STEENBERGEN – Als trainer van de D4 begon Niels Freekenhorst dertien jaar geleden binnen de jeugdafdeling van v.v. Steenbergen. Momenteel is hij voor het tweede seizoen trainer van de JO19 dat uitkomt in de hoofdklasse. Een veranderende gezinssituatie doet hem nu kiezen voor een sabbatical.
“Mijn vriendin en ik verwachten ons eerste kindje. En ze heeft me gevraagd om het eerste jaar samen voor de kleine te zorgen en dus een jaartje er tussenuit te gaan. Dat doe ik graag, want dit is toch een heel bijzondere periode en daar wil ik ook mijn steentje aan bijdragen. Ik heb er nu dertien jaar als jeugdtrainer opzitten bij de club en dan is het ook wel eens lekker om wat afstand te nemen.”
De 32-jarige Freekenhorst voetbalt zelf alleen nog als invaller bij FC Cromwiel in de recreatieve zaalcompetitie, maar op het veld is hij niet meer actief. Wel dus langs de lijn of op het trainingsveld, waar hij begon in de D4 en nu dus de oudste jeugd van de zondag derdeklasser moet klaarstomen richting het seniorenvoetbal. Een paar speelrondes voor het einde wist hij zich met zijn team te verzekeren van nog een jaar hoofdklassevoetbal.
“Daar zag het op een gegeven moment niet naar uit, want er vielen door diverse redenen steeds jongens weg en de spoeling werd heel er dun. Het was zelfs zo dat we met jongens van de JO17 moesten aantreden of soms met maar elf jongens konden vertrekken. Dat breekt op, want er waren enkele wedstrijden bij dat we met tien man eindigden vanwege blessures en het afwezig zijn van wisselspelers. Eentje werd zelfs voor acht wedstrijden geschorst, terecht overigens, maar dat soort zaken heeft de nodige punten gekost helaas.” Het trainen van jeugd geeft Freekenhorst overigens wel de meeste voldoening, zeker ten opzichte van senioren. “Die zie ik me niet zo snel trainen, daar ligt mijn ambitie ook niet. Met jeugd werken is mooi. Die gasten zijn nog puur en nog echt kneedbaar. Bovendien heb je doorstroming en dus elke twee jaar een nieuwe groep en uitdaging. Als je dan je eigen denkwijze terug ziet op zaterdag tijdens wedstrijden op het veld, dan is het mooiste. Daar doe je het voor.”
Maar nu zit het er dus eventjes op voor Freekenhorst en worden de pionnen, hesjes en trainingsballen vervangen door poepluiers en wandelingen met de kinderwagen. “Dat zal even wennen zijn, maar uiteindelijk zal ik toch wel terugkeren op het trainingsveld. En dan wel bij Steenbergen uiteraard. Dat is toch mijn club. Ik loop daar al heel wat jaren rond, ken de ins en outs van de club. Al kijk ik momenteel toch uit naar dat jaartje sabbatical, want ik kijk uit naar de geboorte van ons kindje, dat gaat heel bijzonder zijn. Daar ga ik volop van genieten in elk geval. En wat daarna de toekomst brengt, dat zien we wel. Daar ben ik nu niet mee bezig. Ik ben trots dat we ons hebben kunnen handhaven met de JO19 en dat er opnieuw een aantal jongens richting de eerste selectie doorstromen. Dat laat me met een goed gevoel er tussenuit stappen.”
