Home Blog Pagina 192

Jonge beloften in technische commissie maken beloftes waar bij TSV Theole

0

Mark Honders en Dion van Toorn, beiden 24 jaar oud, zijn gedurende het afgelopen seizoen in de technische commissie van TSV Theole toegetreden. Hiermee zet de club uit Tiel de verjonging in het bestuur voort na de toetreding van twintigers Hulshoff en Van Gent vorig seizoen.

Van Toorn studeert ondernemerschap en management aan de HAN in Nijmegen en Honders heeft een baan als meubelkoerier. De twee vrienden kennen elkaar al bijna hun hele leven en doorliepen samen hun CIOS-opleiding, waar ze vier jaar met elkaar optrokken. ¨Toen Mark mij afgelopen oktober belde om dit samen met hem te gaan doen, hoefde ik daar niet lang over na te denken. De functie die ik bekleed sluit heel erg aan op mijn studie, met name de managementkant. Naast mijn studie heb ik ook voldoende tijd om op de club te zijn. Daarnaast was de samenwerking met Mark voor mij van groot belang om in dit project te stappen.¨

Honders stopte vier jaar geleden met voetballen en heeft zijn focus verlegd naar het trainerschap en nu een rol binnen de technische commissie. Hij haalde bijvoorbeeld zijn trainersdiploma’s UEFA C en B vanuit zijn CIOS-stage, die hij liep bij TSV Theole. Zo werd hij door het bestuur gevraagd om bij Theole aan de slag te gaan in de technische commissie. Van Toorn bewandelde een andere route: ¨Ik speelde tot vorig jaar nog bij GVV in het eerste elftal. Ik liep gedurende het seizoen een hernia op en werd daar afgelopen oktober aan geopereerd. Na die operatie wilde ik het voetballen zelf op een wat lager pitje zetten en heb toen besloten terug te keren naar Candia’66. Daardoor heb ik nu genoeg tijd om met Theole bezig te zijn¨.

Door hun serieuze benadering van hun nieuwe rol, heeft het duo die tijd namelijk hard nodig. Zo zijn ze zes dagen van de week op de club te vinden, stelt Van Toorn: ¨Maandag tot en met donderdag zijn we ‘s avonds op de club, zaterdag de hele dag en zondagochtend ook nog. Dat is best wel tijdrovend momenteel. Maar omdat we als nieuwelingen aangesteld zijn, vinden we het van groot belang om alles in goede banen te leiden. Die tijd gaat vooral zitten in het monitoren van spelers en trainingen. Daarnaast houden we ons bezig met het bedenken van voetbalstof, zijn we verschillende trajecten gestart, stellen we de selecties samen vanaf de kabouters tot het eerste elftal, stellen we trainers aan en ontvangen we die elke avond. Er is genoeg te doen.¨

Een van die trajecten komt voort uit hun visie op jeugdvoetbal, de heren geloven namelijk niet in strenge selectie op jonge leeftijd, stelt Van Toorn. ¨Wij hebben besloten om het ‘gelijke kansen project’ te introduceren bij Theole. Dit houdt in dat we spelertjes onder de leeftijd van tien jaar niet selecteren op niveau, maar proberen om meerdere teams samen te stellen die gelijkwaardig aan elkaar zijn. Op die leeftijd is het belangrijk om te ontwikkelen, presteren komt later. Ook zorgen we er zo voor dat er geen spelers over het hoofd gezien worden en in een team terechtkomen waar ze zich niet aan anderen kunnen optrekken.¨

Om de kwaliteit van de trainingen die bij TSV Theole gegeven worden te waarborgen, hebben de heren een innovatieve oplossing bedacht. ¨We zijn begonnen met het gebruiken van de VTON-app. Dat is een app voor jeugdtrainers waarop een voorgeschreven training wordt aangeboden. Die app is ontwikkeld in samenwerking met profclubs en zo kunnen wij als vereniging onze trainers leerlijnen aanbieden waarvan wij weten dat de kwaliteit goed is. De trainingen zijn gefocust op veel balcontacten en dus technische ontwikkeling van de jeugdspelers.¨

Hun volgende stap is de professionalisering van de club. Volgend jaar wordt de accommodatie van TSV Theole vernieuwd, waardoor er weer nieuwe kansen liggen om door te ontwikkelen als club. ̈ We willen onder andere videoanalyse introduceren en betere en innovatieve materialen gaan gebruiken. Dit vergt investeringen in de jeugdopleiding. De nieuwe voorzitter van de club is vastbesloten om snel vooruitgang te boeken en heeft ons de volledige vrijheid gegeven om de benodigde mensen aan te trekken om onze plannen uit te voeren. Die kans krijgen we natuurlijk niet zomaar, we hebben ons moeten bewijzen om dit soort draagvlak te creëren. Maar tot nu toe hebben we al onze beloften waargemaakt¨.

Klik op TSV Theole voor de laatste artikelen over de club
Klik op TSV Theole voor meer informatie over de club

Rinus Hitzert kan weer naar de achtergrond bij Slikkerveer

Vier jaar lang was hij als voorzitter het gezicht van SV Slikkerveer. Onlangs maakte Rinus Hitzert plaats voor een nieuw voorzittersduo. Ron Noorlander en Fred Vlasblom nemen het stokje over.

“Het is mooi geweest”, zegt Hitzert. “Ik heb tien jaar in het bestuur gezeten, waarvan de eerste zes jaar als secretaris. Dat beviel mij prima totdat Joop van Ettinger vanwege gezondheidsredenen moest afhaken. Ik heb het voorzitterschap in eerste instantie op interim-basis overgenomen en toen er geen geschikte kandidaat was op dat moment dat omgezet op een vaste basis. Ik ben bijna 67 jaar en we hebben met Ron Noorlander en Fred Vlasblom twee prima nieuwe voorzitters, die met hun ervaring uit het bedrijfsleven de club uitstekend kunnen leiden.”

Zijn periode als voorzitter was misschien niet heel lang, maar heftig was hij zeker. Ten tijde van zijn voorzitterschap kregen Hitzert en zijn medebestuursleden te maken met de corona- en energiecrisis. “Beide hebben een enorme impact gehad op de club en ook op de wijze waarop we als bestuur moeten reageren. Tijdens corona waren er leden die geen contributie wilden betalen omdat ze niet konden voetballen. Toen de gas- en elektriciteitsrekening door de oorlog in Oekraïne omhoog schoot, hadden we een serieus probleem. We gingen van twaalfduizend naar in eerste instantie ruim honderdduizend euro. De druk op het bestuur in die periode was groot. Gelukkig kunnen we zeggen dat we die crisisperiode goed zijn doorgekomen. We zitten nog niet op het oude prijspeil, de energierekening doet nog steeds pijn, maar het is wel te behappen.”

Hitzert geeft daarvoor ook alle credits aan zijn medebestuursleden. “Er is veel werk verzet. De penningmeester heeft er in die periode in en op gezeten.”

Alsof die twee crises nog niet genoeg waren, maakte Slikkerveer vorig jaar zomer met het eerste elftal ook nog eens de stap van het zondag- naar het zaterdagvoetbal. “We promoveerden nog redelijk onverwacht”, blikt Hitzert terug. “Daardoor kwamen we meteen in de tweede klasse terecht. Dat was niet één, maar twee stappen. De tweede klasse op zaterdag is veel sterker dan die op zondag, anders ook, met fysieker voetbal. De jongens hebben er alles aangedaan om zich te handhaven, maar we kwamen tekort.”

Dat Slikkerveer dit seizoen onder leiding van de nieuwe trainer Gijs Zwaan in de derde klasse speelt is volgens Hitzert geen ramp. “We betalen geen spelers en zijn voor impulsen van de selectie afhankelijk van eigen jeugd of spelers die bij ons terugkeren. Dat laatste zie je nu ook gebeuren met jongens die bij andere clubs speelden en een Slikkerveer-verleden hebben. Ik denk dat ons niveau tussen de tweede en derde klasse ligt.”

Onder leiding van Hitzert werd ook een nieuw project gestart: een aanbouw van zes nieuwe kleedkamers. “Ook dat heeft veel gevraagd van ons vrijwillige bestuur”, zegt hij. “We zitten nu in de voorbereiding in de laatste fase. We hopen binnenkort positief bericht te krijgen van het waarborgfonds en de gemeente moet ook nog een gerantstelling afgeven. Als dat is gebeurd kunnen we beginnen met de bouw.”

Slikkerveer heeft de kleedkamers hard nodig, want de club groeit. Ledental staat inmiddels op 850. “In de toekomst hopen we op een extra kunstgrasveld of verlichting op één van de bestaande velden. Daardoor kunnen we onze trainingscapaciteit verhogen.”

Het zijn zaken die Hitzert met een gerust hart kan overlaten aan de nieuwe voorzitters. “Ze komen allebei uit het bedrijfsleven. Ik vind het verstandig dat zij er een duo-baan van hebben gemaakt. Ik had het geluk dat ik met vervroegd pensioen was en daardoor ook overdag dingen kon doen. Ze hebben allebei een drukke baan en dat is het fijn om op elkaar te kunnen terugvallen.”

Aan de slag met vrijwilligersbeleid
Hitzert verdwijnt zeker niet van het Slikkerveer-toneel. “Nee hoor. Dit is mijn club. Ik heb de voorzittersfunctie met alle liefde vervuld, maar ik vind het niet erg om naar de achtergrond te verdwijnen. Als directeur heb ik vroeger in mijn werkzame leven al genoeg op de voorgrond gestaan. Ik zal me nu meer gaan inzetten op projectbasis.”

Zo wil hij zich gaan ontfermen over het vrijwilligersbeleid van zijn club. “Dat was eigenlijk tien jaar al de bedoeling, maar daar is toen van alles tussen gekomen. Dat er meer aandacht moet komen voor vrijwilligers is duidelijk. We leven in een andere tijd. De meeste mensen zijn er niet voor in om, zoals vroeger, een functie te krijgen voor zeven dagen in de week. Wij hebben bij Slikkerveer geen klagen. Wij hebben honderdvijftig vrijwilligers. Het gaat er echter ook om om de juiste competenties van mensen te gebruiken. Dat doe je door meer aan de voorkant te regelen, als nieuwe leden zich aanmelden in kaart brengen waar ouders dan wel leden zelf ingezet kunnen worden. Staan achter de bar, het organiseren van toernooien of het verrichten van onderhoudswerkzaamheden aan het complex.”

Klik op SV Slikkerveer voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Slikkerveer voor meer informatie over de club.

Richard Kool op veel fronten actief bij vv Rhoon

Een drukke baan en een gezin dat zijn aandacht verdient weerhouden Richard Kool niet om op meerdere fronten actief te zijn bij VV Rhoon. De veelzijdig vrijwilliger ziet de toekomst voor het verenigingsleven donker in. “Mensen realiseren zich niet dat een vereniging staat of valt bij vrijwillige krachten.”

Kool (53) vervult bij Rhoon meerdere rollen. Naast het wedstrijdsecretariaat is hij scheidsrechterscoördinator en daarbij fluit hij zelf ook zijn wedstrijdjes mee. “Ik heb inmiddels alle functies wel bekleedt bij de club”, zegt hij. Daarbij volgde hij een bekende route. Vanaf het moment dat zijn oudste zoon zijn voetbalschoenen aantrok, was Rhoon niet alleen een jeugdvoetballer, maar ook een betrokken vrijwilliger rijker. “Ik ben begonnen als elftalleider en daarna trainer, coördinator en jeugdvoorzitter geworden. Dat jeugdvoorzitterschap heb ik een paar jaar gedaan, maar ik ben geen vergadertijger en als jeugdvoorzitter behoorde het bezoeken van bestuursvergaderingen vanzelfsprekend wel tot mijn taken. Ik gedij wat beter op de achtergrond. Dat past ook beter bij mijn drukke baan. Het wedstrijdsecretariaat laat zich ook niet vangen door één avondje, het is een doorlopend proces. Contacten met de KNVB, contacten met andere wedstrijdsecretarissen, er is altijd wel iets wat je aandacht nodig heeft. Het is een kwestie van goed bijhouden, maar wel op dagelijkse schaal.”

Op papier is hij alleen wedstrijdsecretaris van de jeugd. “De senioren doe ik samen met Wout Messemaker, maar door omstandigheden komt hij daar even minder aan toe. Dus ik heb de senioren en de onder 23 erbij genomen. Het gaat bij elkaar ook weer om vreselijk veel teams. Het is goed te behappen, al neemt het aantal wedstrijden dat door teams wordt afgezegd omdat ze onvoldoende spelers hebben wel toe.”

Voor Kool is ook een andere tendens waarneembaar: het aantal leden dat zich vrijwilliger wil inzetten voor de club neemt af. “Het groepje wordt jammer genoeg steeds kleiner. Ik ben met mijn 53 jaar één van de jongste. Jonge mensen zie je, op een uitzondering na, nauwelijks. Veel ouders beseffen denk ik niet wat er allemaal komt kijken om trainingen en wedstrijden te organiseren. Ik maak me best zorgen over de terugloop van het aantal vrijwilligers.”

Dat is ook goed te merken bij de scheidsrechters. Kool is al jaren scheidscoördinator, maar er is voor hem steeds minder in te delen. Er zijn nauwelijks leden die een wedstrijdje willen fluiten. “Onze scheidsrechterspool is intussen behoorlijk leeg”, geeft hij aan. “We hebben nog drie, vier scheidsrechters en daarmee houdt het op. De coronaperiode heeft er ook geen goed aangedaan. We zijn een paar scheidsrechters kwijtgeraakt. Het komt vaker voor dat ik zelf twee wedstrijden fluit dan één. We proberen leden er wel bij te betrekken, maar we krijgen dan vaak terug dat ze geen tijd en zin hebben. Teams die zonder scheidsrechter staan moeten dat intern oplossen. Liever zet je daar een echte scheidsrechter op, maar als ze er niet zijn houdt het op.”

Klik op VV Rhoon voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rhoon voor meer informatie over de club.

Patrick Sluimers ziet bij Rijsoord 2 mooie mix

“Het leukste is natuurlijk zelf voetballen, maar dit is óók leuk.” Met groot enthousiasme vertelt trainer Patrick Sluimers over de vorderingen van zijn spelers van het tweede elftal van Rijsoord. “Dit is een gretige groep.”

Op deze warme zaterdag is Sluimers in het gezelschap van Mitchel Pol. Sluimers en Pol zijn twee handen op één voetbalbuik. Wat de één denkt doet de ander. Vandaar ook dat de eeneiige voetbaltweeling gezamenlijk voor de groep staat als trainers van Rijsoord 2. “We spreken dezelfde voetbaltaal”, laat Pol weten.

“We zijn al heel lang samen. Ook in de jeugd trainden we de teams met zijn tweeën. Het is een enorm voordeel om terug te kunnen vallen op iemand die je volledig vertrouwt”, zegt Sluimers.

De tijd dat Sluimers (38) op het voetbalveld verkeert is de laatste tijd nog meer toegenomen. Zijn oudste dochter speelt bij de mini’s mee. “Ze is pas vijf hoor”, tempert Sluimers de verwachtingen. “Het is nu nog vooral bloemetjes plukken.”

Sluimers zelf kan terugzien op een rijke actieve carrière. Hij voetbalde jarenlang in het eerste elftal van Rijsoord. “Meestal in de basis. Ik heb de promotie naar de hoofdklasse meegemaakt én dus ook de degradatie een jaar later. Toen de trainer van destijds mij vertelde dat ik speler zestien tot en met achttien zou worden, ben ik vertrokken naar VVGZ.” In Zwijndrecht ging hij later ook in een vriendenteam spelen om uiteindelijk weer terug te keren op het Kraaiennest.

Als trainers in de jeugd groeiden Sluimers en Pol door naar het tweede elftal. Inmiddels heeft het voetbalpaar er drie jaar opzitten. “En er komt ook een vierde seizoen”, verklapt Sluimers. “We hebben het prima naar onze zin. De nadruk in het tweede ligt op opleiden. Het overgrote deel van de spelers is net jeugd-af. Met een paar routiniers vormen zij een mooie mix. We proberen ze verder weer een stapje verder te helpen in de ontwikkeling. Wij schromen daarbij ook niet om jongens die in de jeugd opvallen een kans te geven. Voor een deel van de jongens is dit ook een tussenstation op weg naar het eerste elftal. We spelen op een mooi niveau, reserve eerste klasse. Afgelopen seizoen zijn we daarin in de middenmoot geëindigd.”

Als trainer van een tweede elftal is het voor Sluimers en Pol ook schikken naar de wensen en behoeften van de hoofdmacht. “Bij het eerste waren dit seizoen vrij veel blessures en dat heeft uiteraard impact op onze samenstelling en spelers die wij beschikbaar hebben. De laatste wedstrijden misten we daardoor de hele voorhoede. Dat dat kan gebeuren, dat weet je. Het biedt ook weer de mogelijkheid om te experimenteren met spelers op een andere positie of jonge jongens uit jeugdteams.”

Klik op VV Rijsoord voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rijsoord voor meer informatie over de club.

Ton Ketting laat Shell-toernooi bij Poortugaal niet los

Elk toernooi kent zijn sterke man: voor het Shell-toernooi, dat jaarlijks op het complex van SV Poortugaal wordt afgewerkt, is dat ontegenzeggelijk Ton Ketting. De zestiger laat het toernooi niet los, ook niet nu hij niet meer op de loonlijst staat van de multinational en met pensioen is.

Ketting is weer dik te spreken over de meest recente editie die onlangs werd gehouden. “Heel veel gezelligheid en een goede sfeer”, vat de oud-secretaris en vrijwilligers van Poortugaal het toernooi weer. “Het is een intern bedrijfstoernooi tussen afdelingen. De teams willen graag van elkaar winnen, maar dat fanatieke slaat nooit door. Er is altijd wel een blessuretje, maar dat viel de afgelopen editie erg mee.”

Het Shell-toernooi werd al veertig jaar gehouden. Ketting voetbalde lang mee en nam in 2007 de organisatie over van een Shell-collega. En ook na zijn pensionering blijft hij het hoofd van de toernooileiding. “Ik heb nog wel iemand binnen de Shellpoort die mij helpt”, zegt Ketting. “Toen ik zelf nog bij Shell werkte, was niet nodig, omdat ik konden binnenlopen bij andere afdelingen. Dat mannetje in de poort is nodig om de afdelingen en teams te mobiliseren. De meeste afdelingen schrijven snel in, maar er zijn ook die je even een duwtje in de rug moet geven.”

Want Ketting wil wel graag een vol deelnemersveld: 24 teams die verdeeld worden over vier poules van zes teams. “Het lukt nog steeds om het vol te krijgen. Sterker, ook voor dit jaar waren er meer inschrijvingen. Die zet ik dan op een reservelijst en komen in beeld als er een ander team afvalt. Vierentwintig is een mooi aantal. Dan heb je vier mooie poules van zes waarbij elk team in de voorronde vijf korte wedstrijdje speelt. Daarna volgen de kruis- en plaatsingswedstrijden. Vierentwintig is ook een mooi aantal voor de veldbezetting. We hebben per ronde zes wedstrijden die worden gespeeld op drie velden. Op elk veld worden twee wedstrijden gespeeld. Het is een 7-tegen-7 toernooi.”

Voor die vorm is jaren geleden gekozen, zegt Ketting. “Toen ik in 2007 over heb genomen, was dat al zo. Daarvoor speelden we elf tegen elf.”

Ketting zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat het toernooi naar toen PSV Poortugaal ging. “Vroeger was het bij Animo Hoogvliet en het is ook nog een tijdje bij Rijnmond Hoogvliet Sport geweest. Voordeel van PSV Poortugaal destijds was dat je hier al voldoende velden waren. Je kan hier in principe nog veel meer teams kwijt, maar je moet er altijd rekening mee houden, gezien het tijdstip van het toernooi, dat er velden vanwege onderhoud uit de roulatie zijn.”

Shell is blij met de gastvrijheid bij Poortugaal, andersom spint de club garen bij het toernooi, dat voor extra inkomsten zorgt. “Van de club wordt natuurlijk wel één en ander verlangd”, zegt Ketting. “Er moeten bij elk toernooi de nodige vrijwilligers opdraven, voor de bar en keuken en voor de EHBO. En ik heb ook scheidsrechters nodig.”

Maar die vrijwilligers vinden voor het gemoedelijke toernooi is volgens Ketting geen problemen. “Ik heb mensen die bijna smeken om mee te helpen,. Haha. Het is ook altijd een geweldige dag.” Zelf peinst hij er niet over om te stoppen. “Nee joh, voor mij voelt het ook als een soort reünie, ik zie weer veel oud-collega’s.”

Klik op SV Poortugaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Poortugaal voor meer informatie over de club.

Sem van der Wilk fluit met veel plezier bij BVV Barendrecht

Hij is pas vijftien jaar, maar fluit al wedstrijden tussen onder zeventien-teams. Sem van der Wilk gaat snel en goed als scheidsrechter. Dromen doet hij over fluiten  in de eredivisie.

Voor de Havo3-student zijn het drukke tijden. Een toetsweek staat er op het programma en die toetsweek valt precies tussen twee internationale jeugdtoernooien waarvoor hij is uitgenodigd. “Komend weekeinde in Venlo, volgend weekeinde in Oosterhout.”

Terwijl de competitie voorbij is en de meeste leeftijdsgenoten van hun voetbalvakantie kunnen genieten, fluit de jonge Barendrechter het ene na het andere toernooi. Tijdens Pinksteren nog mocht hij opdraven bij de vermaarde U13-Cup bij CVV Zwervers en stond hij tussen de toekomstige sterren in het veld. Onverstoorbaar en stoïcijns floot hij zijn wedstrijdjes.

“Hij vindt scheidsrechter zijn geweldig”, laat vader Leon van der Wilk, tevens zijn vaste chauffeur, weten. En dat kan junior beamen. Hij vindt het zelfs zo leuk dat hij fluiten voor zelf voetballen laat gaan. “Ik zat afgelopen seizoen in de JO15-6. Ik heb een paar wedstrijden meegedaan, meer niet.”

Trainen doet hij woensdag bij de Rotterdamse Scheidsrechtersvereniging op Woudestein op het complex van Excelsior. Daar behoort hij tot de jongste van de trainende scheidsrechters. Het is alweer ruim twee jaar geleden dat Van der Wilk zijn debuut maakte als scheidsrechter. “Dat was in coronatijd bij een wedstrijd tussen twee jeugdteams, acht-tegen-acht. Er werd gevraagd wie er zin had om te fluiten.” En lachend: “Ik keurde een doelpunt goed dat met de hand was gescoord.” Een zoektocht op zijn smartphone leert dat hij op dat moment welgeteld twaalf jaar en negen maanden was.

Enthousiast geraakt volgde hij daarna een scheidsrechterscursus bij NBSVV in Nieuw-Beijerland en vorig jaar volgde een cursus bij de KNVB. Sinds december wordt hij daardoor iedere week aangesteld voor wedstrijden namens de KNVB. “Mijn debuut was een wedstrijd tussen de JO14-1 van Nieuwerkerk en Quick Boys. Ik krijg inmiddels ook wedstrijden van teams van de JO17. Of ik dat spannend vind? Dat valt wel mee. Ik probeer te doen wat ik altijd doe. Meestal zie ik ze voor de wedstrijd wel kijken naar mij, maar als de wedstrijd eenmaal begonnen is, is iedereen met zijn eigen dingen bezig. Ik ook.”

De jonge Barendrechter staat zijn mannetje op het veld. Zijn optreden kan omschreven worden als kordaat. “Ik ben streng, maar ik geef niet overdreven veel gele kaarten. Soms lopen de gemoederen op, maar ik heb nog niet iets vervelends meegemaakt. Een tijdje geleden was er mot tussen twee teams, maar dat kwam door ouders die zich ermee bemoeiden.”

Klik op BVV Barendrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BVV Barendrecht voor meer informatie over de club.

Wesley van Gils van Meeuwenplaat: ‘Mijn plek is op het veld’

Hij begon het seizoen als lid van de tweekoppige technische commissie en eindigde ‘m als interim-trainer van de hoofdmacht van zijn club Meeuwenplaat. Een entree die bij Wesley van Gils naar meer smaakt en daarom gaat hij komend seizoen verder als de rechterhand van de nieuwe trainer Driss el Akchaoui.

Het hoofd van Van Gils zit een paar dagen na de nacompetitie tegen het Leidse DoCos nog vol. Meeuwenplaat werd in de halve finale uitgeschakeld en de Hoogvlieter, voor wie zijn interim-klus inmiddels af is, komt tot de conclusie dat er voor zijn elftal niet meer inzat. “We liepen op onze tenen. Dat zag je al bij de wedstrijden daarvoor en daarom is het des te knapper dat we het nog tot de halve finale hebben geschopt. Voor de wedstrijd tegen DoCos hadden we nog maar twee fitte aanvallers.”

Van Gils kijkt sowieso met een voldaan gevoel terug op zijn periode als interim-trainer. Zijn cijfers zijn uitstekend met acht overwinningen, drie gelijke spelen en drie nederlagen. Toen Van Gils het in februari van de ontslagen Nasser Abdalla overnam stond Meeuwenplaat in de derde klasse maar drie punten boven de degradatiezone, twaalf wedstrijden later was het blauwwitte keurkorps terug te vinden op de derde plaats. “We hebben goede wedstrijden en soms ook wat geluk gehad, maar ik ben heel trots op de manier waarop die jongens het hebben opgepakt. Zo’n trainerswissel moet je niet onderschatten, dat heeft een enorme impact op de groep.”

Hij werd van de ene op de andere dag van uit de bespreekkamers weggeplukt en op het veld neergezet. “Nadat de club Nasser had ontslagen vond Remon Gouw, mijn beste vriend met wie ik de technische commissie vormde, dat ik het moest overnemen. Hij zei: jij kent de jongens en hebt een goede voetbalvisie.”

Van Gils was aanvankelijk wat huiverig. “Met de meeste jongens had ik zelf nog gevoetbald. Het seizoen hiervoor had ik de laatste twee maanden nog meegespeeld. Er spelen vrienden van mij in het team. Heel lang heb ik er echter niet over nagedacht, want ik miste het veld. Dat past meer bij mij dan lid van de technische commissie.”

Zonder trainerspapiertje, maar met een schat aan eigen ervaring ging hij voor de groep staan. “Ik heb als speler altijd een sterke eigen mening gehad. De wisselwerking met de groep was er meteen. Duidelijke communicatie vind ik belangrijk. Ik heb dit halve seizoen best wel pittige beslissingen moeten nemen, zoals het passeren van één van mijn beste vrienden. We komen gelukkig nog steeds bij elkaar op de barbecue. Geen enkele speler vindt het leuk om niet opgesteld te worden, maar helpt wel als je het goed kan onderbouwen als trainer.”

Dit seizoen leerde hem dat zijn toekomst op het veld ligt. Het is zijn intentie om binnen een paar jaar zijn TC3 te gaan halen. Volgend seizoen is Van Gils assistent-trainer bij Meeuwenplaat van de nieuwe trainer Driss el Akchaoui. “Ik kijk uit naar die samenwerking. Ik heb een paar keer met Driss gesproken, de klik is er. Ik weet zeker dat ik veel van hem ga opsteken.”

Van Gils hoopt komend seizoen met Meeuwenplaat hoge ogen te gooien. “Youri Rombouts keert terug en dat is een garantie voor doelpunten. In zijn kielzog komt ook Mitchel Ott mee, dat is de man van de assist. We krijgen een heel aardig team.”

Klik op Meeuwenplaat voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Meeuwenplaat voor meer informatie over de club.

Serge de Lobel is man van het veld bij Pernis

Hij zit inmiddels al twaalf jaar op zijn post, maar uitgekeken op Pernis is technisch jeugdcoördinator Serge de Lobel allerminst. “Het voetbal ontwikkelt en als club moeten we mee.”

Bij Pernis gaat het seizoen allesbehalve als een nachtkaars uit. Voordat trainers en spelers en andere vrijwilligers in een welverdiende ruststand in de zomer komen te staan, is er nog het eigen jeugdtoernooi. “Ik vind het fantastisch dat we dit met vrijwilligers hebben kunnen organiseren. De zon schijnt volop en ik zie alleen maar stralende gezichten.”

Het is ook de boodschap die De Lobel (48) wil afgeven: het draait bij de jeugd zeker niet om hem alleen, maar om de complete trainersstaf en andere vrijwilligers. “We doen het met elkaar”, benadrukt hij. “Ik krijg nu alle aandacht, maar die hoort er voor al onze vrijwilligers te zijn. Er wordt zoveel werk verzet, ik ben echt trots op ze.”

“Als technisch coördinator kan ik het niet alleen. Ik kan een mooie visie hebben, een plan op papier zetten, maar alles gaat om de uitvoering. Daar heb je mensen voor nodig die open staan voor je ideeën en ook zelf met input komen.”

Dat De Lobel twaalf jaar geleden neerstreek bij Pernis en nu nog steeds dezelfde functie vervult, geeft wel aan dat hij het bij de dorpsclub naar zijn zin heeft. “Jeugd heeft me altijd getrokken”, zegt de Rotterdammer, die jeugdtrainer was bij diverse clubs. “Ik ben één keer hoofdtrainer geweest voor drie seizoenen. Bij RFC2000 in Rotterdam. Dat is heel anders. Dan ben je veel meer bezig met randzaken. Ik ben meer in de wieg gelegd om met jeugd te werken. De wil om te leren vind ik mooi.”

Hij omschrijft zijn rol bij Pernis als trainer van de trainers. “Ik heb geen vast team, maar de mensen zullen mij meer op het veld zien staan dan dat ik in de bespreekkamer zit. Ik wil feeling houden met wat er op het veld gebeurt.”

Dat is ook de plek waar De Lobel zijn visie kan overbrengen op het vrijwillige trainerskorps. “De ene trainer heeft weinig ervaring en de andere heeft zelf gevoetbald. De basis is altijd enthousiasme. Structuur zorgt voor houvast in de training.”

Dat heeft De Lobel bij Pernis gedaan door de introductie van een circuittraining. Op maandag krijgen de spelers per leeftijdscategorie drie, vier oefenvormen voorgeschoteld waarbij de trainers een eigen oefenvorm hebben. “De spelers krijgen daardoor te maken met verschillende trainers en maken op die manier kennis met de kracht en kwaliteiten van die trainers. Dat is naast het aanleren van belangrijke voetbalvaardigheden een belangrijke reden geweest om die circuittraining in te voeren. Je voorkomt er ook mee dat teams eilandjes worden. Het grote voordeel is ook dat er  een doorlopende leerlijn is.”

De jeugdafdeling zit de laatste jaren in de lift. Afgelopen seizoen had Pernis negen teams en komend seizoen zijn dat er zelfs tien. “We zijn op goede weg”, stelt De Lobel. “Het voetbal ontwikkelt zich en wij proberen onze visie daar bij aan te laten sluiten. Plezier en dat kinderen het naar hun zin hebben bij Pernis is echter het allerbelangrijkste.”

Klik op VV Pernis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Pernis voor meer informatie over de club.

Hoofdtrainer Kevin Vink blikt terug op promotie RVVH

RVVH sloot het seizoen af in de tuin van trainer Kevin Vink waar spelers en staf zich te goed deden aan een barbecue. “De barbecue stond al eventjes gepland”, zegt de oefenmeester. “Het was een mooi moment, vijf dagen na de promotiewedstrijd.”

Vink zelf kijkt met een voldaan gevoel terug op het seizoen dat echter moeizaam begon. Hoewel de ambities er waren, verliepen de eerste maanden uitermate teleurstellend. RVVH was na de eerste periode zelfs terug te vinden op de negende plaats. “Dat het in het begin stroef draaide, is wel te verklaren”, reageert Vink. “De controlerende spelers waren in de voorbereiding niet fit en daardoor waren we zeker in de beginfase van de competitie als team nog niet in balans. Daarnaast misten we bij de spelers de grote bereidheid en de absolute beleving om er voor te gaan. Het was en is een hartstikke gezellige groep met elkaar, maar je moet ook twee keer in de week tijdens de training en in de wedstrijd op zaterdag de energie kunnen opbrengen om je maximaal te geven. Wij dachten op tachtig procent een wedstrijd te kunnen winnen. Dat gaat niet.”

Vandaar dat Vink en zijn staf ingrepen. Na de met 2-1 verloren uitwedstrijd tegen Heerjansdam sloegen de trainer en zijn stap met hun vuisten op tafel. “We hebben de groep toen duidelijk aangesproken op haar verantwoordelijkheid en tekortkoming op dat moment. De spelers onderkenden dat en zijn hard aan de slag gegaan. Het resultaat was dat we een goede serie neerzetten waarbij we nog maar twee keer verloren en één gelijkgespeeld hebben.”

Het resulteerde uiteindelijk in een succesvolle nacompetitie die in stijl werd afgesloten met de 2-1 zege in Harderwijk op ONS Sneek. Vink en RVVH mogen daardoor komend seizoen de vierde divisie in. “Er staat een prima selectie”, zegt Vink. “We hadden ons met oog op de eerste klasse al flink versterkt want het was de ambitie om voor het kampioenschap te gaan. Daarom verwacht ik dat we in de vierde divisie ook uitstekend uit de voeten kunnen met deze ploeg. De basis is ongewijzigd. Ik denk dat we qua spel beter passen in de vierde divisie. We zullen daar als voetballende ploeg beter tot onze recht komen. We zullen ook gewoon vasthouden aan onze speelwijze, al zullen we, gedwongen door de kracht van de tegenstander, ons af en toe wel moeten aanpassen.”

Eén aspect verdient volgens Vink wel extra aandacht voor de entree in de vierde divisie: de slowstart van zijn ploeg. “We stonden in vrijwel elke wedstrijd binnen een kwartier op achterstand. Nu konden we dat repareren, maar dat wordt gezien de tegenstand lastiger in de vierde divisie. We kregen de meeste tegendoelpunten uit spelhervattingen, uit vrije trappen en corner. We speelden nu met mandekking, maar dat zullen we nog eens goed gaan evalueren. Gaan we daar mee door of kiezen we voor zonedekking? Het is wel zaak dat we het snel oplossen.”

De promotie naar de vierde divisie betekent dat RVVH al snel weer in de benen moet, want de competitie start eind augustus. Voor Vink is dat echter geen reden om zijn voorbereiding eerder te starten dan vorig seizoen in de eerste klasse.

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

Kevin de Groote flitst niet meer op WCR-vleugel

WCR moet voor komend seizoen op zoek naar een nieuwe vleugelflitser. Kevin de Groote (30) ruilt het eerste van de Rhoonse club in voor het derde elftal. Maar de deur gaat niet helemaal dicht.

Daags naar het Joost Looijen-toernooi van WCR is de transfer beklonken: De Groot speelt komend seizoen met Jeremy van der Ent voor het derde team van WCR. “Er spelen veel van onze vrienden in dit team en Jeremy is mijn maatje. Waar hij heen gaat, ga ik ook heen.”

Zijn besluit om de hoofdmacht van WCR vaarwel te zeggen was niet makkelijk, zegt hij. Maar de beslissing is weloverwogen genomen. “Ik ben een beetje afgeknapt op de mentaliteit de afgelopen jaren. Ik ben altijd iemand geweest die voor het voetbal leefde en zette daar alles voor opzij. Dat betekende dat ik er altijd was op de training en niet op vakantie ging tijdens het seizoen. Die groep die dat ook heeft wordt echter steeds kleiner. De beleving is minder en daarin heeft corona zeker ook een rol gespeeld. Ik kan niet iets half doen en ik ergerde me eraan als die full commitment er bij anderen niet was.”

Toch laat hij weten dat de deur naar het eerste elftal niet helemaal dicht is. “Voor WCR staat hij altijd open. Ik heb een prachtige tijd gehad in het eerste en voel me verbonden aan deze club. Er komt een nieuwe trainer, Ferry Seton, en die neemt in zijn kielzog acht nieuwe jongens mee van Smitshoek 2. Dat zorgt voor een fris elan. Ik zeg zeker niet dat ik nooit meer in het eerste speel, maar ik sluit na de zomer eerst bij het derde aan.”

De Groote kan nu al terugzien op een grote staat van dienst aan de blauwgele kant van sportpark De Omloop. De Rotterdammer werd nog niet zo lang geleden gehuldigd voor zijn tweehonderdste wedstrijd. “De mooiste tijd heb ik beleefd toen we nog op zondag speelden. Ik heb twee promoties meegemaakt van de derde naar de tweede klasse. Toen we overstapten naar de zaterdag en in de vierde klasse moesten beginnen was het doel om snel te promoveren. Dat dat niet is gelukt beschouw ik als een grote teleurstelling.”

De Groote is ook duidelijk over wat hij van afgelopen seizoen vond. De zesde plaats was volgens hem geen klassering die bij de kwaliteiten van WCR pasten. “We hadden een prima ploeg, maar we hebben te veel punten laten liggen tegen ploegen uit het rechterrijtje. Tegen de topteams waren de resultaten prima, dat kwamen onze voetballende kwaliteiten beter tot hun recht. Dat vechtvoetbal van de mindere teams lag ons minder.”

De Groote was al een wingback toen de nieuwe moderne vleugelverdediger werd uitgevonden. “Ik heb me altijd meer aanvaller dan verdediger gevoeld. Ik had ook trainers die mij daarin alle vrijheid gaven en ervoor zorgde dat ik die avontuurtjes naar voren kon maken. De wisselwerking met Fabio Leenen, die links op het middenveld was, was daarin ook belangrijk. Ik heb het nooit van mijn techniek moeten hebben, mijn snelheid was mijn belangrijkste wapen. En mijn voorzet. Ik heb jarenlang de meeste assists verzorgd.”

Klik op WCR voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WCR voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.