Bart Lansbergen is geen speler die je even over het hoofd ziet. Met zijn twee meter is hij een imposante gestalte in de defensie van zaterdagderdeklasser Kethel Spaland.

Twee keer in de week stapt Lansbergen, die na zijn studie vaan Erasmus werkzaam is als consultant, op de fiets voor de training en wedstrijd van de Schiedamse fusieclub. Op zich niet heel bijzonder – er zijn meer spelers die fietsen naar hun club – maar de verdediger doet dat vanuit Rotterdam. “Het is er zo ingebakken”, zegt Lansbergen. “Ik doe het al jaren. Het is ruim een half uur, een prima warming-up voor de training. Eén keer per week komt een teamgenoot mij met de auto halen voor de training. Dat is luxe.”

In Rotterdam liggen de clubs om de hoek, maar Lansbergen, 26 jaar inmiddels, peinsde er niet over om Kethel Spaland te verlaten. “Ik heb er serieus geen moment aan gedacht. Dat komt ook doordat mijn hele familie hier speelt. Mijn oudste broer Tim speelt ook in het eerste, Coen, mijn tweede broer, speelt nu in het derde, maar heeft ook een jaar of vier deel uitgemaakt van de selectie. We hebben één keer met zijn drieën gespeeld, tenminste bijna. Tim en ik stonden in de basis en Koen verving Tim. Mijn ouders waren natuurlijk apetrots. De oudste broer van mijn vader was één van de oprichters van VVK. Toen ik voor het eerst bij de selectie kwam was de fusie net geweest. Ik heb nog wel op mijn zeventiende mijn debuut mogen maken bij Kethel.”

Lansbergen, die naar eigen zeggen comfortabel aan de bal is, is inmiddels toe aan zijn negende seizoen in de selectie. Hij kende een bliksemstart. “In mijn eerste jaar werden we meteen kampioen en promoveerden we naar de tweede klasse. Daarna heb ik twee seizoenen in het tweede gespeeld. In het eerste moest ik mij richten op de linksbackpositie, maar mijn kracht ligt in het centrum van de verdediging. Snelheid is zeker niet één van mijn wapens. Als linksback ben je dan tegen een snelle rechtsbuiten een stuk kwetsbaarder. In het centrum van de verdediging kan ik het door me goed op te stellen camoufleren.”

Hij promoveerde met Kethel Spaland vaker naar de tweede klasse, maar even zo vaak volgde een snelle teruggang naar de derde klasse. “Je kunt stellen dat we er een beetje tussen hangen en dat dit ons niveau is, maar ik zie mogelijkheden om te groeien als team. We spelen al een paar jaar met vrijwel dezelfde spelers, maar we hebben dit seizoen voor het eerst weer wat vers bloed.”

Daarnaast drukt nieuwe trainer Manuel Vissers een grote stempel op het spel. “Je merkt dat hij veel ervaring heeft, tactisch sterk is en dat ook goed op de groep weet over te brengen. We waren als team altijd al fanatiek op de training, maar de werkethiek heeft nog een extra boost gekregen. Hopelijk vertaalt zich dat in een top5-positie op de ranglijst. We hebben in het eerste deel van de competitie wel al een paar keer ongelukkig punten verspeeld, zoals tegen GHVV’13 en VDL. Wedstrijden waarvan je achteraf zegt: hoe kan het dat we die niet gewonnen hebben.”

Het spreekt voor zich dat Lansbergen met zijn twee meter bij spelhervattingen een belangrijk onderdeel is van de Schiedamse luchtmacht. “In aanvallend koppen ben ik geen held”, zegt hij. “Ik ben meer een bliksemafleider. Ik kan echt genieten als Dion van Berkel en Remco Wuister technisch perfect de bal in het doel koppen. Dat wil ik natuurlijk ook, maar dat is blijkbaar nog niet voor me weggelegd.”

Meer informatie over vv Kethel Spaland? Klik hier.
Klik hier voor meer artikelen over vv Kethel Spaland.