Ze begon als elfjarig meisje bij Kagia. Inmiddels is Miranda Hulsbos (47) uitgegroeid tot een van de vaste gezichten van de club uit Lisserbroek. Ze voetbalt zelf nog elke week, geeft training, fluit af en toe een wedstrijd en is coördinator van het vrouwen- en meidenvoetbal. “Ik doe van alles wat. Zolang het leuk blijft, blijf ik het doen.”
Toen Miranda op jonge leeftijd begon, was Kagia nog vooral jongensclub. “Ik was elf en er startte bij Kagia een meidenteam, daar wilde ik spelen. Toen op latere leeftijd het meidenteam stopte, ben ik bij de jongens in de A-junioren mee gaan spelen. Verder dan de A, mocht niet en ik zou een nieuwe club moeten zoeken. Dat heb ik niet gedaan. Ik ben toen de scheidsrechteropleiding gaan volgen. Zo heb ik een paar jaar wedstrijden voor de KNVB gefloten, als student op mijn fiets of met het openbaar vervoer naar verschillende verenigingen in de Bollenstreek en daarbuiten.”
“De jeugd vind ik leuk om te doen. Bij senioren is er vaak meer gedoe. Bij meiden is het meestal gemoedelijk, bij jongens soms wat pittiger. Maar ik heb altijd plezier gehad in het fluiten. Nu doe ik het nog af en toe, meestal bij jeugdwedstrijden.”
Toen haar kinderen ouder werden, begon het toch weer te kriebelen. “Een jaar of acht, negen geleden ben ik zelf weer gaan voetballen. Het was eigenlijk gewoon een kwestie van weer trainen. De basis was er nog, de techniek ook. Vroeger stond ik op doel, ik ben van huis uit keepster. Ik heb zelfs bij een KNVB-regioteam mogen keepen.”
Nu speelt Miranda in het vrouwen 30+-team, in de 7-tegen-7-competitie. “Dat is ideaal. We spelen op vrijdagavond, dus het is goed te combineren met werk en gezin. En het is gewoon gezellig. De meeste vrouwen in ons team hebben vroeger ook gevoetbald. Je ziet dat het in golven gaat: kinderen groter, en dan toch weer zelf het veld op. Dat vind ik mooi.”
Coördinator meiden- en vrouwenvoetbal
Naast haar eigen wedstrijden is Miranda sinds enkele jaren coördinator vrouwenvoetbal bij Kagia, samen met Esther van der Niet. “Dat betekent dat ik me bezighoud met alles wat met de meiden- en damesteams te maken heeft. Van kleding tot trainingen, van het werven van nieuwe speelsters tot het behartigen van belangen binnen de club.”
Die rol brengt haar overal. “Bij Kagia is het meidenvoetbal flink gegroeid, maar het blijft soms een ondergeschoven kindje,” zegt ze eerlijk. “Daar probeer ik verandering in te brengen. We doen allerlei acties om nieuwe meiden en dames aan te trekken, van open trainingen tot Ladiesnight.”
Soms ziet ze talent dat ver boven de rest uitsteekt. “We hebben hier Renate Jansen in de jeugd gehad, ze speelden bij onze jongens mee. Later heeft ze bij diverse profclubs en Oranje gespeeld. En nu loopt er weer een meisje in de JO11 rond dat niet onderdoet voor de jongens.”
Het kledingplan
Eén van de projecten waar Miranda trots op is, is het nieuwe kledingplan. “We zijn vorig jaar met een nieuwe leverancier begonnen: Robey. Met een werkgroep hebben we gekeken naar wat we konden verbeteren. We wilden kleding met een goede pasvorm voor dames en heren en uniformiteit uitstralen.”
Ze stelde een volledig programma van eisen op. “We hebben gekeken naar de kwaliteit en het ontwerp. Uiteindelijk is er een tenue gekomen dat we allemaal mooi vinden: van het eerste elftal tot de jeugd dragen we nu hetzelfde tenue, alleen met verschillende sponsoren.”
Het kledingplan heeft nog een ander voordeel: de kleding blijft eigendom van de club. “Kinderen kunnen hun spullen ruilen als ze eruit groeien. Zo heeft iedereen altijd goede kleding, zonder dat het onbetaalbaar wordt. Van de wedstrijdtrainingspakken voor de jeugd tot de presentatiekleding van de selectie. Het ziet er niet alleen professioneel uit, het zorgt ook voor verbondenheid.”
Klik op Kagia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Kagia voor meer informatie over de club.