Als je zelf altijd hebt gevoetbald en je krijgt later kinderen die ook op voetbal gaan, dan is de stap naar een rol als leider of jeugdtrainer vrij snel een ‘logische’. Zo was het ook bij Marcel Marijnissen en Carlo Bolders. Beiden oud-spelers wiens zoontjes bij Meto gingen voetballen. Voor ze het zelf wisten stonden ze als jeugdtrainers op het veld, inmiddels alweer voor het negende seizoen. Nu trainen ze samen de JO15, waar ook hun zoons actief zijn.

“Dat is niet altijd even gemakkelijk hoor, want je bent soms wel eens extra kritisch op je eigen zoon te opzichte van de rest. Dat beseffen we ons wel, maar we willen ook niet het idee geven dat ze worden voorgetrokken. Iedereen is bij ons gelijk en dat werkt perfect. We zijn vanaf de JO12 samen verantwoordelijk voor deze groep en steeds met ze meegegaan. Zelf train ik deze groep nu inmiddels alweer voor het negende jaar”, zegt Marcel, die in het verleden als speler actief was bij v.v. Bavel.

Bolders heeft als speler één seizoen bij Meto gespeeld, waar hij op zijn vijftiende debuteerde in het eerste. Daarna speelde hij nog hoofdklasse met RKSV Halsteren en was actief bij Vivoo. “Ik heb daarna nog wel eens bij de veteranen meegedaan hier, maar de enkels en knieën vonden dat niet zo leuk. Toch blijft zelf voetballen het allerleukste spelletje. Maar voor mij is het nu wel klaar. Ik besloot om dit seizoen bij de 7×7 mee te gaan doen, maar de eerste keer scheurde ik direct mijn kruisband af en nu is het welletjes en hou ik het wel bij een rol als jeugdtrainer.”

En in die rol voelen beide heren zich prima op hun plaats. Ze kunnen er hun energie in kwijt én proberen hun visie op voetbal al een aantal seizoenen lang over te dragen op de spelersgroep. “We kennen de spelers doordat we al een paar leeftijdscategorieën met ze zijn meegegaan dan ook van haver tot gort. En we zien ze nog altijd stappen vooruit maken in hun ontwikkeling. Daarin proberen we ze als trainers op onze eigen manier te laten doorgroeien en beter te maken. Dat is een prachtig proces, maar nu ze ouder worden merk je ook dat het soms lastiger wordt. Want ze worden mondiger en hebben ook hun eigen ideeën. Je moet op een gegeven moment ook met elkaar bespreekbaar maken of het niet eens goed is om andere gezichten voor de groep te zetten. Dat kan ook verfrissend zijn misschien.”

Toch zien beide bevlogen jeugdtrainers nog voldoende potentie en uitdagingen om aan te werken bij hun spelers. “We spelen in de eerste klasse en daar doen we het prima. We vinden dat uitdaging en plezier altijd hand in hand moeten gaan. Jongens moeten willen presteren, maar moeten vooral ook lol hebben met elkaar. En lol tijdens de trainingen. Daar zijn we samen erg scherp op. We proberen altijd leuke en uitdagende trainingen te geven en volgens ons lukt dat aardig. We hebben een trainingsopkomst van zo’n vijfennegentig procent, dus dat is niet slecht’, zeggen ze beiden.

Door de jaren heen is de huidige JO15 in de ogen van hun trainers geworden tot een echte vriendengroep, zowel op als buiten het veld. “Dat is prachtig om te zien. Die jongens hebben echt een ongekende rotperiode gehad tijdens de coronapandemie. Er mocht niks, kon niks… máár voetballen mocht wel! Daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. We zijn altijd twee keer per week door blijven trainen en ze bleven gemotiveerd. Daar plukken we nu in mijn ogen nog steeds de positieve vruchten van. En het heeft de boel nog hechter gemaakt.”

”Dat is voor ons als trainers prachtig om te zien en dan ben je trots als je ziet hoe ze in de loop der jaren zichzelf hebben ontwikkeld. En dat wij daar toch met z’n tweeën onze bijdrage in hebben gehad en nog altijd met veel plezier hebben. Want voetballen is en blijft het mooiste spelletje wat er bestaat.”

Klik op rkvv Meto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv Meto voor meer informatie over de club.