Het 50-jarig bestaan van onze club deed Nanette Janssen besluiten om in de pen te klimmen. Nanette meldde zich begin jaren 90 als 19-jarige aan als lid van onze gezellige club. Na een uitstapje naar onze Maaslandse buren MVV’27 keerde Nanette terug bij M.S.V.’71 en is tot op de dag van vandaag nogsteeds actief binnen onze vereniging. Ze werd jeugdleider / trainer en op dit moment is Nanette trainer / coach van Dames-1. Dat heeft ze niet van een vreemde want begin jaren 90 vervulde haar vader die rol ook al bij M.S.V.’71. Hierbij het verhaal van Nanette Janssen.
M.S.V’71 50 jaar! 50 jaar historie in Maassluis
Oud-leden, leden is gevraagd om wat te schrijven over M.S.V’71. Ook wij de Janssens en de Gerdes(jes) hebben de afdrukken van onze noppen achtergelaten op het terrein van de gezelligste club van Maassluis. En laten ze nog steeds achter.
Ik denk dat ik de eerste ben van onze familie, ergens in 1991, die lid werd van M.S.V.’71. Namelijk toen ik zelf bij de dames ging spelen. Na een judo carrière bij Mahorokan begon ik op mijn 19e bij de dames van M.S.V’71. Terwijl ik daar mijn kunsten vertoonde onder leiding van diverse trainers startte mijn vader Ruud daar een meisjes 7- tal op.
Dick Advocaatje
Mijn vader, een soort Dick Advocaatje, fanatiek, altijd driftig gebarend langs de lijn, kreeg het voor elkaar om de meiden in Maassluis naar M.S.V’71 te trekken en zelfs een tweede 7- tal op de been te brengen. Hij trainde al die meiden zelf maar bij de wedstrijden nam ik een 7- tal onder mijn hoede.
En in seizoen ‘94/ ’95 werd hij zelfs kampioen met zijn meiden. Later dat jaar werd hij met zijn meiden op het stadshuis gehuldigd tijdens het sportgala. Niet lang daarna kwam mijn broer Roland zijn voetbalkunsten vertonen. Ik ging na drie seizoenen bij de buren in Maasland voetballen. De meiden gingen naar de dames en toen was het voor mijn vader klaar op M.S.V’71. Hij is toen vertrokken naar de dames van Westlandia. Waar ik hem regelmatig tegenkwam met MVV.
Tijdens bekerwedstrijden stonden we regelmatig tegenover elkaar. Erg? Helemaal niet! Daar was ik alleen maar trots op. Mijn broer heeft ook nog even wat uitstapjes gemaakt om weer terug te keren als keeper in de selectie en na weer wat uitstapjes is hij later weer terug gekomen naar het 3e op de zondag. Momenteel staat hij onder de lat bij CWO. Inmiddels had mijn dochter op 7 jarige leeftijd ook de voetbalschoenen aangetrokken. Maar door weer op het veld te staan begon het bij mij weer te kriebelen en trok ik ze ook weer aan. Nu om bij de dames 25+ van M.S.V’71 te gaan spelen.
Een geheel vriendschappelijke competitie voor dames die het niet na kunnen laten om te voetballen. Na twee seizoenen in een meisjes team moest mijn dochter verder bij de jongentjes. Dat vond ze in het begin maar raar, maar het ging haar om het voetballen. Sinds die tijd is mijn vader ook weer te zien op M.S.V.’71. Dit maal als trotse opa van Susanne en Jasper( mijn zoon is ook aan het voetballen gegaan bij M.S.V’71). Samen met oma komen ze bijna elke wedstrijd kijken. Maar ook zoonlief Roland wordt niet vergeten. Ze moeten soms echt kiezen waar ze willen gaan kijken. Het is in ieder geval altijd een drukke zaterdag voor ze.
Trots
Een seizoen heb ik het team van mijn dochter mogen trainen. Heb ik een cursus bij M.S.V’71 mogen volgen. Met de E2 is mijn dochter zelfs kampioen geworden. Waar ik als verslaggever samen met onze eigen fotograaf elke wedstrijd aanwezig was om zo van elke wedstrijd verslag te kunnen doen op onze site. Tijdens de kampioenswedstrijd stroomde het van de regen. Dat was de eerste keer dat mijn dochter kampioen werd met M.S.V’71. Inmiddels heeft ze dat 3x mogen zijn. Bij de E2, de MC-1 en de MO-15. En daar ben ik best trots op als moeder zijnde.
Moeders en ook opa en oma waren wat trots op die kleine meid. De meiden trekken naar elkaar toe en er ontstaat weer een meiden team. De MO-17. Een gezellige groep. Waar ik op een gegeven moment coach van ben.
Helaas twee seizoenen als elftal moeten ze verder als 7-tal, maar worden ze wel kampioen! Na een seizoen als 7-tal gaan de oudste meiden naar de dames en gaan de meiden naar de MO-15, die inmiddels al een seizoen aan het spelen is.
Inmiddels ben in genoodzaakt om echt toe te geven dat het tijd is om te stoppen met voetballen. Ik scheur mijn achillespees af tijdens een wedstrijd en dat betekent echt het einde van mijn voetbalcarrière. Ik moet de voetbalschoenen in de wilgen hangen, helaas. Maar ik blijf actief bij de meiden van M.S.V’71. Zo mag ik een seizoen later ook weer trainer/ coach zijn van de MO-15 en zelfs kampioen worden met dat team kanjers. Een van mijn vaders ‘meisjes’ is mijn collega geworden bij die de MO-15 en ook haar dochter voetbalt bij M.S.V.’71, in die MO-15.
Trainer/ coach dames 1
Momenteel heeft M.S.V’71 een dames team. U ziet M.S.V’71 is een gezellige familie club! Door Corona missen wij deze gezelligheid nu enorm. Hopelijk kunnen we volgend seizoen weer lekker voetballen en op onze prachtige, inmiddels verbouwde, club rond lopen. En hebben opa en oma Janssen hun wekelijkse rondje rond het veld weer. Gelukkig mogen we weer trainen. Heb je zin om bij de dames te komen voetballen? Kom gerust langs tijdens onze trainingsavonden, doe gezellig mee! tijdens een training! Onze trainingsavonden zijn maandag van 1900- 20.00 en op donderdag van 19.00- 20.00
-Nanette Janssen