Een Hoekenees bij Kloetinge. Wie de derby’s – van met name begin deze eeuw – erbij pakt zal stellen dat dit geen voorbode kan zijn voor een gelukkig huwelijk. Toch bewijzen doelman Mitchell Braafhart en de zaterdag-eersteklasser het tegendeel. Afgelopen seizoen werd de ex-prof zelfs gekozen tot ‘Speler van het jaar’.
Dat Braafhart de kwaliteiten heeft om een dergelijke individuele prijs in de wacht te slepen mag ook geen verrassing heten. Na de Hoek-jeugd werd hij als zeventienjarige plots eerste doelman bij de destijds eersteklasser Zaamslag, waar de Belgische profclub Cercle Brugge hem na één seizoen wegplukte. Zijn avontuur als derde doelman – in de jaargang 2012/2013 – duurde slechts één seizoen, al maakte hij wel zijn debuut. In de playoff-wedstrijd tegen Westerlo moest hij de bal spijtig genoeg vijf keer uit het netje vissen. ,,We waren toen al zeker van lijfsbehoud, na een redelijk turbulent seizoen. Bob Peeters begon het seizoen als trainer, en werd opgevolgd door Foeke Booy. Lorenzo Staelens maakt het seizoen vervolgens af”, zo haalt Braafhart de herinneringen boven.
Braafhart speelde nog enkele maanden samen met de IJslandse voetbalgrootheid Eidur Gudjohnsen, die furore maakte bij clubs als Barcelona en Chelsea. Zonder Gudjohnsen – toen al vertrokken naar buurman Club Brugge maakten ‘Cercle’ en Braafhart wel nog de bekerfinale mee. In het Koning Boudewijnstadion zag Braafhart zijn ploeg vanaf de bank met 2-0 verliezen. ,,Het was best een stap om terug te moeten keren naar Zaamslag. Na één seizoen vroeg trainer Kenny Verhoene mij om naar Hoek te komen. Ik speelde Jordi de Jonghe nog kortstondig uit de basis, maar na een blessure raakte ik weer op het tweede plan. Toen koos ik voor Axel.”
Na Axel koos de Zeeuws-Vlaming voor Kloetinge, waar hij inmiddels aan zijn derde seizoen is begonnen. ,,De vijandigheid tussen Hoek en Kloetinge leeft in mijn ogen iets sterker in Hoek. Mensen denken ook vaak dat ik uit Axel kom, dus dat scheelt misschien.” De afgelopen jaren woonde Braafhart helemaal niet in het Zeeuws-Vlaamse land, maar in Eindhoven. Drie keer in de week reed hij anderhalf uur heen, anderhalf uur terug. ,,Dat ik het altijd heb volgehouden zegt ook genoeg over Kloetinge. Een grote maar ook een warme club. Veel dingen zijn hier gewoon goed geregeld. Een voorbeeldje: bij de aanvang van het nieuwe seizoen is alles meteen in orde. Er word direct een teamfoto gemaakt en de kleding- ook voor nieuwe spelers – is gelijk aanwezig.”
De start van Braafhart bij Kloetinge beloofde desondanks weinig goeds. In een oefenduel met Goes werd hij hard geraakt door Erwin Franse waarbij hij een gezichtsblessure opliep. Dat seizoen kwam hij slechts tot een handjevol wedstrijden. Nadien won Braafhart de concurrentiestrijd van Matthew Lentink, en werd hij belangrijk voor Kloetinge. ,,Verdedigend stond het vorig jaar vaak goed en daarom konden we de overwinning vaak over de streep trekken. Maar we hadden voorin vaak moeite om wedstrijden te beslissen en écht te domineren op de helft van de tegenstander.”
De rustige doelman acht Kloetinge sterker dan vorig seizoen, toen het als tweede eindigde. ,,Met spelers als Jeremy Hubregtse en Ronaldo Meijer hebben we voorin gewoon twee top aanwinsten. Op die posities brengen we veel meer voetbal nu en zijn we veel balvaster. Het kan wel wat worden dit seizoen, maar er zijn voor mij veel onbekende ploegen. WNC, Montfoort; tja, zeg het maar…”
