Als docent op de opleiding Curio Sport en Bewegen in Breda én trainer van de O23 van Unitas’30, is Rik Jochems hele dagen met sport bezig. En nadat hij zelf op jonge leeftijd noodgedwongen moest stoppen met voetballen, is dat helemaal zijn nieuwe passie geworden. “In het begin vond ik dat wel heel lastig.”
Want heel lang kon Jochems (30), als voetballer van Chaam, niet van het spelletje genieten, vertelt hij. “Mijn knieschijven schoten regelmatig uit de kom, dus op mijn achttiende moest ik daarvoor geopereerd worden. Toen werd me eigenlijk afgeraden om nog fanatiek te voetballen.” Inmiddels al twee seizoenen bezig als jeugdtrainer, zag de middenvelder zijn voetbaldroom in duigen vallen. “In het begin vond ik dat heel lastig, maar door het training geven, mis ik het zelf voetballen nu niet meer.”
Onder de indruk
Jochems werd na jaren als jeugdtrainer bij Chaam vervolgens assistent-trainer bij het eerste, alvorens hij als hoofdtrainer voor de groep kwam te staan bij de vierdeklasser. “Dat heb ik drie jaar gedaan, toen wilde ik graag verder kijken.” De oefenmeester haalde, nadat hij op het CIOS zijn UEFA C had gehaald, ook zijn VC3 en kwam daarbij in aanraking met zijn huidige club: Unitas’30. “Jordy Bollaart zat ook op de cursus, die was destijds trainer van de O23 hier.” Al snel, raakte Jochems tijdens trainingsavonden onder de indruk. “Dat was echt wel een beetje mijn type groep. Veel enthousiasme en een hoog niveau.” En dus gooide hij, nadat Bollaart zelf bij de O23 van Unitas’30 vertrok, een balletje op. “Laar maar weten dat ik wat zoek, zei ik tegen hem.”
En met succes, dus. “Tot nu toe bevalt het heel goed! Het is een fijne vereniging en al die jongens willen graag naar het eerste. Al zijn er weinig spelers meer over, van de groep die ik twee jaar geleden zag.” Desondanks, legt Jochems de lat hoog. “Afgelopen seizoen zijn ze gedegradeerd en er staat nu een heel nieuw elftal, maar toch willen we met de O23 echt presteren. Ik zou graag willen promoveren naar de tweede divisie.” A
l is het maar, om de aansluiting met het eerste te behouden. “Dat is nodig voor de ontwikkeling van die spelers, als ze straks echt die stap willen maken. Nu vind ik het niveauverschil tussen de Derde Divisie voor O23-teams en de Vierde Divisie voor senioren nog te groot.” De samenwerking met het vlaggenschip, verloopt voorlopig in ieder geval voorspoedig, legt Jochems uit. “In de voorbereiding hebben we samen met één getraind, nu trainen we apart. Maar voor de training zitten we altijd samen en we hebben regelmatig contact over jongens die het verdienen om mee te trainen.”
Doorgroeien
Een werkwijze waar Jochems zich meer dan prettig bij voelt. “Je hebt bij ons echt te maken met spelers die leven voor het voetbal en over een hoop technische vaardigheden beschikken. Daardoor kunnen ze snel stappen maken. Die bedrevenheid en dat stukje strijd op een training, is heel fijn werken.” Daarbij speelt teambelang, een belangrijke rol, vindt Jochems. “Dat moeten ze nu al leren en op kunnen brengen. Je probeert iedereen betrokken te houden, onder meer door met jongens in gesprek te gaan en ze allemaal een eerlijke kans te geven.”
En bijvoorbeeld door vragen te stellen, in plaats van alles voor te zeggen. “Dan gaan ze dingen sneller herkennen en gaan ze er ook echt mee aan de slag.” Aan zijn enthousiasme, ligt het in ieder geval niet. “Ik vind het altijd belangrijk om spelers zo goed mogelijk voor te bereiden op een tegenstander. Vaak doe ik dat met beelden en een presentatie. Als zij dit doen, doen wij dit.”
Iets wat hij voor een groot gedeelte leerde, in zijn tijd bij NAC Breda. Waar hij twee jaar lang assistent-trainer bij de O16 en O17 was. Daar heb ik vooral geleerd hoe belangrijk het is om vast te houden aan een bepaald plan. Het hameren op vastigheden en het overbrengen van tactische discipline.” Waar komt zijn passie voor het trainersvak vandaan? “Vroeger ging ik altijd samen met mijn vader naar NAC en bij de voetbal, was hij mijn leider. Maakten we samen de opstelling.”
Tot zijn vader overleed, toen Jochems twaalf jaar oud was. De gezamenlijke liefde voor het spelletje, heeft hem echter nooit losgelaten. “Op de basisschool wist ik het altijd al beter. Zeiden ze dat ik leraar of minister-president moest worden. Gym vond ik het leukste, dus die koppeling was snel gemaakt.” Ook nu, vele jaren later. “In de toekomst wil ik graag doorgroeien als trainer, mijn VC4 halen en dan verder kijken. De eerste klasse of Vierde Divisie, zou een mooi niveau zijn.” Maar wel stap voor stap, is Jochems realistisch. “Werken in de jeugdopleiding van een BVO is eigenlijk niet te combineren met mijn werk. En mijn vriendin en ik, hebben net een kleine gekregen. Trainer worden van een eerste elftal in de tweede of derde klasse, zou een mooie vervolgstap zijn!”
Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.