VLISSINGEN – Het was begin van dit jaar dat het Vlissingse GPC bekend maakte dat het contract met trainer Marlon Moeal met een seizoen werd verlengd. De werkwijze en de koers die is ingezet bevalt goed langs beide kanten en dus krijgt de oefenmeester de kan om verder te bouwen.

“Ik ben aan een proces begonnen met een hele groep mensen binnen GPC. Eerst natuurlijk bij de jeugd en daarna als hoofdtrainer. We merken nu dat onze inspanningen die we al een paar jaar doen stilaan zijn vruchten begint af te werpen. Mensen willen weer wat voor de club betekenen in de ruimste zin van het woord. Er heerst een bepaalde rust binnen de club en heel veel mensen met een voetbalachtergrond zetten zich in binnen bijvoorbeeld de jeugd. Want daar ligt toch de basis voor de toekomst van het eerste elftal vind ik.”

Het was echter niet de bedoeling dat hij destijds zou instappen bij de Vlissingse derdeklasser, maar een vraag vanuit het jeugdbestuur overtuigde hem om toch de uitdaging bij GPC aan te gaan en trainer te worden bij de JO19. “Ik wilde een sabbatical nemen en eens rustig gaan bekijken wat mijn volgende stap als trainer zou worden. Ik had daarvoor als trainer door de seizoenen al een aantal dingen meegemaakt natuurlijk. Mooie en minder mooie momenten zoals een leerzaam assistentschap bij Walcheren, een titel bij Jong Ambon, maar ook een vroegtijdig afscheid. Het lag in mijn bedoeling om iets terug te gaan doen bij de jeugd van Zeelandia Middelburg óf niks. Maar het werd dus de uitdaging bij GPC….”

Het waarom van die keuze zat hem volgens Moeal in het goede verhaal dat de club te vertellen had en de duidelijke richting waar ze naartoe wilden, namelijk een goeie trainer neerzetten bij de JO19 die op termijn zou doorschuiven naar het eerste elftal. “Ik kreeg daarin veel vrijheid om het op mijn manier te mogen doen. Ik werd gesteund door mensen met een duidelijke visie op voetbal. Zo zijn we gaan samenwerken en dat liep geweldig. Al was het ook een beetje onvoorzien dat ik daarna al zo snel het stokje tussentijds bij het eerste van Jack Wijnands zou overnemen. Een tijdje deed ik beide teams, maar sinds vorig seizoen is de focus volledig op het eerste elftal komen liggen.”

De jeugd was jarenlang ‘vergeten’ bij GPC, maar staat inmiddels dankzij de inspanningen van een groep mensen met voetbalvisie stevig op poten. “En je merkt dat de club weer meer aantrekkingskracht begint te krijgen. Jongens die elders waren heen gegaan,  die zijn nu vaker geneigd om terug te keren of komen terug. Dat is een goede ontwikkeling want het zorgt ervoor dat er een natuurlijk proces van doorstroming bestaat waarin de jeugd ook écht kansen krijgt om het eerste te halen én speelminuten krijgt. Ik vind het heerlijk om met jeugd te werken en werk ook graag bij clubs die een familiegevoel uitstralen. GPC is ook zo’n warme club, als je er eenmaal binnen bent dan wil je niet meer weg. De club heeft het jarenlang niet makkelijk gehad na de twee degradaties, maar nu zijn ze terug op de weg omhoog op meerdere fronten.”

En dat geldt zeker ook voor de eerste selectie van de oranjehemden, die komend seizoen in de persoon van Shannon Braafhart met een nieuwe assistent-trainer te maken krijgen. “Matthijs Lugtenburg is hier een clubicoon, maar moet vanwege werk een stap terug doen helaas. Maar in Shannon krijgen we een geweldige vervanger. Het is jammer dat we door corona een rem hebben gekregen op onze ingezette koers, maar we gaan volgend seizoen en als het aan mij ligt ook de jaren daarna doorbouwen aan een mooie toekomst. Komend seizoen stappen maken en meedoen voor een periode. En stap voor stap de weg omhoog inzetten. Er zit heel veel muziek in deze club en dat beginnen steeds meer mensen weer in te zien. Jeugd de kans geven en laten spelen. Iets teweeg brengen in de gehele pyramide binnen de club,  van hoog tot laag. Als ons dat lukt met z’n allen, dan kunnen we tevreden terugkijken. We zijn op de goede weg, maar zijn er nog lang niet.”

Klik hier voor meer artikelen over GPC