Myron van Tuil, Lars van Mourik en Espen Reitsma staan symbool voor het MEC’07 van de toekomst. Via een omweg bereikten ze de hoofdmacht van de Maurikse en Eck en Wielse Combinatie. “Het is leuk dat we met z’n drieën zijn.”

Van Tuil maakt met Van Mourik en Reitsma deel uit van een gezelschap jong talent dat na hun juniorentijd in een vriendenteam bij de Maurikse en Eck en Wielse Combinatie speelde. “Dat was leuk hoor”, zegt de speler die, als hij niet geblesseerd is, aan de linkerkant op het middenveld of verdediging wordt geposteerd. “Maar dat is het spelen in dit team ook. We zijn uitstekend opgevangen door de oudere spelers.”

Van Mourik gebruikt het woord ‘vloeiend’ als hem wordt gevraagd hoe de overgang naar de hoofdmacht is verlopen. “Voetballend heb ik me redelijk snel aangepast, al is het niveau natuurlijk wel een stuk hoger. Wat ik er leuk aan vind is dat er publiek komt kijken. Dat zorgt voor druk, maar als je dan een goed resultaat haalt, geeft dat extra voldoening. Andersom is het ook zo. Bij een nederlaag is de teleurstelling ook wat groter.”

Van Mourik kan als rechtsbuiten niet betrapt worden op een inzakmomentje in een wedstrijd. De werklust straalt van de flankspeler af. “Ik ben geen gepolijste rechtsbuiten en al helemaal niet een klassieke die een tegenstander probeert te passeren. Ik zoek de combinatie met de middenvelders en andere aanvallers. Onder de nieuwe trainer zijn we ook 4-3-3 gaan spelen. Onder de vorige trainer Piet van Lent speelden we met twee spitsen.”

Van Mourik vindt op het veld vaak Casper Reitsma in zijn buurt. De student toegepaste psychologie heeft dit seizoen onder trainer Leonard Refualu een basisplaats veroverd als nummer tien. “Ik ben maar 1.70 dus moet ik het niet hebben van mijn duelkracht”, zegt hij. “Ik ben daarentegen wel wendbaar en ik denk ook technisch redelijk onderlegd. Ik moet vooral uit de duels blijven.” Hoewel zijn trainer en teamgenoten alle vertrouwen in hem hebben, vindt hij dat hij om zijn eigen woorden te gebruiken ‘meer moet leveren’. “Het is karig met de doelpunten. Ik heb pas onlangs tegen Buren mijn eerste doelpunt gemaakt. Ook qua assists is er nog veel te winnen”, kijkt hij kritisch naar zijn eigen spel. “Wanneer ik tevreden ben? Als ik, doelpunten en assists bij elkaar opgeteld, aan de dubbele cijfers zit, begint het erop te lijken.”

Klik op MEC’07 voor het laatste artikel van de club