De 33-jarige spits annex aanvallende middenvelder heeft in zijn carrière al heel wat mooie clubs gezien. Dit seizoen speelt de aanvaller wederom voor DFC, waar hij het erg naar zijn zin heeft, maar ook de moeilijkste periode uit zijn carrière heeft meegemaakt.

De routinier speelt al sinds zijn zevende jaar het spelletje wat voor velen de belangrijkste bijzaak in het leven is. Leroy begon bij vv Merwede, wat even later samen fuseerde met Fluks naar SC Amstelwijck. In de JO15-jeugd verkaste hij naar EBOH waar hij drie seizoenen heeft gespeeld. “In de JO17 en JO19 jeugd en ik toen naar SC Reeland gegaan, wat later Emma is geworden. Hier heb ik een aantal seizoenen in Zondag en Zaterdag 1 mogen uitkomen”, vertelt Rijsdijk. Kort daarna verhuisde de spits weer terug naar het oude nest Amstelwijck. Daar boekte hij zijn eerste successen toebehorend aan twee promoties. Voor Leroy is en blijft Amstelwijck altijd ‘zijn club’, ondanks dat de vereniging hedendaags niet meer bestaat. “Alles klopte daar gewoon. Zoveel vrijwilligers die bij de club hoorde alsof ze meubilair waren. Veel vrienden en Bas de Deugd en zijn zoon stonden altijd klaar voor de jongens”, zegt de aanvaller. Uiteindelijk heeft hij de stap gemaakt naar zijn huidige club DFC.

Titelkansen
De eerste seizoenshelft was voor de ervaren speler in teamverband een wisselvallige periode. “We begonnen goed. Maakte met de Alblas een grote kans op de eerste periode. Maar de Alblas speelde gelijk en wij verloren, waardoor zij met de periodetitel naar huis gingen. Daarna waren de resultaten een beetje teleurstellend. We hebben een goede basis maar moeten sterker worden in de breedte”, aldus de middenvelder annex spits. Ook persoonlijk had Leroy het lastig met de vele corona pauzeringen. “Ik begon niet echt fit aan het seizoen. Door de corona was de zin en het plezier in het spelletje een beetje weg, maar het begint de goede kant op te gaan. Het plezier is weer terug en ik merk dat ik steeds fitter word.”

Leg de lat hoog
In de tweede seizoenshelft hoopt Rijsdijk zichzelf meer te laten gelden in het team. “De afgelopen seizoenen, voor corona, had ik rond deze tijd al meer goals en assists. Ik weet dat ik beter kan dan wat ik tot nu toe dit seizoen heb laten zien”, zegt hij. Er is dus genoeg ruimte voor verbetering en de ambities die de ervaren aanvaller heeft spreken hierin boekdelen. In het vooruitzicht hoopt Leroy dat zijn ploeg aan het einde van het seizoen bij de bovenste vier plekken kan eindigen. “Kampioen moeten we nog niet willen, daarvoor hebben we een te krappe selectie. Maar als het weer gaat lopen als in het begin moet een klassering bij de bovenste vijf ploegen er zeker in zitten”, geeft de centrale aanvaller aan.

Lastige periode
Bij DFC heeft hij ook zijn moeilijkste periode uit zijn voetbalcarrière meegemaakt. Een gebeurtenis die binnen clubs vaak een grote impact heeft. “Dit had te maken met het overlijden van Paul Pluijmert, het is tot de dag van vandaag nog steeds moeilijk te bevatten en het gemis zal altijd blijven. Dit omdat Paul een toppersoon was waar je gewoon nooit boos op kon worden. Als er dan iemand was die heel de training geen bal raakt en dat Paul dan zei in de kleedkamer “zo heb jij ook getraind vandaag”, dat was mooi”, vertelt Leroy. De club en selectie is door het overlijden hechter dan ooit: “Het overlijden van Paul heeft een grote impact gehad op de club, maar als selectie en vereniging zijn we er hechter door geworden. Vergeten zullen we Paul nooit. Ook train ik samen met mijn maatje Marlon Kramer de JO-7 jeugd van DFC waar ik heel veel voldoening uit haal. Er is niks mooiers dan die jonge gastjes plezier te zien maken en progressie te zien boeken. We trainen een prima groep met heel betrokken ouders”, aldus Rijsdijk.

Belgisch uitje
Bij de meeste ploegen staat er ieder jaar een teamuitje op het programma, om de sfeer en saamhorigheid een boost te geven. Helaas voor de ploeg van Leroy mag dat er dit seizoen niet wezen. “We zouden afgelopen januari op trainingskamp naar België gaan, maar door corona is het niet doorgegaan. Trainingskampen hebben meestal wel een goede werking op het teamgevoel en samenhorigheid”, sluit hij af.