“Ze zijn er thuis aan gewend hoor”, spreekt Louis van Rutten geruststellende woorden. De 61-jarige inwoner van Bergschenhoek steekt wekelijks uren vrije tijd in zijn BVCB. “Ik vind het leuk, anders zou ik het niet doen.”
“Of ik het wel eens uitgerekend heb hoeveel uur ik bij BVCB bezig bent? Nee, eerlijk gezegd niet. Dat vind ik ook niet belangrijk. BVCB is gewoon een deel van mijn leven.” Zichzelf een supervrijwilliger noemen, wil hij al helemaal niet. “Er lopen hier een stuk of tien, elf mensen rond die ook heel veel tijd in de club steken. Noem ze het hart van de club. Die er altijd zijn.”
Op de laatste dag van 2019 zit Van Rutten in de commissiekamer. Ook Jan Stolk is van de partij. Hij is bezig het schema voor de eerste wedstrijden in orde te maken. “Dat is soms een hels karwei”, stelt Van Rutten. “Vooral in de ochtend krioelt het hier van de kinderen op zaterdag. We hebben zestien kleedkamers, maar we komen er zeker vier tekort. Regelmatig moeten we drie teams in een kleedkamer proppen.” Van Rutten, die zijn brood verdient als zaadoperator van tomaten, paprika’s en aubergines, heeft BVCB groot zien worden. “Toen ik lid werd in 1971 had de club amper tweehonderd leden, nu zitten we op ruim duizend.” Vooral na de verhuizing van de Berkelseweg naar het huidige sportpark aan het Sporthoekpad ging het hard. “Er is aan de andere kant een Vinex-wijk gebouwd. Tussen 2005 en 2010 liep het storm. In 2000 weet ik nog, hadden we 650 leden, waarvan 250 tennisleden. We hadden nooit meer dan drie, vier E-teams en drie, vier D-teams. Op een gegeven moment schreven we een E14 in.”
Dat had uiteraard grote impact op BVCB en alle vrijwilligers. Op het kader werd een stevig beroep gedaan. “Leiders en trainers vinden, dat was nooit een probleem. Wel mensen voor ondersteunende taken, zoals voor de bar en de keuken. We hebben een tijdje geen voorzitter gehad. Een deel van de vrijwilligerstaken vullen we nu in met verplichte uren. Per lid is dat tien uur per jaar. Er zijn er ook genoeg die hun taken voor honderd euro afkopen. Bergschenhoek bestaat vooral uit grote koopwoningen.”
Van Rutten moet er zelf niet aandenken om zijn taken af te kopen. “De club heeft me heel veel gegeven. Ik ben al heel jong leider geworden en altijd wel iets blijven doen. Je rolt van het ene in het andere baantje.” Van Rutten staat op woensdag vast achter de bar (‘op andere dagen ben ik het noodverband’) en assisteert op zaterdag het wedstrijdsecretariaat. “We ontvangen de tegenstanders en scheidsrechters. Ik ben hier om acht uur ’s morgens, vaak sluit ik om negen uur ’s avonds de boel af. Of ze dat thuis leuk vinden? Ja hoor, ze zijn het gewend. Ze maken er wel eens grappen over. Dat ik me moet voorstellen.” Hij zegt het met zijn typische pretoogjes. Die komen ook tevoorschijn als het gaat om het ‘scoutwerk’ dat hij met twee andere oudgedienden voor BVCB doet. “Interne scouting”, verduidelijkt hij. “Vijf jaar geleden zijn we daarmee begonnen. We bekijken iedere zaterdag een aantal wedstrijden van de niet-selectieteams.”
Hij heeft een aardig oog voor talent. “Omdat ik zelf ook een technisch goed onderlegde voetballer was. Ik wilde altijd de bal hebben.” Hij reikte ermee tot BVCB 2. Hij ziet BVCB 1 de afgelopen jaren tussen eerste en tweede klasse slingeren. Een verklaring heeft hij snel gevonden. “We betalen niet. Daar sta ik overigens honderd procent achter, maar dat houdt wel in dat je status is zoals nu is. Dan weer eerste, dan weer tweede klasse. Dat kan je alleen doorbreken als je jeugd nog beter wordt. De club wil dat ook wel. Nu spelen alle eerste teams op hoofdklasse-niveau, het streven is divisie te halen. Dat is lastig, omdat TOGB, dat al op dat niveau speelt, hier om de hoek ligt.”
Meer informatie over BVCB? Klik hier.
Klik hier voor een ander artikel over BVCB.
