 8 echt in uitblinkt? Humor. “We hebben geen trainer en trainen ook niet. Onze officiële trainingsmethode heet ‘Biertjes drinken’. We beginnen het seizoen altijd vol goede moed, maar binnen drie weken ligt die goede moed steevast onder de graszoden.”

Het team is inmiddels een klein fenomeen op TikTok, met dank aan teamgenoten Jacko de Vreugd en Dirk-Jan Knetsch. “Zij hebben dat echt aangezwengeld. Ik kijk wel mee wat ze posten, en ik heb een eigen gifje. Een keer hadden ze wodka in een bidon gestopt als prank. We nemen het allemaal niet zo serieus, en dat is juist het mooie.”

Zo opvallend zelfs, dat er een officiële reactie vanuit Heineken kwam, én drie spelers werden uitgenodigd om Nederland-Spanje in De Kuip bij te wonen. Daarnaast heeft het team de kans om mee te doen aan ‘de wedstrijd van je leven’, een idee van ESPN. “Heel soms word ik in de regio herkend. Laatst nog in een café in Leiden: ‘Zit jij niet in Quick Boys 8?’ En tegenstanders herkennen je van Instagram: ‘Jij speelt in dat team!’ Ja, dat klopt.”

Voetbal als bijzaak, vriendschap als hoofdzaak

Hoewel het voetbalniveau binnen Quick Boys 8 fluctueert tussen matig en chaotisch, is de sfeer ijzersterk. “We zoeken elkaar ook buiten de zaterdag op. Ik denk dat uit dit team niemand zo maar zal stoppen. En als hij dat doet zal ‘ie denk ik toch betrokken blijven.”

Willem zelf is een echte Katwijker, stevig gebouwd zoals hij zelf zegt, en niet gemaakt voor hogere teams. “Ik doe het vooral voor de gezelligheid. En ja, ik wil ook tijd vrij kunnen maken voor mijn vriendin en kinderen.”

Toekomstplannen? Trainer misschien… maar zo lang mogelijk werkzaam op zee.

“Ik zou ooit best weer trainer willen worden,” zegt Willem. “Dat vond ik altijd onwijs leuk. Maar met mijn werk op zee en m’n gezinsleven is het nu lastig. Wie weet, ooit. Maar voorlopig zit ik hier goed. Quick Boys 8 is misschien niet het beste team, maar wel het leukste.”

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

 

Wim Klok (57) zet zich in voor respect op én naast het veld: “Een goede club kan niet zonder een Normen & Waarden-commissie”

Binnen de muren van voetbalclub Rijnsburgse Boys is Wim Klok een bekende verschijning. Niet omdat hij de meeste doelpunten heeft gemaakt of op zaterdagmiddag luid langs de lijn staat, maar omdat hij zich al jarenlang inzet voor de club achter de schermen. Als lid van de Normen & Waarden-commissie, en met ervaring als jeugdtrainer, leider, en inmiddels weer actief speler bij de veteranen, kent hij de club én het voetballeven van binnen en buiten.

De nieuwste stap in zijn betrokkenheid is de organisatie samen met anderen van een scheidsrechters clinic, opgezet vanuit de gezamenlijke Normen & Waarden-commissies van vijf clubs uit de gemeente Katwijk: Rijnsburgse Boys, Quick Boys, Katwijk, FC Rijnvogels en Valken ’68. “Een idee dat ontstond tijdens een van onze overleggen,” vertelt Klok. “We zaten met elkaar en vroegen ons af: wat kunnen we concreet doen om het gedrag op en rond de velden te verbeteren? Het antwoord: meer en  scheidsrechters die weten hoe je een wedstrijd positief kan beïnvloeden”

Een sport als afspiegeling van de maatschappij

Voor Wim is het overduidelijk: een voetbalvereniging is de samenleving in het klein. “Voetbal is een sport die emoties losmaakt. Dat is prachtig, maar het heeft ook een keerzijde,” legt hij uit. “Er is meer gedoe dan bij veel andere sporten. Helaas komt het geregeld voor dat een scheidsrechter wordt uitgescholden, genegeerd of zelfs fysiek belaagd. Niet alleen bij de grote clubs, maar ook bij kleinere verenigingen. Dat kunnen we niet laten gebeuren.”

Daarom is hij al vijf à zes jaar actief binnen de Normen & Waarden-commissie van Rijnsburgse Boys. “Toen ik erin stapte, werd er soms wat lacherig over gedaan. Maar ik zeg altijd: een goede club kan niet zonder zo’n commissie. Het gaat niet alleen om mensen aanspreken, het gaat om bewustwording. Om het creëren van een veilige en prettige omgeving voor iedereen.”

Samenwerken over clubgrenzen heen

Inmiddels is er binnen de gemeente Katwijk een bijzonder samenwerkingsverband ontstaan tussen de Normen & Waarden-commissies van de vijf  voetbalclubs. “We zitten regelmatig bij elkaar,” vertelt Klok. “Onze neuzen staan dezelfde kant op, en dat is belangrijk. We delen verhalen, knelpunten, en vooral ideeën. Zo ontstond ook het plan voor deze scheidsrechters clinic .”

Het idee is simpel maar krachtig: vaker en beter fluiten begint bij enthousiasme en kennis. Klok: “Er is sowieso een tekort aan vrijwilligers in de voetbalwereld. En zeker aan scheidsrechters. Vaak zie je dat oudere mannen jarenlang blijven fluiten, tot ze fysiek niet meer kunnen. Maar er komt geen jonge aanwas voor terug. Die kloof willen we dichten.”

Een clinic met karakter

De scheidsrechters clinic die Klok met mensen van Quick Boys en Valken ’68 opzette, wordt dan ook geen stoffige KNVB-module, maar een lokaal initiatief met een persoonlijke benadering. “We willen het laagdrempelig houden. Zodra we vijftien aanmeldingen hebben, gaan we van start – waarschijnlijk ergens in juni.”

De opzet is bewust luchtig en motiverend. “Van elke club komt er iemand vertellen die al jaren fluit – een oude rot met sterke verhalen over wat hij allemaal heeft meegemaakt. En er komt ook een jongeling aan het woord die net is begonnen, om te laten zien dat het ook gewoon leuk is.”

Daarna volgt een praktijkavond, waarop een groep deelnemers gaat fluiten en een andere groep observeert. Aan het einde krijgen deelnemers een certificaat waarmee ze bij hun club aan de slag kunnen als (jeugd)scheidsrechter. “Geen officieel diploma, maar wel een erkenning. En hopelijk een springplank naar meer.”

Respect begint bij begrijpen

Waarom een clinic voor scheidsrechters vanuit een Normen & Waarden-commissie? Volgens Klok is dat geen gekke combinatie. “Een groot deel van het onbegrip op het veld ontstaat doordat mensen niet snappen wat een scheidsrechter eigenlijk doet of moet doen. Als je mensen daarin meeneemt – ouders, trainers, jonge spelers – krijg je meer begrip, en dus meer respect.”

Daarom is de cursus niet alleen voor scheidsrechters in spe, maar ook voor ouders en trainers. “Iedereen die wil snappen hoe het werkt, is welkom. Als het lukt om bij ieder team een ouder te hebben die weet wat de regels zijn en wat het betekent om te fluiten, dan verandert de cultuur op het veld.”

Van viswinkel naar veteranen

Wim Klok is geen theoreticus met een beleidsplan, maar een man van de praktijk. Als zevenjarig jochie wilde hij al voetballen. Quick Boys had een wachtlijst, VV Katwijk mocht niet van z’n ouders – de familie had z’n roots in Rijnsburg. Dus werd het Rijnsburgse Boys. “En ik ben gebleven,” zegt hij.

Op zijn 37e stopte hij met actief spelen vanwege zijn drukke werk in de viswinkel. “Maar het bleef kriebelen. Ik ben leider en trainer geweest, en inmiddels speel ik weer bij de veteranen. Zolang het me energie geeft, blijf ik doorgaan.”

Dat is ook de reden dat hij zich blijft inzetten voor het bredere verenigingsleven. “Het is makkelijk om te zeggen ‘vroeger was alles beter’, maar dat is onzin. De tijden veranderen, en wij moeten mee veranderen. Als je iets probeert, kan er ook iets ten goede veranderen. Daarom moet je altijd blijven proberen.”

Energie uit verbinding

Die energie haalt Klok uit de samenwerking. “Als je ziet dat mensen in beweging komen, vrijwilligers zich aanmelden, ouders betrokken raken – ja, daar krijg ik energie van. Dan weet je: we doen dit niet voor niks.”

De scheidsrechters clinic is voor hem een voorbeeld van hoe je van onderop iets kunt bouwen. Geen groot beleid van bovenaf, maar een initiatief dat direct voortkomt uit wat er speelt op de velden. “We hebben een idee, zetten samen de schouders eronder, en kijken wat er gebeurt. Als je dan ziet dat mensen zich aanmelden en enthousiast zijn, dan is dat goud waard.”

De toekomst: een generatie mét fluit

De hoop is dat deze clinic meer wordt dan een eenmalig project. “We willen het liefst dat hier een nieuwe generatie scheidsrechters opstaat. Jong, betrokken en met liefde voor het spel. Die snappen dat het niet alleen om winnen gaat, maar ook om respect.”

En als het aan Wim ligt, blijft hij zich daar nog lang voor inzetten. “Zolang ik iets kan bijdragen, blijf ik dat doen. Want het voetbal verdient het – en de vrijwilligers ook.”

Meer weten of aanmelden voor de scheidsrechters clinic?

Neem contact op met de Normen & Waarden-commissie van je eigen club of houd de websites van  de van de vijf Katwijkse voetbalclubs in de gaten.

Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.