Voor veel jonge spelers is het bereiken van een eerste selectie iets wat ze tot doel hebben als voetballer. Jens Dees (18) was selectielid bij v.v. Spui, maar deed zelf een stap terug naar het tweede, omdat hij in zijn ogen te weinig aan spelen toekwam. ‘Voor mijn ontwikkeling moet ik op mijn leeftijd zoveel mogelijk spelen. En als dat voorlopig niet bij het eerste kan, dan maar bij het tweede.’
In de voorbereiding van dit seizoen was de jonge middenvelder elke training aanwezig en kreeg zijn kansen en speelminuten tijdens wedstrijden. Toch vond hij zichzelf ook vaak terug langs de zijlijn, te vaak in zijn ogen. “Ik vind het vooral leuk om te voetballen, daar train ik ook doordeweeks voor. En niet om dan op zaterdag slechts vijf of tien minuten in te vallen. Ons tweede elftal heeft ook een leuke spelersgroep en kan spelers goed gebruiken. Dus heb ik aangegeven dat ik liever daar ging voetballen. Dat mocht gelukkig ook en sindsdien train ik ook mee bij het tweede.”
Bij de ploeg van trainer Martijn van Lent speelt Dees op ‘tien’ en probeert hij belangrijk te zijn voor het elftal. “Bij het tweede krijg ik ook de kans om te spelen op mijn eigen positie en dat voelt toch net even fijner. Daar kan ik mijn ei kwijt en kom ik het beste tot mijn recht. Bij het eerste elftal had ik spelers voor me met meer ervaring en die ook op dit moment beter zijn. Zo eerlijk moet ik ook zijn. Dus kwam ik altijd op voor mij onwennige posities in de ploeg. Dat voelde minder en kon ik niet laten zien wat ik zou willen. Als je dat gevoel hebt dan kan je wel bij de groep blijven, maar voelt dat niet optimaal. En dan moet je ook keuzes durven maken. Dat heb ik gedaan en nu speel ik met heel veel plezier in het tweede.”
Dees woont nog op het dorp en heeft er ook altijd gevoetbald en zal dat blijven doen. “Ik heb van vrienden uit Terneuzen wel eens de vraag gekregen om bijvoorbeeld bij Terneuzense Boys te komen spelen, maar dat wil ik niet. Zolang ik met plezier hier op het dorp naar de club ga, dan zal ik hier blijven spelen. Op termijn hoop ik wel weer de kans te krijgen bij het eerste elftal, maar voorlopig geniet ik ervan om wekelijks wedstrijden bij het tweede team te spelen. Ik heb de overtuiging dat mijn kans bij het eerste wel weer komt, als er spelers gestopt zijn en wanneer ik meer ervaring heb bij het voetballen in het seniorenvoetbal. Want ik moet natuurlijk alles nog leren en ervaren. Want bij de senioren gaat het sneller en is het ook fysiek aanpoten. Maar dat vind ik juist de uitdaging die ik aanga.”
Doelen heeft hij op dit moment niet echt, al zegt hij stiekem wel eens te hopen op een kampioenschap als speler. “Dat is iets wat me geweldig lijkt om mee te maken. Een promotie of een kampioenschap. Of dat ooit gaat gebeuren dat weet ik niet, maar gaaf zou ik het wel vinden. Zoals ik het ook ooit wel weer wil proberen om op mijn eigen positie een basisspeler te worden bij het eerste team. Wanneer dat gaat zijn weet ik niet en ben ik nu niet mee bezig. Ik geniet vooral van het spelletje en voorlopig is het prima zo.”
Klik op Spui voor meer artikelen van de club.