Net geen kampioen, maar wel de beker. Robert Schellenbach kende met het tweede van VVGZ een meer dan prima seizoen. En dus legt de fanatieke en ambitieuze trainer, de lat nu nog een stukje hoger. “We willen echt voor het kampioenschap gaan!”
De start is als koploper van de hoofdklasse in ieder geval veelbelovend. “We mogen niet klagen. Als we zo door kunnen gaan, ben ik meer dan tevreden!” Al zijn de resultaten, volgens de pas 38-jarige Schellenbach ook wel te verklaren. “Het is een goede groep, dat helpt. En we zijn nu inmiddels anderhalf jaar bezig met een vrij vaste selectie, dan is het logisch dat je bepaalde vastigheden krijgt.” Een jong team, dat ook afgelopen seizoen al hoge ogen gooide. “Toen werden we nét geen eerste, dat was jammer. Toch was Oranje Wit in mijn ogen ook wel de terechte kampioen.”
Eigen benen
Met een mix van jong én een klein beetje oud, is het voor Schellenbach voorlopig heerlijk werken, vertelt hij. “Het zijn allemaal jongens die graag willen. Plezier, maar ook gaan voor resultaat. Dat past goed bij mij!” En dus heeft de inwoner van Dordrecht allesbehalve spijt van zijn keuze, zo’n twee seizoenen geleden. “Ik ben een jaar lang assistent geweest bij het eerste van VVGZ en kreeg vervolgens de keuze om door te gaan of het tweede te gaan doen.” Met Dimitri Hooftman die het roer overnam bij het vlaggenschip, koos Schellenbach voor dat laatste. “Anders had je bij één twee jonge trainers samen…” Sowieso wilde hij graag op eigen benen staan. “Hiervoor ben ik een jaar assistent geweest bij het eerste van Dubbeldam en daarna werd ik hoofdtrainer van het tweede. Toen had ik eigenlijk voor mezelf al bedacht dat ik geen assistent-trainer meer wilde zijn. Met een eigen visie, is dat soms lastig aanpassen.” Fop Gouman deed hem destijds van gedachte veranderen. “Toen belde VVGZ. Of ik samen met Fop het eerste wilde gaan doen. Uiteindelijk heb ik veel van hem geleerd.” Maar toen hij uiteindelijk vertrok, wilde Schellenbach toch liever een team zelf doen. En met succes. “Vorig seizoen hebben we een ontzettend mooi jaar gehad. Al was het in het begin even wennen aan elkaar. Gelukkig klikte dat vrij snel.” Met een tweede plaats en de beker tot gevolg. “Vooral die beker was hartstikke leuk om mee te maken. Helemaal tijdens zo’n finaledag.”
Eerste elftal
Maar ook los van de resultaten, is Schellenbach meer dan tevreden met de ontwikkeling van zijn spelersgroep. “Ik houd van aanvallend voetbal, balbezit hebben en veel doelpunten maken. Daar werken we vooral aan.” Een flinke omslag, heeft hij gemerkt. “Bij VVGZ speelden ze altijd wat meer verdedigend. Op dat vlak hebben we flinke stappen gemaakt.” Hoe ze dat doen? “Door te trainen, trainen en nog eens trainen. Achterin beginnen en dan steeds verder naar voren.” Hoe lastig dat soms ook is bij een tweede elftal. “Je hebt qua spelers natuurlijk niet de vrije keuze, maar gelukkig is de communicatie met Dimitri én de O23 ontzettend goed.” Altijd genoeg spelers dus, om lekker te kunnen trainen. “Op dinsdag vaak conditioneel en donderdag tactisch. Opbouwvormen, positiespel en een verkleinde elf tegen elf.” Kijkend naar de details. Ook zelf barst de trainer, die bezig is met zijn VC2-cursus, namelijk van de ambitie. “Volgend seizoen word ik hoofdtrainer van het eerste van Meerkerk. Een vierdeklasser. Uiteindelijk wil ik kijken waar mijn plafond ligt.” Zolang hij er maar een goed gevoel bij heeft. Zoals Schellenbach dat als voetballer had bij Dubbeldam. “Mijn langste tijd heb ik daar in het eerste op de zaterdag gevoetbald. In 2014 ben ik gestopt.” Waarom zo vroeg? “Een gebrek aan ambitie en ik was ook niet meer fit genoeg.” En inmiddels begonnen als jeugdtrainer, had hij zijn nieuwe passie stiekem al gevonden. “Ik denk dat oud-teamgenoten het wel aan hadden zien komen, dat ik ooit trainer zou worden.” De komende maanden dus gewoon nog bij VVGZ. “De club heeft mij alle kansen gegeven, dus ik zit hier hartstikke op mijn plek!”
Klik op VVGZ voor meer artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.
