Het gaat op maandag tegenwoordig bij de koffieautomaat op het werk weer over het voetbalweekend. Mike Poppelaars is er blij mee, het afgelopen jaar heeft hij het voetbal bij en met zijn club uit Teteringen enorm gemist. Nu gaat het dus weer over zeges, zoals de 11-0 tegen ADVENDO. Of over het spelen op kunstgras of een knollentuin. De aanvoerder geniet daar van.
TETERINGEN – Poppelaars is begonnen aan zijn dertiende seizoen in het eerste elftal van DIA. Hij begon ooit als vijfjarige met voetballen. “En ik ben nooit meer weggegaan, ik heb hier altijd met plezier gespeeld. Een vertrek is wel eens voorbij gekomen op de achtergrond. Maar we hebben hier altijd echt een leuke groep, voor mij was er geen reden om weg te gaan. Zolang het leuk is en op een leuk niveau, dan ben ik dik tevreden. Liever lekker voetballen met gasten die ik heb zien komen, dan een niveautje hoger bijvoorbeeld. Presteren en lekker lol maken.”
Van de spelers van het eerste uur is er niemand meer actief in het eerste van DIA. “Nee, helemaal niemand meer. Ik denk dat de laatste twee jaar geleden gestopt is. En van die generatie voetballen er nog een paar die uitgewaaierd zijn. Ik ben dertig en al jaren de oudste. We hebben echt een jong team, het gros is dik onder de 25. De meeste spelers zijn rond de 20, 21 jaar. En daar voetbal ik al bijna vier jaar mee, die lopen al een tijdje mee. We hebben er nu overigens wel een paar oudere spelers bijgekregen, dus ik hoeft niet alles te doen qua senioriteit”, zegt hij lachend.
Kunstgras
DIA staat al jaren bekend als een voetballende ploeg. Dat is een mooi compliment, maar ook een klein probleem voor de vierdeklasser. “Dat krijgen we er in sommige wedstrijden moeilijk uitgehamerd. Clubs die wat meer vechtvoetbal spelen, op halve akkers, daar hebben we het altijd lastig mee. Als het echt om voetbal gaat, zijn we één van de beteren van de competitie als het lekker loopt. Qua mentaliteit moet het kwartje misschien een keer de goede kant opvallen.”
“Weet je wat het ook is, de jeugd groeit allemaal op met kunstgras. Daar trainen we ook twee keer per week op. Dat is fantastisch om op te voetballen. Maar dan speel je bijvoorbeeld uit bij Irene ’58, op een hoofdveld waar een pass over vijf meter niet kan. Dan blijft er weinig over van het mooie kunstgrasvoetbal.” Als laatste man heeft hij er overigens weinig moeite mee om niet op kunsgras te spelen. “Ik lig nog wel eens op de grond, mijn knieën liggen wel eens open na de kunstgraswedstrijden. Geef mij maar gewoon een mooie grasmat. Maar de meesten vinden het wel lekker.”
Derde klasse
DIA moet bovenin mee kunnen draaien, promotie naar de derde klasse zou wel een droom zijn. “Ik ben de laatste die derde klasse heeft gespeeld met DIA, in mijn eerste jaar dat ik erbij kwam. Het zou mooi zijn om daar terug naar toe te kunnen. We hebben echt wel een team om daar mee te kunnen draaien. Maar er komen blijkt lastiger dan dat ik had verwacht. Maar het zou voor mij heel mooi zijn om daar rond te mogen hobbelen. Er zijn een hoop teams waar we zeker niet voor onder doen. Maar we moeten er eerst maar eens komen…”
Voor meer artikelen over DIA, klik hier.
Voor meer informatie over DIA, klik hier.