Om een beetje te kunnen ontspannen, leek het hem een goed idee om wat vrijwilligerswerk te gaan doen. Bij de klusploeg van DSE konden ze Nico Prins goed gebruiken en dus is hij tegenwoordig twee keer in de week vol passie en plezier op de club te vinden. “Beetje gekkigheid, lekker ouwehoeren!”

Wie de 56-jarige Prins vol enthousiasme hoort praten, wordt spontaan zelf minimaal net zo vrolijk. Want of de clubman in hart en nieren het naar zijn zin heeft? Dacht het wel! “Op woensdag trekken we met een mannetje of vier de lijnen, vrijdag doen we met zijn vijven de nodige klusjes. Kleedkamers gereed maken, kliko’s legen, douchekoppen vervangen of het terrein papiervrij maken, noem maar op!” Dat uitgerekend hij, het nu zo naar zijn zin heeft, mag eigenlijk geen verrassing heten. “Ik ben 48 jaar lid, begon als een ‘manneke’ van acht en altijd blijven hangen. Nu voetbal ik er zelfs nog steeds, bij de zaterdag 3.”

Ontspanning
In een ver verleden was Prins al eens actief als bestuurslid, zat hij in de sponsorcommissie en stond hij als jeugdtrainer op het veld. Maar toch nergens had de oud-speler van het eerste zoveel plezier in, als in het doen van klusjes. “Het is voor mij ontspanning. Beetje gekkigheid, koffie of thee en een koek. We beginnen op vrijdag rond negen uur, om twaalf uur gaan we weer naar huis. Dan zijn we lekker bezig geweest, dat vind ik geweldig. Grappig toch?” Een stukje ontspanning die de vrijwilliger, hij vlagt zo nu en dan ook nog bij de JO17, het afgelopen jaar prima kon gebruiken. “Ik had wat tijd over, toen zeiden ze natuurlijk bij de voetbal: Kom ons helpen! Dan kan ik me maar beter nuttig maken, dacht ik.” Samen met Piet Baremans, Wim van de Sanden, Dick de Klepper en Ad Brood doet Prins dat nu dus op de woensdag en vrijdag, stiekem vol bewondering. “Die mannen gaan richting de 70, maar die kunnen alles. Wat het ook is, ze lossen het op. Zien overal een uitdaging in. Laatst nog met de dug-outs.” Want, bescheiden als hij is, moeten vooral zijn collega’s in het zonnetje worden gezet. “Ik doe dit nu sinds een jaar, zij doen het al járen!” En wat het klusje ook is, de mannen draaien hun hand nergens voor om. “Tuurlijk is het lekkerder als de zon schijnt, maar dat maakt eigenlijk ook niks uit. Lekker relaxed, beetje ouwehoeren en ontspannen.”

Typerend
Toch is er stiekem één ding, waar hij het meeste van geniet. “Lijnen trekken! Zo makkelijk is dat nog niet, dan moet je echt eerst een lijntje spannen, anders gaat het mis. Als we het dan weer mooi voor elkaar hebben, geeft dat toch voldoening.” Tot grote tevredenheid, van de rest van de vereniging. “Ik merk absoluut de waardering, dat horen we vaak genoeg. Laatst nog. Een doel zonder net, dan lossen wij dat op. Krijg je een paar dagen later een berichtje: ‘Bedankt jongens!’ Dat vind ik dan mooi.” Typerend voor de vereniging, vindt Prins. “We staan voor elkaar klaar, als het moet.” Sowieso geniet de vrijwilliger zichtbaar, van DSE. “Het mooie hier, vind ik, iedereen kan gewoon twee keer per week trainen. Of je nou goed of slecht bent. Iedereen is een persoon én dus gelijk.” Ook qua gezelligheid, zit het wel goed. “De kantine afgeladen vol, en iedereen door elkaar. Jongens van het eerste, zijn ook gewoon één van de mannen hier. Lekker ons-kent-ons.” En dus, is Prins eigenlijk wel heel tevreden. “Het gaat goed, al kunnen we natuurlijk altijd extra vrijwilligers gebruiken. Maar dat is bij iedere vereniging. Het bestuur doet goed werk, met een mooie mix van jong en oud. Ook de verschillende commissies organiseren genoeg leuke activiteiten, om het hier levendig te houden. Vrijwilligerswerk wordt bij DSE niet als een verplichting gezien, dat vind ik tof.” En dus, hoopt hij zijn klusjes nog wel even te blijven doen. “Zeker op de vrijdag! Onderhoud is misschien niet het meest populaire onderdeel binnen een club, maar wel heel belangrijk. Ik kijk er iedere keer weer naar uit!”

Klik op DSE voor meer artikelen over de club.
Klik op DSE voor meer informatie over de club.