Het was jarenlang een vertrouwd beeld bij Rijnsburgse Boys: Jordy Strooker die als een TGV langs de linkerkant van het veld naar voren denderde. Na negen seizoenen neemt hij echter afscheid van sportpark De Middelmors. “Ik heb Rijnsburgse Boys voor altijd in mijn hart gesloten.”
Strooker zegt dat hij zich fitter en sterker voelt dan ooit. Dat hij desondanks na de zomer niet meer op de spelerslijst staat van Rijnsburgse Boys heeft volgens hem te maken met ‘timing’. “Op het moment dat de club de selectie voor het nieuwe seizoen aan het samenstellen was, was ik nog geen basisspeler. Ik denk dat de club niet had verwacht dat ik zó zou terugkeren. Ze hebben nog wel geprobeerd om me in een later stadium te houden, maar het budget was niet meer toereikend. Ik neem de club overigens niet kwalijk. Het is gelopen zoals het gelopen is.”
Dat hij er nuchter in staat heeft alles te maken met zijn recente verleden. Strooker was er twee jaar uit vanwege een zware knieblessure, die hijzelf als ‘horrorblessure’ omschrijft. “Ik blesseerde me in de laatste wedstrijd van de voorbereiding in de zomer van 2021. Ik ging op de achillespees van een tegenstander staan. Ik hoorde krak in mijn knie. Ik wist meteen dat het mis was.”
Binnen een paar weken lag de inwoner van Den Haag op een operatietafel. Daar bleek de schade aan zijn knie veel groter dan verwacht. “De arts had een ravage in mijn knie aangetroffen. Hij heeft twintig gaatjes in mijn kraakbeen moeten boren. Behalve mijn kruisbanden moesten ook mijn binnen- en buitenmeniscus worden gehecht.”
Het herstellen van het kraakbeen duurde lang. “Het heeft heel lang geduurd voordat dat is aangegroeid. Kraakbeen zorgt voor de demping, is dat er niet dan is dat zeer pijnlijk.”
“Bij een kruisbandblessure is het normaal dat je na een maand of zes kan gaan joggen. Ik kon dat destijds helemaal niet. Pas na een jaar lukte dat.”
Het hele revalidatietraject duurde twee jaar. Strooker kreeg te maken met veel tegenslagen, maar liet zijn hoofd niet hangen. “Ik heb één moment dat ik heb gedacht: het gaat nooit meer goed komen, dit is het. Ik ben op een gegeven moment bij een kliniek bij het Sparta-stadion terechtgekomen. Daar heb ik met behulp van een luchtzak opnieuw leren lopen.”
Bij de start van dit seizoen sloot hij weer aan bij de selectie van trainer Henk Wisman. “Ik trainde mee, speelde eerst mijn wedstrijdjes in het tweede. Ik viel in en kreeg richting het eind van het jaar steeds meer speelminuten. Vanaf december sta ik in de basis en heb alles gespeeld. Ik voel me sterker dan ooit.”
Het was voor Rijnsburgse Boys een seizoen om van te genieten. De ‘Uien’ deden tot het einde van het seizoen mee voor het kampioenschap en dat was niet verwacht. “Het was jammer dat we verloren bij Jong FC Volendam. Daar hebben we het weggegeven”, is de teleurstelling in de stem van Strooker nog hoorbaar. Tegelijkertijd laat hij ook weten dat de prestaties van afgelopen seizoen hem met trots vervullen. “Als we kampioen waren geworden had dat voor mij natuurlijk een droomafscheid betekent, maar ik denk dat we alleen maar met grote voldoening en enorme trots kunnen terugkijken op dit seizoen. We hebben als team optimaal gepresteerd. Het klopte, dat kwam denk ik ook doordat veel spelers al lange tijd met elkaar samen spelen.”
Hoogtepunt
Hij hoeft niet lang na te denken over zijn hoogtepunt bij de Uien: de promotie naar de derde divisie. “We hadden helemaal niet zo’n goed seizoen, maar we piekten in de nacompetitie. In de finale versloegen we Spakenburg. We wonnen daar met 1-3. Voor mij was dat ook een dubbel gevoel, want ik had daarvoor twee seizoenen met veel plezier bij Spakenburg gespeeld.”
Elf jaar geleden zette hij zijn eerste stappen op sportpark De Middelmors. Strooker was toen nog maar twintig jaar. Hij kwam over van ADO Den Haag waar hij in de goede ADO-tijd niet doorbrak.
“Ik wist helemaal niks van de topklasse. Ik dacht: dat doe ik wel even. Not. Ik weet nog goed dat we de eerste wedstrijd bij HHC Hardenberg speelden. Gerson Gouriye was mijn tegenstander. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toen wist ik dat ik een sterke competitie terecht was gekomen.”
Na zijn periode bij ADO had hij zijn carrière graag voortgezet bij een andere betaald voetbalclub. Hoewel hij had geroken aan de Haagse hoofdmacht, toen nog actief in de Eredivisie, was er slechts mondjesmaat interesse. “Er waren wel wat clubs uit de eerste divisie, maar dat was niet in de buurt en bovendien boden ze mij slechts een contract op amateurbasis aan. Ik woonde destijds nog bij mijn moeder. Bij Rijnsburgse Boys had ik bij het eerste gesprek meteen een goed gevoel. Dat goede gevoel is er tot de dag van vandaag gebleven.”
Scorend in het shirt van de ‘blauwen’
Jordy Strooker speelde in totaal negen seizoenen voor Rijnsburgse Boys. Hij deed dat verspreid over twee periodes. Tussendoor was hij twee seizoenen actief voor Spakenburg. “Dat waren twee prachtige jaren”, zegt Strooker. “Voetbal in Spakenburg, dat weet iedereen, dat leeft. Dat dorp is voetbalmaf. Ik ben dankbaar dat ik dat heb mogen meemaken.”
“In mijn eerste seizoen werden we tweede, achter Kozakken Boys. Ik heb de derby’s tegen IJsselmeervogels mogen spelen. Dat was een happening om als blauwe tegen de roden te spelen. Het hele dorp stond op stelten. Ik heb in één van de derby’s ook nog gescoord.”
Dat het bij twee seizoenen De Westmaat bleef, kwam door de reisafstand. “Mijn zoon was net geboren. In combinatie met een baan in de zorg was die reistijd een belemmering. Rijnsburg stond meteen weer op de stoep.”
Komend seizoen is Jordy Strooker te bewonderen in het shirt van SVV Scheveningen. Hij zal in de tweede divisie dus ook zijn oude ploeggenoten van Rijnsburgse Boys tegenkomen.
Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.