Het is vandaag weer een nieuwe dag voor N.I.V.O Sparta als Club van de Week. We spreken vandaag met jeugdtrainer Kees vogelzang (49). Voordat Kees jeugdtrainer was, is hij nog scheidsrechter, grensrechter en steward geweest en deed hij de wedstrijdverslagen. Nu is hij al tien jaar actief als jeugdtrainer. 
Het seizoen na de promotie raakte Kees zwaar geblesseerd, waardoor hij nog maar een aantal wedstrijden in de hoofdmacht heeft gespeeld. “Ik heb nog een paar seizoenen in het tweede en derde gespeeld, maar ik moest helaas met achillespees klachten stoppen. Het was klaar. Ik ging ook niet meer kijken, het deed te veel pijn om niet actief te zijn. Pas toen mijn oudste zoon Koen wilde gaan voetballen (7 jaar later) kwam ik weer in de picture. Alleen maar omdat zijn team geen trainer had en niemand van de ouders had voetbalervaring. Dus ben ik dat samen met Arjen van de Wal tijdelijk gaan doen. Later kwam Marco Oomen er bij, met wie ik nu samen de JO19-3 train. Tijdelijk trainer worden, dat is een beetje uitgelopen. Inmiddels zijn we al weer 10 jaar jeugdtrainer. Honderden trainingen en wedstrijden. De kleintjes van toen, zijn inmiddels allemaal een kop groter dan wijzelf. Eerlijk is eerlijk, het is gewoon leuk om te doen.”
Ondanks dat Kees bij VV Zaltbommel is begonnen, is zijn band met de club erg goed. “Ik woon mijn hele leven al in Zaltbommel en ik hou van voetbal. Dan is de keuze zo gemaakt. Aanvankelijk kende ik ook geen diepe geneigdheid voor N.I.V.O Sparta. Ik wilde gewoon op een iets hoger niveau spelen. Ik werd door velen bij de vereniging bezien als een persoon met een groen-wit hart, in plaats van rood-wit en sommigen lieten dat ook gewoon merken. Echter door de jaren heen is er wel een liefde gegroeid. Dat mag ook wel, we zijn inmiddels meer dan 25 jaar verder. Daarnaast is vv Zaltbommel al twaalf jaar ter ziele. Als je ziet hoeveel mensen er nu rondlopen, vrijwilligerswerk doen, trainer zijn, die ooit daar voetbalden, dan kun je zeggen dat er een zeer succesvolle integratie van voetbal DNA heeft plaatsgevonden. Ik ken hier gewoon veel mensen met wie ik vriendschappelijke banden onderhoud. En het voetbal, of dat nu als supporter, trainer, of scheidsrechter is, is de spil waarom het draait. Het is ter ontspanning. Dat woord schuilt niet voor niets in het acroniem N.I.V.O.”
“Inmiddels heb ik dan een groep jeugdspelers, waarvan er een groot gedeelte al tien jaar bij mij traint. Die ken je van haver tot gort, zowel qua voetbalkwaliteit, als persoonlijkheid. Het is onmogelijk om dan geen band te ontwikkelen met deze gasten. Zij maken de vereniging. Hier draait het om en niet om die ene jongen of dame met die exceptionele skills. Maar om die honderden die niet in spotlight staan, maar gewoon voetballen, omdat het leuk is om te doen. Dat is mijn band.’’
Kees hoopt met deze groep die hij nu traint, door te kunnen blijven gaan, minstens tot aan de senioren. ‘’Het liefst met zo aantrekkelijk mogelijk voetbal, want ondanks dat ik meestal als een verdediger wordt betracht (Ik begon ooit als aanvallende middenvelder), hou ik van dominant en aanvallend voetbal. Daarnaast hoop ik gewoon een rol te kunnen blijven spelen in de ontwikkeling van spelers. Ik denk niet meer op het niveau van de jongere jeugd, hoe schitterend het ook was om te doen, maar zo vanaf de puberteit loopt het anders. Het heeft een andere dynamiek en vergt meer van de trainer. Gewoon dingen meegeven, in en om het veld. Van slimmigheidjes, tactische zaken, tot discipline en loyaliteit. Het op een juiste manier uitdragen van je vereniging, dus met fatsoen en respect. Het hoeven geen engeltjes te zijn, maar men moet wel bepaalde kernwaarden eerbiedigen, die allemaal onder de noemer sportiviteit vallen. Daarnaast is het mijn hoop dat we jeugdspelers kunnen binden aan de vereniging op een wijze dat zij hier ook actief blijven zodra de volwassenheid lonkt en werk of school hen verder van Zaltbommel brengt. Liefst als voetballer, maar ook als vrijwilliger en natuurlijk supporter. De kantine moet ook gevuld blijven natuurlijk.”
Het seizoen begon redelijk voor het team van Kees. “Ik zag een stijgende lijn in ons voetbal. We hadden zicht op een leuke voortzetting, waarbij je mee kan doen om de hoogste plaatsen. We overleefden ook de poulefase van de beker. Maar helaas, dat is allemaal van de baan vanwege Covid-19. Ik hoop nu dat we überhaupt weer aan het voetballen toekomen. De KNVB heeft het plan om verkorte competities te beginnen voor de lagere jeugdklassen van de O13 t/m O19, waarna er een tweede verkorte competitie zal plaatsvinden. Het zal leiden tot totaal 14 competitiewedstrijden en dat is best veel. Blessures liggen op de loer, zeker na deze lange periode zonder wedstrijden. Dan heb je nog de situatie omtrent spelers die 18 jaar zijn of worden. Gaat dat een probleem opleveren?”
“Het is een tijd van onzekerheid, er is nog vrij weinig substantieels om naar toe te werken. Dat is bij de spelers, maar ook bij de staf merkbaar. We trainen om te trainen. Leuk, maar het mist een spanningsboog, want zaterdag heb je geen wedstrijd. Het is die krachtmeting in het weekend, die er toch voor zorgt dat veel spelers 100% willen geven op de training. Nu is dat iets minder, ik merk het aan kleine dingen. Net even wat minder geven, in bepaalde oefeningen, iets eerder stoppen met lopen. Het verslappen van de concentratie. Het kost af en toe veel inspanning om het er toch in te houden. Ik ben best fanatiek. Gelukkig is de opkomst vooralsnog heel hoog. Daar ben ik ontzettend blij mee. Ik hoop dat we dat in de komende maanden, met soms koud en nat weer, dit vol kunnen houden.”
Tot slot geeft Kees nog een blik op de toekomst. ‘’In het grotere plaatje is het de bedoeling dat we vanuit de jeugd, spelers weten te ontwikkelen die N.I.V.O Sparta na een hoger plan kunnen tillen. Kortom, leverancier worden en blijven voor de hoofdmacht. Wat het doel van de vereniging zelf precies is, is een overweging die altijd discussie geeft. Willen we de club zijn die, net als nu, een sterke sociale functie heeft binnen de samenleving of wordt het, louter, streven naar het hoogste (zoals promotie naar de hoofdklasse). En, moeten deze twee doelen elkaar bijten? Ik ben voor een geleidelijke versterking van de club. Naar mijn mening moeten we de binding met onze leden en de samenleving koesteren, onderhouden en het liefst uitbreiden, ondanks het toenemende individualisme. Zeker nu we niet voetballen, zal iedereen toch wel voelen hoe belangrijk het is, om een plek te hebben waar je bij elkaar kan komen. Het vermaak vinden je in het bekijken of spelen van een wedstrijd. Een pilsje of een frisdrankje er bij, samen met je teamgenoten of vrienden. Dat samenkomen, samenzijn is je functie, je fundament. Vereniging…het woord zelfs, zegt het als. En van daaruit, bouwen aan een toekomst waar we met onze hoogste vertegenwoordigende elftallen ook zo hoog mogelijke klassen proberen te bereiken, zonder te overstrekken. Ik denk dat we met het huidig bestuur en beleid, onder andere het behoud van de huidige technische staf heel goed op weg zijn.”
“Mensen die weten wat er speelt in de vereniging en die voorheen, bij de jeugdopleiding, actief zijn geweest. Zeker in deze tijd waar heel veel clubs, waaronder de onze, heel wat hindernissen moeten overwinnen, is stabiliteit het allerbelangrijkste. Dus, laten we eerst het Coronatijdperk overwinnen en dan kijken we weer verder. Eén horde te gelijk.”
Foto: Marco Oomen
Klik hier voor meer informatie over N.I.V.O Sparta
Klik hier voor meer artikelen over N.I.V.O Sparta
