Hij zat tot een aantal jaar geleden zelf nooit op voetbal, noemt zichzelf daarom een ‘bijzondere’, maar inmiddels is Matthias Kalwij niet meer weg te slaan bij WDS’19. De inwoner van Breda speelt bij de 35+, is begeleider van de JO11, maar belangrijker nog, hij organiseert activiteiten voor de wijk. “Ieder kind heeft recht op een fijne jeugd.”
Toen Kalwij een jaar of zes was, deed hij ooit ergens bij een voetbalclub eens een proeftraining, maar heel snel was al duidelijk: “Dat was het niet voor mij.” Tot een jaar of acht geleden. “Vriendjes van mijn kinderen zaten op voetbal, dan willen ze dat natuurlijk ook. Zo rol je er dan in.” Inmiddels heeft hij zelf ook de stoute (voetbal)schoenen aangetrokken en dus is de 46-jarige werknemer van Halt na al die jaren nu ook zelf voetballer. “Het is laag instappen en ze helpen mij om beter te worden, dat zorgt voor veel plezier.”
Steentje bijdragen
Maar vooral zijn werk is een reden dat Kalwij besloot een aantal handschoenen bij WDS op te pakken, vertelt hij. “Daarin ben ik natuurlijk al veel bezig met jeugd, het begeleiden en helpen ontwikkelen. Teamsport is daarin gewoon heel erg belangrijk.” Bij zijn jeugdploegje heeft hij een soort rol als teammanager, zorgen voor de randvoorwaarden, maar daarbuiten is zijn taak nog veel groter. “Samen met de gemeente en stichting Grote Broer/Zus, organiseren we activiteiten in de wijk. Zoals het Oranjefestival of het Oliebollenballentoernooi. In plaats van rondhagen op straat, lekker voetballen.” Kalwij legt uit waarom dat zo belangrijk is. “Iedereen mag meedoen, ook als je geen lid bent van WDS. Zo komen ze in beeld bij de organisaties, maar leren ze ook onze vereniging kennen.” Precies zoals hij dat zelf een aantal jaar geleden ook deed. “Het is kleinschalig, waardoor je iedereen snel leert kennen. Het gaat niet alleen maar om de beste willen zijn, maar vooral om het plezier. Die gezamenlijkheid voel je heel erg, alle lagen komen hier samen, dat vind ik mooi.” En dus voelt de Bredanaar zich als een vis in het water. “Als je een idee hebt, luisteren ze echt naar je, daar is ruimte en aandacht voor. Wanneer iedereen één steentje bijdraagt, kom je een heel eind.”
Blije gezichten
Zo ook toen Kalwij graag iets wilde doen met de wijk in combinatie met de plaatselijke jeugd. “Ongeveer tweeënhalf jaar geleden, leek het mij leuk om tijdens Oud & Nieuw iets voor ze te doen. Zo is het balletje eigenlijk gaan rollen, toen is het Oliebollenballentoernooi ontstaan.” De vraag was meteen groot, herinnert Kalwij zich. “De eerste keer hadden we tachtig kinderen, daarna honderd. Toen merkten we meteen dat er enorm behoefte aan is.” Als verbinder tussen WDS en de wijk ziet hij het belang. “Het is niet voor iedereen vanzelfsprekend om lid te kunnen zijn van een vereniging, maar ieder kind heeft daar recht op. Gewoon leuke activiteiten om aan deel te nemen, dat gun ik ze.” Daar is voor zijn club een belangrijke rol weggelegd, denkt hij. “Je bent niet alleen een eilandje, maar hebt echt een functie. Al die blije gezichten, met elkaar, dat is voor mij het mooiste.” En dus denkt Kalwij stiekem al een beetje groter. “Als ze tijdens een toernooitje al roepen dat ze er volgende keer weer zijn, is het geslaagd. Mijn droom is om iedere schoolvakantie een activiteit te hebben, als een soort wijkvereniging. Het moet een natuurlijk iets gaan worden.” Hij droomt hardop verder. “Een voetbalkamp, voor kinderen die niet op vakantie kunnen. Als we daar zijn, hebben we samen iets heel moois bereikt!”
Klik de link voor een recent artikel over WDS’19