Bij Walter Klep stroomt geel-zwart bloed door de aderen. Zijn hart klopt sneller bij het naderen van het Rat Verlegh Stadion, waar hij zijn vrienden heeft leren kennen, zakelijk actief is én zijn kinderen mee naartoe neemt.
Als 7-jarig ventje ging Klep met zijn vader mee naar het stadion aan de Beatrixstraat. “Ik was gelijk besmet met het NAC-virus. Ik vond het zo imposant, zo veel supporters bij elkaar. Ik herinner me nog dat de fans wc-rollen op het veld gooiden als de spelers het veld op kwamen. Daarnaast was het in dat stadion altijd heel koud, we stonden achter het doel bij de frietkraam en daar waren de traptreden open en het was niet overdekt.”
Maar toch is hij sindsdien blijven gaan. “De sfeer in dat stadion was heel bijzonder, de veiligheidsmaatregelen waren minder dan nu, wat de ambiance echt ten goede kwam. Elke top club ging met angst op zaterdagavond naar NAC toe.” Ook nu geniet hij nog met volle teugen van de sfeer. “Ik heb het nog altijd super naar mijn zin, zit op vak F4. Zelfs als het slecht gaat met NAC, zitten er nog 19.000 bezoekers. Dat is uniek. We mopperen wel, maar blijven altijd terugkomen. Dat kenmerkt de NAC-supporter.”
Inmiddels zijn z’n twee kinderen, twintigers, ook verslaafd geraakt aan de club. “Mijn zoon voetbalt in Unitas Zaterdag 1 en we springen na zijn wedstrijd gelijk de auto in, naar NAC. Daar gaan we naar het supportershome, waar we met een vriendengroep een vaste tafel hebben. Die mensen heb ik allemaal leren kennen op de tribune. We drinken dan samen een kop koffie of een biertje en kunnen vervolgens versneld het stadion in, aangezien we lid zijn van de Club van 1912. Na de wedstrijd gaan we weer terug naar het supportershome, waar we alle details van de wedstrijd bespreken onder het genot van een fleske bier. Als de parkeerplaatsen dan leeg zijn, keren wij weer huiswaarts.”
Die avonden en middagen NAC zijn belangrijk voor Klep. “Het is pure ontspanning, of het voetbal nu goed is of niet. Het is echt een uitje waar ik naar uitkijk.” De prestaties zijn voor hem niet eens meer zo belangrijk, hij heeft alles al meegemaakt bij NAC en maakt zich dan ook niet snel druk. Zijn hoogtepunt was de trip naar Newcastle United in 2003 en de wedstrijden in de halve finale van de KNVB-beker. Maar eigenlijk is elk Avondje NAC een hoogtepunt, zeker nu hij die wedstrijden met zijn zoon en dochter beleeft. “Die zijn inmiddels fanatieker dan ik, we gaan ook regelmatig samen naar uitwedstrijden.”
Met zijn bedrijf ReclameXperts is hij ook verbonden aan NAC: zo hielp hij bij de inrichting van het museum van de club en had hij enkele jaren een reclamebord langs het hoofdveld. Nee, een leven zonder NAC is voor Klep niet voor te stellen. “NAC staat in mijn ogen voor vriendschap, ik heb op de tribunes allerlei vrienden leren kennen. Ik had dat nooit willen missen.”
