Nadat ze door aanhoudende knieproblemen allebei op zeventienjarige leeftijd moesten stoppen met voetballen, vonden ze hun nieuwe passie in het geven van training. En met de ambitie om door te groeien naar de senioren, kwamen Jacco en Tygo Verschuren twee seizoenen geleden bij de JO19 van Beek Vooruit terecht. “Dit is net als Moerse Boys echt een dorpsclub.”
De club waar de twee broers, inmiddels 24 jaar oud, bij de F’jes ooit begonnen met voetballen. Tot ze last kregen van knieproblemen, vertelt Tygo. “Ik had, een jaar eerder dan Jacco, last van opgezwollen knieën. Vol met vocht, zo erg dat je ze nauwelijks kon bewegen.” Zijn tweelingbroer kreeg niet veel later met precies hetzelfde euvel te maken. “In allebei de benen, dat wisselde steeds af. Je kon na een inspanning amper een sprint trekken.” Gedwongen om op jonge leeftijd te stoppen, gingen ze samen aan de slag als trainer. Bij Moerse Boys dus. Tot het duo uit Zundert graag de volgende stap wilde zetten. “We wilden toegroeien naar het seniorenvoetbal, maar bij ‘de Moer’ kon dat niet. Toen zijn we een andere club gaan zoeken in de regio”, legt Jacco uit.
Eigen jongens
Die club vonden ze in Prinsenbeek. “We hadden positieve herinneringen aan Beek Vooruit én onze vader kende een aantal mensen hier. Vervolgens hebben we een open sollicitatie gestuurd en mochten we op gesprek komen”, aldus Tygo. “En het klikte eigenlijk meteen”, vult zijn broer hem aan. Na twee jaar bij de JO19, maken de gebroeders Verschuren volgend seizoen de overstap naar het tweede elftal van de vereniging. “Die positie kwam vrij en wij willen graag die stap maken. Er spreekt natuurlijk ook veel vertrouwen uit vanuit de club.” Dat gevoel, is overigens wederzijds, vertelt Jacco. “Het voelde hier meteen als thuis. Alsof we sommige gasten al jaren kennen.” Toch was dat in het begin, wel even wennen. “Voor het eerst met spelers die echt helemaal nieuw voor ons waren.” Gelukkig, lijkt Beek Vooruit volgens de twee trainers veel op Moerse Boys. “Het zijn allebei dorpsclubs en in het eerste wordt vooral gewerkt met eigen jongens. Jongens van het dorp. Die hechtheid en vriendschap zijn belangrijk.” Hun verbondenheid met de club waar ze training geven is dus niet veranderd, maar de manier van werken ook niet, aldus Tygo. “We proberen nog steeds innovatief te zijn met oefeningen of het gebruik van videobeelden.” In de omgang met spelers, heeft het tweetal wel een stap gemaakt, vinden ze. “Vooral in het overbrengen van de oefenstof.”
Band opbouwen Klik op Beek Vooruit voor de laatste artikelen over de club.
Hoe zit het met de principes die ze hanteren? “Die zijn nog steeds hetzelfde, alleen zitten we nu bij een oudere leeftijd, dus kun je er dieper op ingaan.” Tygo geeft een voorbeeld. “Op het middenveld willen we graag een overtal creëren, zodat we op een voetballende manier tot kansen kunnen komen.” En gelukkig, zijn ze het altijd met elkaar eens. Of tenminste, bijna altijd dan. “Het botst niet heel vaak. Als dat toch het geval is, kunnen we alles zeggen en veel van elkaar hebben. Uiteindelijk komen we er altijd weer uit.” Dat moet ook. Zeker met het oog op de toekomst. “Ons doel is uiteindelijk om samen een eerste elftal te trainen. Vooral omdat we dat zelf door die blessure nooit gehaald hebben.” Al zullen ze daarvoor nog wel wat lastige keuzes moeten maken. “Eén van de twee, gaat volgend jaar de VC3-cursus volgen. We moeten alleen nog bepalen maken wie.” De reden daarachter, is simpel, meent Tygo. “Als we de stap naar het seniorenvoetbal maken, is het handiger om één iemand altijd beschikbaar te hebben. Dan kan die ander ‘rustig’ de cursus doen.” Hoe ze die keuze gaan maken? “We willen het in principe allebei gaan doen, dus misschien moeten we wel een dobbelsteen gooien”, lacht Jacco. “Als hij het wordt, kan ik in ieder geval dingen van hem leren én alles overschrijven”, voegt Tygo meteen toe. Aan plezier en voldoening, voorlopig dus geen gebrek. Jacco: “Spelers beter zien worden of de stap zien maken naar de selectie, is het mooiste wat er is. Dat je daar een bijdrage aan mag leveren.” Onder meer door regelmatig tussen de spelers te staan, sluit zijn broer af. “Op deze manier kunnen we toch verbonden blijven met een voetbalteam. Dat is het leuke. Met een groep gasten aan de slag gaan en samen een band opbouwen. Op en naast het veld.”
Klik op Beek Vooruit voor meer informatie over de club.