Jan Snijder (55) is met veel plezier jeugdvoorzitter van voetbalvereniging Slikkerveer. Wat hem drijft? “Dat plezier van kinderen, die dankbaarheid in hun ogen als ze een mooie dag hebben.”
Ah, daar hebben we de eerlijke mens. Gevraagd naar zijn eigen lichaamsgewicht, meldt Snijder met gevoel voor eufemisme dat er ‘best wat kilootjes af kunnen’. De twee meter lange jeugdvoorzitter heeft net verteld dat een stevig ontbijt onontbeerlijk is voor de jeugd en dat hij zich daarom elke zaterdagmorgen weer een armbreuk staat te smeren voor jongeren die daar behoefte aan hebben. Hij zegt: “Ik vind het fantastisch om te doen.”
Croissantjes, gekookte eitjes, pistoletjes, broodjes gezond en natuurlijk de versgeperste jus d’orange. Voor een schappelijk prijsje heeft de jeugd tussen zeven en elf uur ‘s morgens een degelijke basis in de maag. “Ook de ouders kunnen een hapje mee-eten”, zegt Snijder montertjes. “Dat mensen goed ontbijten, is tegenwoordig niet vanzelfsprekend meer. Je hoort vaak genoeg verhalen van kinderen die zonder stevig ontbijt naar school gaan. Dat is niet goed en voetballen met een lege maag is dat al helemaal niet natuurlijk. Ik wil met het gezamenlijke ontbijt een signaal afgeven.”
Snijder is bezig aan zijn eerste seizoen als roerganger bij de jeugd van Slikkerveer. De afgelopen drie jaar bemande hij het wedstrijdsecretariaat. Snijder was tot op 21-jarige leeftijd actief als keeper bij de club, maar blessureleed dwong hem tot een vroegtijdig afzwaaien. Toen zijn jongste zoon aangaf graag voor Rijsoord te willen spelen, maakte Snijder geen bezwaar en diende hij die club met veel genoegen. “Keeperstrainer, leider, algemene zaken, het was een prima tijd.”
Een speling van het lot bracht Snijder dus terug bij Slikkerveer, de club waarvoor hij zich wekelijks 25 tot dertig uur inspant. Te beginnen op de maandagavond, wanneer hij organisatorische probleempjes onder de loep neemt. “Ik kijk dan samen met andere mensen wat er bij de jeugd zoal speelt aan moeilijkheden”, vervolgt Snijder. “Op woensdagavond en donderdagavond ben ik ook bij Slikkerveer, en dan volgt met de zaterdag het hoogtepunt van de week. Ik kick er nu eenmaal enorm op wanneer zo’n jeugdtak perfect draait, dat de problemen tijdig en kundig worden opgelost. Slikkerveer is best een grote club en er komen elke week weer dingen op ons pad waarvoor een oplossing nodig is.”
Met de kleding kunnen er dingen fout gaan, weet Snijder. Het vervoer naar uitwedstrijden moet goed worden geregeld. Er zijn genoeg potentiële brandhaardjes te verzinnen, maar doorgaans slaagt hij er samen met zijn collega’s van het jeugdbestuur in om de plooien glad te strijken. Op de zaterdag is het dan extra genieten. De jeugdvoorzitter zoekt naar woorden om zijn gevoel van gelukzaligheid optimaal te duiden. Na een zestal seconden stuurt hij de schijnwerpers naar het gezicht van de kinderen. “Ik geniet zo van hun plezier”, besluit Snijder. “Die kinderen zijn nog zo onbevangen, de dankbaarheid voor een mooie middag is in hun ogen gewoon te zien. Het kost me elke week veel tijd, maar ik zou niet anders willen. Ik heb gelukkig een geweldige vrouw die weet dat dit vrijwilligerswerk belangrijk voor me is.”
