Kevin de Bruyne zou er één kunnen zijn, Hakim Ziyech ook en Mike Chen ook. Voetballers met een fluwelen touch, toppianisten in spé. Spelers die met het juiste gevoel op de juiste toetsen weten te drukken.
Bij een pianist denk je dus snel aan een nummer 10, aan iemand die gevoel in zijn spel legt. Laat Mike Chen (19) dan net de uitzondering op de regel zijn. De Oostburgenaar is namelijk goed op weg om professioneel pianist te worden, maar staat bij de plaatselijk SV én in de keuken van zijn ouders nou niet echt bekend als een sierlijke spelverdeler. Mike Chen: ,,Op het veld ken ik niemand.”
38 minuten duurt het traject Brussel-Gent, een reis die Chen op doordeweekse dagen steevast maakt. Brussel, de stad waar hij sinds deze zomer inwoont bij zijn tante. Gent, de plaats waar hij zich op universitair niveau hoopt te ontwikkelen tot concertpianist. ,,Dat ik hier zit dat kan eigenlijk helemaal niet.” Dat laatste behoeft natuurlijk uitleg. Zoals bij vele jongetjes trok de bal hem in eerste instantie meer dan een muziekinstrument. Chen begon dan ook meteen in de F-pupillen van Aardenburg met voetballen. Pas op zijn veertiende kwam hij in aanraking met de piano. ,,Muziek zit ook totaal niet in de familie. Maar ik begon te oefenen en leerde snel. Vaak zat ik acht uur op een dag te spelen. Kijk, al mijn klasgenoten in Gent zijn vanaf jongs af aan begonnen met spelen, dus daarom heb ik soms nog steeds het gevoel dat ik hier niet tussen pas.”
Mike Chen begint – niet voor het eerst – te lachen. Want: zijn voetbalvrienden zouden hem soms eens bezig moeten zien. ,,Ze zouden echt denken van: ‘Wat doet Mike hier, waar gaat dit over?’ Soms heb ik daar zelf ook moeite mee hoor, het is zó’n andere wereld. Maar tijdens de pianolessen bloei ik dan weer helemaal op.” Zo vaak als hij tijdens het gesprek zijn lachspieren aanspant, zo resoluut is zijn blik binnen de krijtlijnen. ,,Ik laat dan ook echt een ander gezicht van mezelf zien. Ik speel niet vies, maar ik wil wel gewoon winnen.” Het is ook de reden dat Oostburg-trainer David Almekinders zijn muzikant graag opoffert om de beste of snelste man van de tegenstander te bedwingen. ,,Taakbewust, maar nooit een groot talent geweest’, zo vat de verdediger – die wel uitkwam voor de West Zeeuws-Vlaamse Jeugdselectie – zijn speelstijl kort samen. ,,Dit spelletje is echt mijn uitlaatklep en ik hoop het nog een tijdje te kunnen blijven doen.” Want, er kleven natuurlijk wel de nodige risico’s aan zijn hobby. ,,Inderdaad, ik heb al eens m’n pols gebroken. Toen moest ik wekenlang stukken spelen die bedoeld zijn voor één hand.” Mede daardoor probeert Chen, bezig aan zijn derde seizoen in het keurkorps, ook een wat andere speelstijl aan te nemen. Met broer en ploeggenoot Davy heeft hij er het er vaak over. ,,Ik stap vaak heel snel in, en dat neemt natuurlijk risico’s met zich mee. Maar ik speel zeker niet met angst.”
Vervolgens verschuift het gesprek toch weer naar het onderwerp piano. ,,Ik wil dus altijd winnen, zoals ik ook concertpianist hoop te worden. Het zal er waarschijnlijk niet inzitten, maar het zijn niet altijd de besten die het schoppen tot concertpianist. Net als bij voetbal speelt ook geluk een belangrijke factor. En doorzettingsvermogen. Kijk, met dat instrument kun je iets overbrengen wat met woorden niet kan. Dat blijft voor mij het mooiste van piano.”
Meer informatie over SV Oostburg? Klik hier.
Klik hier voor een ander artikel over SV Oostburg.