Pas 23 jaar en sinds dit seizoen captain van vierdeklasser DEVO. Voor Joris Corsmit is het dragen van de band bij de club waar hij sinds zijn vijfde speelt, stiekem toch wel een droom die is uitgekomen. “Dat vind ik een eer. Het zit van nature wel in me, maar ik ben nog lang niet de perfecte aanvoerder.”
Om dat uiteindelijk wel te kunnen worden, praat Corsmit veel met trainer Ferry Jansen. “Vooral over wat erbij komt kijken. Meer oog hebben voor medespelers, jezelf laten horen in het veld, maar altijd positief.” Zo zit hij gelukkig, ook voor zijn medespelers, wel in elkaar. “Ik zal nooit iemand afblaffen. Eigenlijk wil ik ieders vriend zijn, zo ben ik ook als persoon.” En dat doet de student ‘Strategic Management’ dus al heel zijn leven bij dezelfde club. “Sinds mijn vijfde speel ik hier, nog nooit heb ik overwogen om ergens anders te gaan voetballen. Als jongen van het dorp, is DEVO de club.”
Zoekende
Tot zijn eigen tevredenheid. “Dat is zó fijn. Je kent iedereen, leert op latere leeftijd ook het bestuur kennen en iedereen is goed met elkaar. Een hecht en leuk groepje.” Ook binnen het team, vertelt Corsmit. “Dat is voor mij ook een belangrijke reden om door te blijven gaan. Veel jongens zijn met elkaar opgegroeid, begonnen op de basisschool en nu samen in het eerste.” Maar ondanks al die gezelligheid zijn de prestaties, met een laatste plaats, een stuk minder gezellig. “Dat hadden we natuurlijk zelf ook graag anders gezien. Het is lastig om te zeggen waar het precies aan ligt. We zijn zoekende. Wat is de beste speelstijl? Welke formatie? Moeten we druk gaan zetten?” Wat de tactiek uiteindelijk is geworden, vertelt Corsmit liever niet, maar het gevoel is in ieder geval goed. “We hebben gevonden wat bij ons past, dus de eerste drie punten zitten er wel aan te komen. Eigenlijk hadden we die al moeten hebben, vind ik.” De centrale verdediger weet wel waarom een overwinning zo lang op zich laat wachten. “Moeite met scoren en soms vergeten we een voorsprong over de streep te trekken. Dan is het toch een beetje de jongens tegen de mannen.” Heel gek is dat niet, want Corsmit behoort met zijn 23 jaar tot de meer ervaren spelers van de groep, de doelstelling is dan ook duidelijk. “Niet laatste eindigen. Daarom moeten we echt snel punten gaan pakken.”
Oudere broer
Aan zijn trainer zal het in ieder geval niet liggen, vertelt de aanvoerder. “Ferry is heel ambitieus, weet waar hij het over heeft en probeert ons echt beter te maken. Individueel, maar ook als team.” Daar plukt de inwoner van Bosschenhoofd zelf ook de vruchten van. “In het begin van het seizoen maakte ik te veel persoonlijke fouten, daar hebben we het samen vaak over gehad. Dan ga je er toch meer op letten.” En hoewel Corsmit zoals gezegd nog moet groeien als aanvoerder, heeft hij zijn draai aardig gevonden. “In de jeugd was ik het ook vaak, dus dat is wel leuk. Met of zonder band, ik schreeuw in het veld net zo hard. Dat maakt geen verschil. Als het maar positief is.” Behalve dat, moet er natuurlijk ook voetballend een steentje worden bijgedragen. “Ik ben een stevige verdediger, speel graag duels en kan goed koppen. Van achteruit probeer ik iedereen neer te zetten.” Dus ook zijn oudere broer Ruben. “Soms durf je daardoor wat meer tegen elkaar te zeggen. Felle discussies horen er dan bij, daar ben je broers voor.” Niet alleen logistiek een voordeel, lacht hij. “We hadden het er vroeger altijd al over dat het leuk zou zijn als we samen zouden voetballen. Was voor onze ouders ook makkelijk. Het is mooi dat we dat nu bij het eerste doen.” Tot slot heeft Corsmit met DEVO een duidelijk doel voor ogen. “Een stabiele vierdeklasser worden, daar moeten we naartoe werken!”
Klik hier voor het laatste artikel van DEVO.