Home Blog Pagina 56

Sjoerd de Ridder al ruim dertien jaar ‘stille kracht’ bij Arnemuiden

In de luwte wekelijks zijn minuten maken, zijn wedstrijden spelen én zijn bijdrage leveren aan de eventuele resultaten. Op de achtergrond als ‘stille kracht’ zorgen voor de balans. Zo laat zich het verblijf van Sjoerd de Ridder in het elftal van v.v. Arnemuiden volgens eigen zeggen het beste beschrijven.

“Ik ben geen jonge van de fijnbesnaarde techniek of een speler die met een individuele actie wedstrijden beslist. Maar een verdediger die met veel werklust, inzet en een positieve instelling probeert wekelijks zijn stinkende best te doen. Vuile meters maken voor anderen die wél de kwaliteiten hebben om voor v.v. Arnemuiden beslissend te zijn. Dat is een rol die het beste past bij mij als voetballer en misschien ook wel als persoon. Al durf ik me zeker wel te laten horen als dat nodig is.”

Tijdlijn

De Ridder is dertig, afkomstig uit en woonachtig in Arnemuiden, waar hij als klein jochie begon met voetballen. Vanuit de jeugd kwam hij als zeventienjarige bij het eerste en mocht hij meetrainen en invallen. Om niet lang daarna een basisplaats te veroveren en sindsdien niet of nauwelijks nog uit het elftal te verdwijnen. “Dat is in vogelvlucht wel hoe het is gegaan. We spelen hier op een mooi niveau en vorig seizoen waren we zelfs nog heel dichtbij een stuk door in de nacompetitie bijna te promoveren naar de eerste klasse.”

Dat niveau is echter dit seizoen ver voor de tweedeklasser verwijderd want de ploeg van de verdediger is al maanden ver verwijderd van de vorm die het vorig seizoen liet zien. “Het verschil is enorm en is ook nauwelijks voor mij te verklaren. We hebben onszelf in diverse wedstrijden al onnodig tekort gedaan. Kansen laten liggen en ook knullig doelpunten weggeven waardoor je tegen puntverlies aanloopt. Dan weet je dat het lastig wordt en dat blijkt ook, want de tegenstanders zijn van goed niveau en dan moet je zelf ook het beste uit jezelf halen. Dat hebben we helaas te vaak laten afweten. Nu moeten we vol aan de bak om in deze klasse te blijven maar dat gaat ons zeker lukken. Daarvoor hebben we simpelweg teveel kwaliteit in de selectie. Individuele klasse van gasten die ook op een hoger niveau hebben gespeeld. Dat het er momenteel niet altijd uitkomt is balen, maar toch gaan we het redden.”

Blessure

De rechts- en linksback is echter voorlopig genoodzaakt tot toekijken vanaf de zijlijn, want een vreemde knieblessure belemmert hem om pijnvrij te trainen en wedstrijden te spelen. “Heel erg klote om geen bijdrage te kunnen leveren. In november speelde ik voor het laatst een wedstrijd en sindsdien niks meer. Af en toe heb ik geprobeerd te trainen en kreeg ik weer last. Doktoren en fysio’s kunnen niet verklaren wat er mis is. In maart ga ik naar de orthopeed en hoop dat hij wel uitsluitsel kan geven. Er zijn foto’s gemaakt, een echo maar daar is niks op te zien. Ik heb gefietst en getraind, maar ineens wordt de knie rood en dik en geeft pijn zodra er druk op komt rondom de knieschijf. Nu baal ik vooral, omdat ik niks kan betekenen voor het elftal en langs de kant sta. Ik ga wel altijd kijken want naast speler ben ik ook gewoon supporter van de club. Het is een sterke klasse waarop we actief willen blijven. Daar moeten we alles aan doen, want we horen ook op dat niveau thuis. Voorlopig richt ik me eerst op mijn herstel, dat is het belangrijkste. Daarna hoop ik weer opnieuw van waarde te kunnen zijn. Maar wanneer dat is dat durf ik niet te zeggen.”

Klik op VV Arnemuiden voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Arnemuiden voor meer informatie over de club.

Daan Hokken keert wekelijks uit Maastricht terug voor wedstrijden van VCK

Al een aantal is Daan Hokken doordeweeks in Maastricht te vinden, waar hij fysiotherapie studeert en momenteel bezig is met een master sport & voeding. In het weekend keert hij echter steevast terug naar Zeeland, om met VCK aan te treden in de 3e Klasse A van het zaterdagvoetbal. ‘Dat doe ik nu een aantal jaar en die reistijd heb ik er heel graag voor over.’

Hokken geeft aan dat het zeker niet alleen is om thuis de was in de machine te kunnen stoppen, maar vooral ook de sociale contacten en het sportieve plezier dat hij beleeft bij de Koudekerkse derdeklasser tellen zwaar mee. “Zeker weten! Ik ben met mijn ouders op mijn vijfde vanuit Berkel en Rodenrijs naar Zeeland verhuisd. Direct ben ik lid geworden op de voetbalclub en sindsdien voetbal ik al samen met een aantal gasten die nu ook hier in het eerste spelen. Dat is gewoon enorm gaaf dat met elkaar te kunnen delen. Het kampioenschap was wel een hoogtepunt overigens, al was het jammer dat we niet langer tweedeklasser zijn gebleven. We hebben een heel leuke en mooie groep, met daarin ook veel kwaliteit. Hopelijk kunnen we op termijn nog een keer die stap maken.”

Met VCK heeft Hokken een heel duidelijke rode stip aan de horizon gezet, namelijk promotie afdwingen. “Dat gaat zeker niet eenvoudig zijn, want in mijn ogen is deze derde klasse ongekend sterk. De helft zijn allemaal afkomstig uit de tweede klasse en hebben de ambitie om terug te keren. Het is aan ons dus om dan vooral aan te haken en zo lang mogelijk in de race te blijven. Wil je minimaal een periode pakken of overnemen, dan zullen we vierde moeten worden denk ik. Gezien de sterkte van de tegenstanders en kijkend naar onze eigen kwaliteiten in de selectie dan moet dan haalbaar zijn.”

Waar andere teams beschikken over een heel ruime kern van spelers om uit te kiezen, daar moet VCK volgens de 23-jarige linksback proberen om de boel zoveel mogelijk fit te houden. “Wij missen nu al een geruime tijd bepalende jongens zoals Jesper Harinck en Joshua den Dolder. Die ervaring moeten we nu zien op te vangen en dat is soms best pittig. Toch doen we het niet onaardig. Net voor de winter zaten we even in een mindere fase, maar zeker na de winter hebben we het weer goed opgepakt.”

In het begin van het seizoen begon de linkspoot nog als bankzitter, daarna kwam hij als linksachter in het elftal en de laatste periode krijgt hij vooral speeltijd als middenvelder. “Ik weet zelf ook niet echt wat ik van nature het beste beheers. Het bevalt me beide wel, al is het belangrijkste dat ik speel en mijn waarde kan hebben voor het team. Natuurlijk is het wel eens lastig dat ik doordeweeks in Maastricht train bij Sporting Heerlen. Ook dat is een derdeklasser, dus het is fijn om op soortgelijk niveau als VCK actief te zijn. Ik ben blij dat ik daar de kans krijg om mee te trainen en op conditie te blijven.”

Hij is bezig aan zijn laatste jaar in Maastricht en heeft dan plannen om terug te keren naar Zeeland en naar Koudekerke in het bijzonder. “Dat is de bedoeling en om dan werk te gaan zoeken hier. Dan kan ik ook weer volledig bij de club terugkeren en meetrainen. Want dit is voor mij echt een fijne plek om mijn vrije tijd door te brengen. Hopelijk heb ik als het goed is nog heel wat jaren voor de boeg hier bij VCK.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

 

Rol als speler/trainer had Yannik Taniwel niet in gedachten bij Jong Ambon

Hij speelde bij RCS in Oost-Souburg en was er assistent van Ralph Zegers. Maar Yannik Taniwel besloot dat dit seizoen een mooie kans over te stappen naar Jong Ambon. Vooral om er de jonge selectie van de nodige ervaring te voorzien. Het uitblijven van een nieuwe trainer deed het bestuur besluiten om Yannik Taniwel (32) tevens te polsen of hij ook die rol op zich wilde nemen.

“Dat lag niet in de lijn der verwachting en was al zeker in eerste instantie niet mijn bedoeling. Toen de club niet slaagde om een geschikte trainer te vinden hebben we samengezeten en hebben we de constructie van speler/trainer afgesproken. Tot nu toe bevalt het, afgezien van de sportieve resultaten, heel erg goed. Ik was me er heel goed van bewust dat ik zou moeten schakelen qua niveau en dat ik niet direct te hoge verwachtingen moest hebben. Ik had voor de makkelijkste weg kunnen kiezen en dat was om bij RCS te blijven. Toch besloot ik echter om mijn clubhart en gevoel te laten spreken en te kiezen voor de uitdaging bij Jong Ambon. Daar is in elk geval een hele hoop te doen en liggen voldoende uitdagingen.”

Op eigen benen

Nu hij op eigen benen staat als hoofdtrainer, leert hij zichzelf te ontwikkelen op heel veel gebieden en loopt hij volop tegen zaken aan. “Eindverantwoordelijke zijn is mooi, maar is ook een proces waarin ik moet groeien. Je leert in elk geval heel erg snel heel erg veel. Ik ben van nature een winnaar en dat is juist op sportief gebied hetgeen wat er tot nu toe nog altijd aan ontbreekt. We zijn hekkensluiter in de vierde klasse en gaan komend seizoen dus moeten bouwen van onder af. Daar zie ik zeker mogelijkheden, want de wil bij de spelers is absoluut aanwezig en vanuit de club krijg ik het vertrouwen om die uitdaging aan te gaan.”

Klagen over inzet en bereidheid bij de spelers heeft Taniwel totaal niets. “Zeker niet! De jongens willen stappen maken en zijn heel leergierig. We hebben op trainingen altijd een groep van zeventien of achttien speler. Maar ze zijn ook vaak heel jong en onervaren. Dat brak ons, zeker in het begin van het seizoen heel vaak op. Nu zie je dat we in gedeelten van wedstrijden ook meevoetballen en soms tegen teams ook de nodige kansen krijgen op het halen van een resultaat. Hopelijk weten we in het restant van de competitie eindelijk een keer die overwinning te pakken. Dat leeft wel in de groep en we komen er in mijn ogen ook steeds dichterbij.”

Klik op Jong Ambon voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Jong Ambon voor mee informatie over de club.

Ontwikkeling Jeugd Academie ZVV Groene Ster op schema

Om op termijn de continuïteit en de doorstroming vanuit eigen gelederen te realiseren is men bij eredivisionist ZVV Groene Ster uit Vlissingen sinds seizoen 2022-2023 gestart met een eigen jeugdopleiding: Jeugd Academie Groene Ster. Die stap en ontwikkeling bij de hoogst spelende zaalvoetbalclub van Zeeland ligt keurig op schema.

De aanpak van scouting, vaste zaaltrainingen. Oefenwedstrijden én competitiedeelname van de vier verschillende jeugdteams werpt vruchten af. De O13, O15 en O17 zijn kampioen geworden in hun verschillende klassen. Alleen de O19 vond zichzelf niet terug op de hoogste trede.

Tevredenheid

Toch stemt de ontwikkeling van de Jeugd Academie tot tevredenheid van Salim ben Sellam, verantwoordelijke voor de technische zaken bij de jeugdopleiding. “We zijn zo’n twee jaar geleden ermee begonnen, een jaar daarvoor zelfs met het uitwerken van de concrete plannen dus eigenlijk zijn we er drie jaar mee bezig nu. Als je dan ziet dat we inmiddels zo’n honderd jeugdleden hebben, dan kan je wel spreken van een succesvolle groei. Tel daarbij op dat we met drie teams nu kampioen zijn geworden, dan geeft het naast groei in kwantiteit ook een kwalitatieve ontwikkeling aan bij de jeugd.”

Voor de toekomst ziet Ben Sellam dan ook zeker dat er muziek inzit qua doorstroming, al houdt hij ook een slag om de arm. “Bij de jongste jeugd gaat het goed en zie je ook dat ze er veel voor willen doen en laten om voor Groene Ster te voetballen. De oudere jeugd is wat dat betreft soms wat lastiger. Die moet je vaak harder pushen en motiveren. Vaak denken ze er te makkelijk over en je ziet dat ze op die leeftijd vaak nog andere keuzes maken. Er is absoluut talent, maar je moet het ook ten volle willen benutten en jezelf maximaal willen uitdagen en ontwikkelen. Want je maakt niet ‘zomaar even’ de stap naar het eerste team van Groene Ster. Dat is echt een hoog niveau, het hoogste in Nederland en daar worden specifieke kwaliteiten gevraagd. De voetbalverliefdheid bij met name die oudere jeugd moet terug omhoog en dat is iets waaraan we hard moeten werken.”

Toekomst

Op termijn is het de bedoeling dat de Jeugd Academie de kweekvijver wordt voor doorstroming naar het eerste en tweede team. “De stap naar het tweede is iets makkelijker te maken, al is dat ook geen eenvoudige klus. Want je hebt te maken met afvallers uit het eerste en jeugd die van onderaf doorkomt. Dat goed mixen en managen is ook een mooie uitdaging. Maar een stap maken vanuit de jeugd naar het eerste, dat doe je niet makkelijk en wordt door velen onderschat. Talent hebben is één, maar om dat te koppelen aan mentaliteit en doorzettingsvermogen om aan te haken op het hoogste niveau is heel wat anders. We liggen op en misschien wel voor op schema qua opleiding. Het is nu zaak om dat in de toekomst een mooi vervolg te geven.”

Klik op ZVV Groene Ster voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ZVV Groene Ster voor meer informatie over de club.

Tessa Wisse ruilt tijdelijk keepershandschoenen in voor coachjas bij SVOD’22

0

Een één-op-één duel met een doorgebroken spits bleek voor keepster Tessa Wisse van SVOD’22 voorlopig het laatste moment als actief speelster op het voetbalveld. Direct hoorde en voelde ze wat knappen in de knie en ze wist: foute boel.

Dat bleek later toen het verdict kwam dat de voorste kruisband bleek afgescheurd. Noodgedwongen moet ze nu toekijken, maar niet zonder rol want de keepershandschoenen heeft ze tijdelijk ingeruild voor een coachjas.

“Dat klopt inderdaad. Ik ben tijdens de trainingen en wedstrijden nu assistent van de trainers bij ons damesteam. Maar dat is wel van tijdelijke aard als het aan mij ligt. Je bent op deze manier toch heel nauw betrokken bij het team, maar zodra het kan dan neem ik mijn plaats onder de lat direct weer in.”

Herstel

Het moment dat ze zichzelf weer actief keepster mag noemen, dat zal overigens nog minstens een aantal maanden op zich laten wachten. “Ik ben in juli vorig jaar geopereerd en toen is er een pees uit mijn bovenbeen als kruisband geplaatst. Nu zit ik ongeveer halfweg de revalidatie. Ik ben de spieren aan het versterken bij de fysio. Tot die tijd is het vooral voorzichtig hardlopen en werken aan spieropbouw. Gelukkig is de ergste fase, dat je niks kunt en met krukken jezelf moet verplaatsen, achter de rug. Dat was echt verschrikkelijk! Nu probeer ik stapje voor stapje zonder te haasten toe te werken naar volledig herstel, maar dat zal pas op zijn vroegst volgend seizoen zijn.”

Tot die tijd zullen de ploeggenoten van Wisse de rol van keepster op zich nemen. “We hebben geen reservekeepster en de eerstvolgende keepster is actief bij de MO13 van SVOD’22. Dus dat was en is geen optie. Er zijn wat dames die prima kunnen keepen, maar die gewoon liever in het veld staan als speelster. Das natuurlijk voor mij wel lekker om te weten. Wanneer ik terug fit ben mijn plekje onder de lat weer kan overnemen.”

Verloop

Tessa begon ooit met turnen omdat haar klasgenootjes ook op turnen zaten. Maar tijdens het naar huis fietsen passeerde ze altijd het voetbalveld van SVOD’22, waar haar broer al speelde. “Na een jaartje ben ik ook op voetbal gegaan en er nooit meer mee gestopt. Het is gewoon een geweldig spelletje en dat ik nu aan de kant sta en noodgedwongen moet toekijken, dat vind ik echt verschrikkelijk. Het is mooi om te zien vanaf de zijkant hoe sommige meiden stappen maken en beter worden, maar het liefst wil je zelf een actieve bijdrage leveren. Maar om toch zoveel mogelijk bij de groep te zijn en blijven, helpt in nu de trainers tijdens de trainingen en met de coaching op zaterdag bij SVOD’22. Een leuke rol, maar voor mij vooral een tijdelijke invulling. Terugkeren als keepster is voor mij in sportief opzicht het enige wat telt en daar werk ik nu stapje voor stapje weer naartoe. Tot die tijd draag ik met plezier de coachjas, maar ik kan niet wachten tot ik die handschoenen weer kan aantrekken.”

Klik op SVOD’22 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVOD’22 voor meer informatie over de club.

Verdediger Joost Meijer hoopt op promotie én een vaste basisplaats bij Zeelandia Middelburg

Elke week in de basis starten, dat is één van de sportieve doelen die Joost Meijer zichzelf heeft gesteld. De 21-jarige verdediger wil wekelijks laten zien aan trainer Daan Eikenhout dat hij in het Zeelandia Middelburg elftal thuishoort. ‘Ik voel en krijg veel vertrouwen, maar het is wel aan mezelf om de kansen die ik krijg ook te pakken.’

Tot nu toe mag het product uit de eigen jeugdopleiding niet klagen en vindt hij zichzelf meer dan geregeld terug in de basisformatie bij de ambitieuze derdeklasser. Meijer speelt al zestien jaar op sportpark Veerse Poort, waar hij in 2019 voor het eerst bij de hoofdmacht speel- en trainingsminuten begon te maken. “Sindsdien heb ik wisselend in het eerste en het tweede gespeeld en ook getraind. Het eerste seizoen toen de club op zaterdag ging spelen had ik een basisplaats en daarna heb ik wat heen en weer gependeld tussen het tweede, de reservebank en basis bij het eerste elftal. Onder Daan krijg ik weer veel kansen en heb ik voornamelijk als centrale verdediger of als rechtsback gespeeld.”

Maar ook dit seizoen heeft Meijer nog meegespeeld met het tweede elftal, wat inmiddels niet meer in competitie actief is. “Dat is jammer want dat was wel een mogelijkheid om sowieso negentig minuten te kunnen voetballen. Want ik ben jong en wil vooral voetballen. Trainen is leuk, maar het gaat toch om de wedstrijden op zaterdag. Nu er geen tweede elftal meer is wil ik er alles aan doen om elke zaterdag basiskracht te zijn bij het eerste, daar ga ik vol voor. Ik voetbal vooral voor mijn plezier, al wil ik toch proberen er het maximale uit te halen op sportief gebied.”

Ambitie

Dat maximale zou voor de club met de ambitie die Zeelandia Middelburg heeft niet moeten liggen in de derde klasse van het zaterdagvoetbal. Toch gaat het een hels karwei zijn voor Meijer en zijn ploeggenoten om de stap omhoog te zetten. “In onze competitie spelen een achttal ploegen die allemaal de ambitie hebben om te promoveren, daar horen wij ook bij. Dit is het vierde seizoen als derdeklasser en we willen graag naar de tweede klasse toe. Het is soms nog te wisselvallig en dat zal eruit moeten. In de directe topwedstrijden hebben we teveel punten laten liggen en dan wordt het moeilijk om bovenin een rol van betekenis te spelen. Toch blijf ik er vertrouwen in houden dat we mee kunnen strijden voor een prijs. We hebben een goede mix van jonge spelers en ervaren krachten. Het is aan ons als selectie om op beslissende momenten het kwartje de goede kant op te laten vallen.”

Meijer beseft ook heel goed dat het eigenlijk nu na vier jaar derde klasse het juiste moment is om de stap te zetten. “Met die versterkte degradatieregeling wordt het steeds moeilijker om te promoveren en moet je ook waken om weg te blijven van plaats tien wat nacompetitie tegen degradatie zou betekenen. Zover gaan we het zeker niet laten komen, dat besef is er wel bij iedereen. We hebben nog een hoop wedstrijden te gaan om de weg naar de subtop weer in te zetten. Want de hoop op promotie hebben we nog zeker niet opgegeven.”

Klik op Zeelandia Middelburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zeelandia Middelburg voor meer informatie over de club.

Bas van Wezel wil nu vooral nog heel veel leren bij VC Vlissingen

Geleidelijk aan wennen aan het seniorenvoetbal en stap voor stap toegroeien naar speelminuten. Dat was voor Bas van Wezel het eigenlijke plan bij VC Vlissingen dit seizoen. Maar de situatie verliep totaal anders en daardoor zag de 16-jarige zichzelf nu al meer dan regelmatig terug in de hoofdmacht van de derdeklasser.

“In de voorbereiding van dit seizoen mocht ik ook al meedoen tijdens trainingen en wat oefenwedstrijden. Maar sinds kerst 2023 train ik twee keer per week mee bij de eerste selectie. Daarnaast ook nog twee keer per week bij de O17-1. Normaal gezien speel ik dan bij de O17 en als het nodig is ook met het eerste. Het was de bedoeling om voornamelijk te trainen en dan af en toe speelminuten maken als het kon. Maar dat af en toe meespelen is dus al geregeld voorgekomen.”

Het verschil met de jeugd en de senioren is volgens de middenvelder best wel groot. “We spelen met het eerste ook in een sterke competitie en dan is het voor mij wel zaak om snel te leren en zaken op te pikken. Het is ook wel fijn om dat een ervaren trainer zoals Thomas Ragut te hebben en te mogen samenspelen met onder andere Said Bouzambou. Bovendien zijn ook Abdoe Abdendi en Khalid el Hattach weer teruggekeerd bij de selectie en dat zijn toch spelers die heel veel ervaring hebben.”

Het seizoen van de Vlissingers verloopt overigens totaal niet zoals men vooraf had verwacht. Ook Van Wezel bevestigt dat. “Nee, we hadden zeker niet verwacht dat we laatste zouden staan, al weten we de laatste weken door de terugkeer van wat ervaren jongens toch wat puntjes te pakken. Je merkt dat direct dat er nu iets meer geloof is, al moeten we toch proberen om echt wedstrijden te gaan winnen, want pas dan kun je echt stappen omhoog maken. Nu blijf je in de hoek zitten waar de klappen vallen en dan zie je dat we toch uiteindelijk nog een overwinning weggeven zoals tegen Lewedorpse Boys. Dat is doodzonde, want met een man minder valt die tegengoal dan alsnog in blessuretijd. Dat zijn dan heel zure verliespunten.”

Handhaving was vooraf de doelstelling bij VC Vlissingen en dat is volgens de controlerende middenvelder nog altijd zo. Zelf beseft hij ook dat met de terugkeer van de ervaren jongens de kansen op speeltijd voorlopig minder zullen zijn. “Ik heb nu noodgedwongen door blessures en schorsingen al meer minuten gemaakt dan ik vooraf had verwacht. Dat zijn voor mij allemaal waardevolle leermomenten. De stap van jeugd naar senioren, zeker in die sterke derde klasse met al die slimme tegenstanders, is heel groot. Ik moet nu sneller scannen, sneller spelen en vooral sneller handelen. Dat zijn ervaringen die ik meeneem en ook op trainingen hard aan wil werken. Want het doel is voor mij om hier mezelf in de basis te spelen en het de trainer zo lastig mogelijk te maken.”

Van Wezel begon op zijn vierde met voetballen bij SV Walcheren waar hij tien jaar heeft gespeeld tot hij op zijn vijftiende overstapte naar VC Vlissingen. “Ik zocht meer uitdagingen en mijn vader was trainer bij de JO16 van Vlissingen. Ik ben toen een paar keer gaan kijken en besloot om ook de stap te maken en mezelf uit te dagen. Dat ik nu al zo snel, al dan niet uit nood geboren, kansen krijg bij de senioren en zelfs al heb meegespeeld met het eerste dat had ik nog niet voorzien. Maar dat bevestigt wel dat ik de juiste keuze heb gemaakt.”

Klik op VC Vlissingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VC Vlissingen voor meer informatie over de club.

Dylan Knevel richt zich met De Noormannen op handhaving in vierde klasse

In het jaar dat de club het 90-jarig bestaan feestelijk vierde, kreeg De Noormannen wel te maken met een degradatie. Na vijf seizoenen daalde de club uit Westkapelle weer af naar de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. Daar moet het dit seizoen alle zeilen bijzetten om boven de rode degradatiestreep te blijven. 

De ploeg van de nieuwe trainer Michael Richard, hij volgde Lennart Kerkhove op die maar liefst tien seizoenen voor de groep stond. “Dat is altijd wennen met een nieuwe trainer, maar in de voorbereiding speelde we echt goed voetbal. Maar gek genoeg wilde het vanaf de start van de competitie niet lopen. De eerste wonnen we nog wel, maar daarna liepen we tegen bijna alleen nederlagen aan en dan moet je als snel vol aan de bak, zeker met zo’n versterkte degradatieregeling waarbij er zes teams degraderen.”

Knevel zelf speelde in de jeugd één seizoen bij FC IJsselmeervogels voordat hij met zijn ouders naar het Zeeuwse Westkapelle verhuisde. Hij besloot zich aan te melden bij De Noormannen waar hij inmiddels zeventien seizoenen actief is. De laatste drie jaar bij het eerste elftal waar hij voornamelijk als spits, buitenspeler en af en toe op ‘tien’ zijn wedstrijdminuten maakt. “In de jeugd speelde ik altijd wel als aanvaller en dat doe ik nog steeds. Het zijn ook de posities waar ik met mijn spel het beste tot mijn recht kom.”

De beweeglijke aanvaller voelt zich het beste thuis in een vrije rol voorin, waarbij hij niet positie gebonden hoeft te spelen. “Met die vrijheid en beweeglijkheid probeer ik het de tegenstander zo lastig mogelijk te maken. Ik ben redelijk snel en heb een aardige dribbel en daar probeer ik dan door heen en weer te zwerven mezelf de ruimte te verschaffen om voor het doel te komen. Al is dat juist nog wel een facet in mijn spel waarin ik mezelf verder wil en ook moet ontwikkelen. De goede momenten herkennen om op te duiken voor het doel. Als dat lukt dan wordt je als voetballer nog completer en moeilijker te verdedigen. Het is voor mij wel een persoonlijke doelstelling om te realiseren de komende jaren in elk geval.”

Met zijn drieëntwintig jaar is hij één van de jongere spelers in de selectie, maar toch laat hij zich ook verbaal daar waar het kan ook gelden in de coaching. “Dat heb ik altijd wel gehad en in de jeugd ook veel gedaan. Het zit in mij als persoon en probeer daar de ploeg mee te helpen op een positieve manier.”

Sportieve ambitie heeft Knevel zeker, maar hij zit momenteel in zijn ogen bij De Noormannen prima op zijn plek. “Ik speel hier al zo lang, ken iedereen en de club voelt vertrouwd. De gezelligheid die er heerst, ook na de trainingen en wedstrijden is mooi. Bovendien leeft de club, zijn er veel vrijwilligers en wordt er regelmatig ook een extra activiteit georganiseerd. Dat is leuk en zorgt voor verbondenheid bij iedereen. Dat is me ook heel veel waard. We zijn gedegradeerd vorig seizoen en spelen nu in een klasse die sterk is, mede door een hoop andere degradanten. Sommigen willen terug omhoog, maar anderen doen er alles aan om niet nog een niveau te degraderen. Tot die groep behoren wij en dat betekent tot het eind van het seizoen elke week vol aan de bak. Maar ik ben er van overtuigd dat we het gaan redden, want daarvoor hebben we in mijn ogen meer dan voldoende kwaliteit in de groep.”

Klik op De Noormannen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Noormannen voor meer informatie over de club.

Supermini’s maken vol enthousiasme kennis met het voetbalspelletje bij VCK

Met een verleden als voetbalster en een voetballend zoontje bij VCK was Maaike Matthijsse- de Jonge al bekend met de voetbalsport. Maar ook dochtertje Tess bleek de voetbalgenen in zich te hebben. Ze was alleen nog erg jong, maar wilde graag voetballen. Het was voor Maaike één van de redenen om het trainerschap bij een groepje 3- en 4-jarige Supermini’s op zich te nemen.

 

“Mijn zoontje begon ook ooit in coronatijd bij de supermini’s, en is inmiddels speler bij de JO8-3 waarvan ik ook trainster ben. De supermini’s is gewoon een geweldig leuke groep om te trainen en enthousiast te maken voor het voetbalspelletje. Eerder was ook al een paar keer geprobeerd om zo’n groepje op te zetten maar waren er niet zoveel aanmeldingen. Nu blijkt het wel enorm aan te slaan en dat is heel erg gaaf natuurlijk. Elke week hebben we zo’n twaalftal kinderen die vol plezier op het kunstgrasveld van sportpark De Stoofwei een uur lang lopen te genieten. En daar geniet ik als trainster dan zelf ook enorm van.”

Zelf begon Maaike ook ooit met voetballen bij de F-pupillen van GPC, maar vijftien jaar geleden moest ze noodgedwongen door blessures stoppen met voetbal. Toen na een oproepje voor nieuwe supermini’s zoveel aanmeldingen kwamen, heb ik gevraagd aan mijn zus Renske, die nog wel zelf actief is als keepster bij FC Dauwendaele, of ze een keertje wilde assisteren. Zij vond het echter zo gaaf, dat ze is gebleven en we het nu inmiddels samen doen. Onze ouders hebben ook altijd vrijwilligerswerk gedaan en dat zit dan blijkbaar toch wel in ons bloed. Het is prachtig om je in te zetten voor een club en als je dan zoveel vreugde en plezier er voor terugkrijgt, dan is dat prachtig.”

Het doel van de supermini’s is simpel: plezier hebben en vooral lekker bewegen en sporten. “We bieden wel tijdens de trainingsmomenten een vaste structuur aan met afwisselende oefenstof en het nemen van penalty’s. Partijtjes dat slaan we nog wel over voorlopig, want dat heeft geen zin. We trainen iedere woensdag van 16.00 tot 16.45 uur op het kunstgrasveld en dat is qua spanningsboog precies lang genoeg. De kinderen zelf en ook de ouders reageren allemaal heel enthousiast en positief op de trainingen, dus dat geeft ons als trainsters ook weel voldoening en energie.”

Dribbelen met de bal, balletjes afstoppen, op doel schieten en juichen na een doelpunt. Het komt allemaal tijdens de trainingen voorbij. Na elke trainingen mag er door de spelertjes een sticker wordt geplakt op de VCK Supermini stickerkaart. “Dat is een mooie motivatie en wordt in de najaars- en voorjaarscompetitie toegewerkt naar een volle kaart én een diploma. In het najaar afgesloten met een speciale ouder-kind training. En dat zullen we aan het eind van de voorjaarsreeks opnieuw doen.”

De aanpak van Maaike en Renske zorgt voor veel extra plezier bij de mini’s en ze zien dat ook de ouders dat wel kunnen waarderen. “Het gaat erom dat ze zoveel mogelijk dingen van het voetbalspelletje op een leuke, speelse en ongedwongen manier onder de knie krijgen. Maar het allerbelangrijkste is spelplezier beleven en in beweging zijn. Het feit dat er nog altijd zo’n grote groep supermini’s wekelijks komt én er veel interesse is van nieuwe aanwas geeft aan dat we op de goede weg zijn. En dat we met een groep in deze leeftijdsgroep duidelijk ook in een behoefte voorzien.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

 

Levi Mombarg wil met goed gevoel afscheid nemen bij FC Dauwendaele

Een prima voorbereiding, een andere tactiek en goede resultaten. De start van de competitie pakte voor FC Dauwendaele en aanvaller Levi Mombarg ineens anders uit. Na de eerste serie wedstrijden gingen verloren en de geelhemden zagen zichzelf stijf onderaan terug. Inmiddels is de weg omhoog door de derdeklasser ingezet.

“Gelukkig wel. Het was wel gek om vorig seizoen bijna te promoveren en dan na een goede voorbereiding in de competitie ineens tegen een reeks nederlagen aan te lopen. Dat was wel een aparte ervaring. We hebben toen de koppen bij elkaar gestoken en zijn weer overgestapt naar het systeem en speelwijze van vorig seizoen. Met iets minder druk vooruit en wat meer zekerheid achterin. Nu is het allemaal wat stabieler en dat zie je ook terug in de resultaten. Het geeft iedereen meer vertrouwen, aanvallend spelen we nog steeds maar de restverdediging is beter.”

Mombarg had en heeft nog altijd de ambitie om minimaal in de tweede klasse uit te komen als voetballer. Vorig seizoen was hij er dichtbij met Dauwendaele, maar nu is het vooral zaak om zo snel mogelijk weg te komen bij de gevarenzone. “Daarin gaan we zeker slagen want daarvoor hebben we genoeg kwaliteiten in de selectie. We hadden het doel om ook dit jaar mee te doen voor promotie, maar dat moesten we na die slechte start flink bijsturen. Al hebben we die promotie nog altijd niet uit het hoofd gezet. Persoonlijk heb ik sowieso de ambitie om de tweede klasse te halen want daar komen mijn kwaliteiten nog beter tot uiting.”

Ambitie

Om zijn ambitie na te jagen heeft de aanvaller besloten om volgend seizoen de overstap te maken naar SVOD’22 uit Oostkapelle. Die ploeg komt nu al uit in de tweede klasse en maakt wellicht nog kans op eventuele promotie naar de eerste klasse. Voor Mombarg betekent de overstap dat hij weer op bekend terrein gaat voetballen. Hij speelde in het verleden – voor de fusie – al bij Oostkapelle. Daarvoor speelde hij onder andere voor HSV Hoek. “Ik ken die groep goed en wil gewoon op zo’n niveau voetballen. Mijn type spel past daar en ik wil mezelf daar graag bewijzen.”

Tot die tijd zal Mombarg het maximale uit zichzelf halen bij Dauwendaele. Tijdens zijn eerste periode bij Oostkapelle liep hij een zware kruisbandblessure op, toen viel het voetbal stil door corona om af te sluiten met een kampioenschap. “Na het kampioenschap koos ik ervoor om een stapje terug te doen en te voetballen met vrienden. Maar de sportieve ambitie die ik nu weer voel branden die zegt me dat ik deze stap moet maken en mezelf verder moet uitdagen en ontwikkelen. Nog meer een aanvalsleider zijn en betrokken zijn met goals en assists.”

Van zijn kruisbandblessure heeft de 26-jarige leefstijlcoach en personal trainer geen last meer, maar hij kampte daarna wel met heupklachten. “Dat was hinderlijk maar door de spieren er rondom goed te trainen en te versterken gaat het goed en heb ik al twee jaar niet of nauwelijks nog last gelukkig. In het restant van de competitie wil ik graag nog een reeks prachtige resultaten neerzetten. Alsnog promoveren zou een prachtige afsluiting zijn. Deze groep is daar ook aan toe. En het is ook een goed moment, want door die versterkte degradatieregeling wordt het er niet eenvoudiger op om de stap omhoog te maken. Als het kan moet het nu gebeuren, het zou een mooi slotstuk zijn hier voor mij.”

Klik op FC Dauwendaele voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Dauwendaele voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.