Als vijftienjarige debuteerde Jelle Strijtveen in het shirt van FC Right-Oh in een eerste elftal. Via buurman Veerse Boys stapte hij over naar het zaterdagvoetbal bij Almkerk. Na tien seizoenen vol hoogte- en dieptepunten is hij sinds dit seizoen weer actief op zondag, bij tweedeklasser vv TSC. In de kantine van sportpark De Warande kijkt de verdediger terug én vooruit.

OOSTERHOUT – Het blauw-wit van Almkerk werd ingeruild voor het blauw-wit van TSC. “De grootste verandering is dat ik van zaterdag naar zondag ben gegaan. Verder ging het eigenlijk wel soepel. Aanpassingsproblemen heb ik niet gehad”, zegt Strijtveen over zijn overstap. “Ik had behoefte aan iets nieuws. Soms heb je dat. En soms moet je dingen die mooi zijn ook mooi laten en op tijd weg gaan.”

“Ik heb daar zeker een mooie tijd gehad. De laatste twee seizoenen hadden we te maken met corona, dat maakte het niet leuker. Het laatste jaar in de eerste klasse, onder Robert Roest, hadden we echt een topjaar. Daarna werd het wat minder, voor mijn gevoel. Alles in mij zei: het is leuk geweest. Er waren meer opties, maar ik wilde niet in dezelfde competitie blijven. Dan houdt het in die regio al snel op.”

Qua niveau heeft de defensieve kracht ook niet hoeven wennen. “In de eerste klasse heb je veel betere tegenstanders. Dat verschil is er wel. Maar als ik puur kijk naar de selectie van Almkerk en TSC, denk ik niet dat er veel verschil is. Ik vind zaterdagvoetbal wel wat technischer. Ik heb in ‘1A’ gezeten, richting Utrecht en lang in ‘1C’, dan zit je meer richting Rotterdam. Dan waren wij altijd maar de boertjes in de eerste klasse”, zegt Strijtveen lachend. “De zondag is voor mijn gevoel wat fysieker.”

Familie
Met TSC als nieuwe club heeft Strijtveen de clubs waar zijn vader Wilbert voor gespeeld heeft ook allemaal achter zijn naam staan. “Hij is van Right-Oh naar Veerse Boys gegaan en via TSC naar Achilles Veen. Hij heeft alleen niet bij Almkerk gespeeld.” Daar speelde ‘junior’ wel, lange tijd. En ook Achilles Veen staat in zijn voetbalpaspoort, al was dat geen succesverhaal. “Ik heb daar heel even gezeten, helaas is dat anders gelopen dan gepland. Dat is ontzettend jammer. Ik was 26, het was op dat moment de juiste stap. Ik vond dat ik misschien wel in mijn sterkste periode zat. Maar het liep anders dan gehoopt.”

Er zijn meer familiebanden bij zijn nieuwe club. Ploeggenoot Ryan Snoeren verkering heeft met een nichtje die uit Oosterhout komt. En Rob Sestig, die jarenlang voetbalde bij TSC en na zijn actieve carrière daar verschillende rollen had, is de neef van zijn moeder. “Zo heb je toch een bepaalde binding met de club, dat is wel leuk.”

Leuk was het overigens niet altijd als hij met zijn vader over voetbal sprak. Iedere zaterdag en nu zondag staat hij langs de lijn om naar de verrichtingen van zijn zoon te kijken. “Hij is altijd wel kritisch, altijd ook geweest. Dat liep vaak verkeerd af. Maar hij is wel wat milder geworden hoor.

Topseizoen
Zelf heeft Strijtveen ook weinig redenen om heel kritisch te kijken naar het huidige seizoen. Qua verliespunten staat TSC na twaalf gespeelde wedstrijden tweede, kort achter VOAB. “Het gaat boven verwachting. Handhaving was de doelstelling. We zijn er nog lang niet, maar we draaien bovenin mee. We hebben één wedstrijd verloren, met een offday.” Tegen Kruisland, voor het seizoen de gedoodverfde favoriet voor het kampioenschap, en VOAB werd gelijkgespeeld. “De rest hebben we gewonnen. Er zijn drie of vier ploegen die kans maken op de titel, wij zijn er daar ondertussen één van geworden.”

“Of de lat dan omhoog gaat? Ja, je gaat je wel uitspreken dat je ergens om wil spelen. Het kampioenschap zeggen we niet, maar misschien zit er een periode in. Waarom niet?” Strijtveen vraagt het zich hardop af. Maar wat als het nu toch nog mis gaat en TSC eindigt niet bij de eerste drie en pakt geen periode, is het seizoen dan alsnog mislukt? “Als team zijnde kunnen we dan nog steeds tevreden zijn, je eindigt nog steeds boven je doelstelling. Persoonlijk zou ik het wel heel jammer vinden. En ik denk dat de rest er nu ook wel zo over denkt. Als je zo’n goede reeks achter de rug hebt, wil je dat gewoon doortrekken.”

Vrienden
Het seizoen kan dus heel mooi eindigen. Het zou een nieuw hoogtepunt kunnen worden. Die heeft hij er al meerdere meegemaakt in al die jaren in eerste elftallen. “Ik heb best wel wat spannende wedstrijden gespeeld, zowel tegen degradatie als voor kampioenschappen. In mijn tweede seizoen speelden we uit bij AFC, toen bleven we erin. Dat werd gevierd als een kampioenschap. Een aantal jaar geleden speelde ik met Almkerk bij Pelikaan, toen konden drie ploegen kampioen worden. In de voorlaatste wedstrijden hadden we het verspeeld, maar omdat de concurrent ook gelijkgespeeld had kwam het op de laatste dag aan, we wonnen met 2-0.”

Maar er is iets wat nog mooier is, zegt Strijtveen als hij terugkijkt op alle jaren. “Op persoonlijk vlak heb ik echt heel veel vrienden gemaakt. Een paar zijn beste vrienden geworden, dat is wel het mooiste. Het sociale. En dan vergeet ik nog de weekendjes weg en de trainingskampen, die zijn voor in de boeken!”

Toekomst
Hoe lang de nu 32-jarige Strijtveen nog in een eerste elftal blijft spelen weet hij niet. Fysiek kan hij nog wel wat jaren mee, maar er is meer dan voetbal. “Ik werk voor mezelf, in de E-commerce. Het afgelopen jaar wordt het steeds drukker. En begin mei komt er een kleine. Alles om me heen verandert wel. Dus ik denk eerder dat het daar aan ligt, dan aan een fysiek probleem.”

Als hij stopt, is het ook klaar met voetbal. Sporten zal hij blijven doen, want ook padel, hardlopen en fietsen doet hij graag. Maar voetballen in een lager elftal? “Ik denk niet dat ik daar voor gemaakt ben. Ik heb er best vaak over nagedacht. Maar ik heb eigenlijk nooit met vrienden gespeeld, alleen bij Right-Oh eventjes. Er voetballen best veel vrienden lager. Maar ik ben er te fanatiek voor, het is te vrijblijvend. Ik denk dat ik het eerder zou inrichten met andere sporten, in combinatie met bijvoorbeeld het trainerschap.” Maar dat is toekomstmuziek, eerst ligt de focus op het slot van dit seizoen.

Klik de link voor een recent artikel over vv TSC