De 49-jarige Marjolein Pellegrino-Kuijl is al een lange tijd vrijwilliger bij DSE. Haar kinderen spelen in de jeugd, haar man is jeugdtrainer, teammanager en ze is zelf werkzaam in het jeugdbestuur van DSE. Kortom een familie met DSE in het DNA!

Werkzaamheden als vrijwilliger
Marjolein is ongeveer tien jaar geleden begonnen als vrijwilliger. Haar oudste zoon speelde toen met veel plezier bij DSE en ze had het gevoel dat ze iets terug moest doen voor de club. ‘’Ik had echter helemaal geen verstand van voetbal, dus vroeg ik of ik op een andere manier mijn steentje kon bijdragen. Toen ben ik begonnen bij het JC-team, de jeugdcommissie. Vooral hand en spandiensten, administratieve ondersteuning. Dat was toen een leuk clubje mensen en dat is het nog steeds. Sinds dit seizoen weer uitgebreid met drie nieuwe mensen, wat heel erg fijn is!’’

Sinds vorig seizoen zit Pellegrino-Kuijl ook in het hoofdbestuur. Vanuit alle geledingen binnen de vereniging is er een afgevaardigde in het hoofdbestuur. ‘’Ik ben dat vanuit de jeugdafdeling. Dat is superinteressant, het is eigenlijk een bedrijf dat gerund wordt. Er komt heel veel bij kijken, veel meer dan mensen denken. Het is leuk om over allerlei onderwerpen mee te denken, ik leer er nog dagelijks van! Verder zit ik in de commissie normen en waarden, ben ik af en toe gastvrouw op zaterdag en help daar waar nodig. Je krijgt er zoveel voor terug, zeggen we altijd tegen elkaar. Ook als het eens heel druk is, of het loopt niet lekker. We lachen er dan om maar zo is het wel, je krijgt er zoveel voor terug!’’

Een echte voetbalfamilie
Door het enthousiasme van de vrijwilliger over de club, wilden we eigenlijk meer weten over wat de club voor haar betekent. ‘’We zijn een echte voetbalfamilie. Mijn twee zoons spelen bij DSE sinds jongs af aan. Luca keept nu in de JO19 en Sep speelt in de JO13. Luca is daarnaast ook verenigingsscheidsrechter en werkt regelmatig achter de bar. Mijn man Daniel is trainer en leider bij de JO13 en daarnaast teammanager van Heren 1.

Dus zowel de zaterdag als de zondag zijn bij ons gevuld met voetbal. Toen Daniel teammanager wilde worden hebben we daar thuis wel gesprekken over gevoerd. De hele zaterdag staat al in het teken van DSE, en nu zou de zondag ook nog voetbal gevuld zijn. Toen we het de kinderen vroegen of papa dat moest doen, waren ze meteen erg enthousiast, tja, toen kon ik niet achterblijven. Ik vind het leuk om een wedstrijd te kijken van het eerste, maar mijn hart ligt eerlijk gezegd meer bij de jeugd.’’

We kunnen dus wel zeggen dat het gezin een echt DSE-hart heeft. ‘’Samen zorgen dat een vereniging draait, verbeteringen aanbrengen, samen bedenken wat anders kan, daar word ik blij van. Er werken zoveel lieve, leuke, goede vrijwilligers bij DSE, iedereen doet zo hard zijn best. Onze slogan is #wijzijndse, en zo voelt het ook. Samen, met alle kinderen, volwassenen, ouders en vrijwilligers zijn WIJ DSE. En iedereen draagt daarin zijn steentje bij.’’

Bij DSE is er momenteel een commissie erg druk bezig met het vrijwilligersbeleid. ‘’We merken dat veel taken door een relatief kleine club gedaan wordt. Dat moet wel anders en daar moeten we zelf ook in veranderen. Want er is altijd wel iemand die zegt: Oh, dat doe ik wel even. Maar honderd keer even, kost toch erg veel tijd. Als je anderen uitlegt hoe een vereniging in elkaar steekt en dat we het echt samen moeten doen, zijn gelukkig nog steeds mensen geneigd iets te doen voor de vereniging.’’

Marjolein was vanuit vroeger helemaal niet bekend met de sport, maar merkt wel dat het voor haar kinderen erg leuk is. ‘’Je leert te spelen in een team, afhankelijk te zijn van elkaar, verantwoordelijkheid te hebben naar elkaar toe, voor elkaar op moeten komen en dat je dingen samen moet doen. Ze hebben er vrienden voor het leven gemaakt, dat is onbetaalbaar. En net zoals onze kinderen hebben wij er ook vrienden gemaakt, het voelt ook echt als thuiskomen. We noemen de vereniging vaak gekscherend ons tweede huis, maar zo voelt het eigenlijk wel echt.’’

‘’Als ik de vereniging op loop (we wonen bijna aan de overkant, dus dat is echt heel regelmatig) en ik zie de kleintjes voetballen, alle trainers die weer tijd hebben vrijgemaakt om training te geven, de kantine open, mensen bezig met wat klussen, gesprekjes in de bestuurskamer, dan maakt me dat wel trots. Omdat we niet zo groot zijn, kennen veel mensen elkaar, van groot tot klein. Mooi cluppie denk ik dan. We doen het toch maar mooi met z’n allen!’’

Kwaliteitsverbetering
De vrijwilliger vindt om samen iets te doen het allerleukste. ‘’Door het nieuwe bestuur hoor ik wat er in alle geledingen speelt, en dat is veel bij een vereniging. Kwaliteit verbeteren op welk vlak dan ook. Wat mij betreft hoeven we niet groter, maar er zijn altijd wel dingen te verbeteren. Vorig jaar hebben we bijvoorbeeld met de grote clubactie geld opgehaald voor nieuwe ballenkarren. Als je dan nu het ballenhok inloopt en er is voor ieder team een ballenkar met slot, lekker overzichtelijk opgesteld, ja, daar word ik blij van. Dit jaar gaan we tijdens de grote clubactie sparen voor dug-outs op veld E, die zijn daar hard nodig.’’

Een bijzondere club
We vroegen aan Pellegrino-Kuijl wat zij het meest bijzondere vindt aan de club. ‘’DSE is niet te groot waardoor heel veel mensen elkaar kennen. We horen regelmatig terug dat het een warm bad is waar je in terecht komt. Dat is heel fijn om te horen. Ik denk ook ons kamp wat ieder jaar gehouden wordt. Drie nachten met de O10-O15, en zoveel enthousiaste kampvrijwilligers, dit brengt zo’n mooie verbinding. Na het kamp zie je iedereen weer hoi zeggen tegen elkaar, van groot tot klein, er zijn nieuwe vriendschappen ontstaan. Het blijkt ook dat dit een belangrijk evenement is, het zit ieder jaar zo vol! En de kids die niet meer mee mogen, staan te springen om als leider mee te gaan. Dat zegt genoeg lijkt me!’’

Verder wordt er buiten het voetbal om heel veel activiteiten georganiseerd, denk aan Sinterklaas, bingo, oktoberfest, FIFA avond, etc. ‘’Het gaat wat mij betreft voornamelijk over gevoel. Het voelt fijn om een DSE-er te zijn.’’

Memorabele momenten
In Corona tijd heeft DSE geprobeerd om activiteiten te blijven organiseren, wat binnen de richtlijnen mocht. ‘’Toen hebben we led-voetbal aangeschaft, lichtjesvelden, kinderen met verlichte hesjes aan en dan in het donker voetballen tegen elkaar met een verlichte bal. Doordat we in die tijd een avondklok hadden, moest het snel opgebouwd worden en na de voetbal heel snel weer afgebroken. Hoeveel mensen zich toen aangemeld hebben om te helpen, niet normaal. Na de oproep stond mijn telefoon roodgloeiend, zodat alle kids die week zonder problemen lekker hebben kunnen voetballen en wij op tijd weer naar huis konden. De kopjes van de kinderen, die in het donker mochten voetballen, dat was onbetaalbaar!’’

Wij wensen Marjolein nog veel succes bij vv DSE!

Klik op vv DSE voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv DSE voor meer informatie over de club.