Manuel van de Vlekkert (54) is al zeventien jaar een vertrouwd gezicht bij voetbalvereniging Spijkenisse. “Uiteindelijk draait het bij een club om sfeer en gezelligheid. Als je die warmte voelt, wil je nergens anders meer naartoe,” zegt hij tevreden. Als hoofd coördinator breedtesport zet hij zich dagelijks met hart en ziel in. “Ik haal er ongelooflijk veel voldoening uit.”
Zeventien jaar op dezelfde club, dan gaat die club vanzelf onder je huid zitten. “Ze zeggen weleens: als je lang genoeg rondloopt bij Spijkenisse, krijg je een groen-wit hart. Nou, daar herken ik me helemaal in. Het is een stukje trots. Ook voor de gemeente. Spijkenisse is echt mijn cluppie geworden. Naast Feyenoord natuurlijk, maar hier kan ik écht iets betekenen. Bij Spijkenisse kan ik invloed uitoefenen. Wat ik bij Spijkenisse doe, zou ik bij geen enkele andere vereniging kunnen doen. Dat weet ik zeker.”
Toch is niet alles rozengeur en maneschijn. De zorgen zijn er ook. “Een van de grootste knelpunten is het teruglopende aantal vrijwilligers”, zegt Van de Vlekkert serieus. “Ik heb zelf ook wel eens gedacht: is het tijd om te stoppen? Maar ja, als ik stop, en nog iemand stopt, wie pakt het dan op? De maatschappij is veranderd. En daarmee het vrijwilligerswerk ook. Veel mensen realiseren zich niet hoeveel werk er achter de schermen nodig is om een club te laten draaien. ‘Ik betaal contributie, dus het zal wel geregeld zijn’, denken sommigen. Maar zo werkt het echt niet.”
Geweldig team
Gelukkig hoeft hij het niet alleen te doen. “Ik werk met een geweldig team. Dat sociale aspect, dát houdt me hier. We hebben samen iets moois opgebouwd de afgelopen jaren. En je ontmoet hier mensen uit alle hoeken van de samenleving. Dat vind ik prachtig. Ik werk met zes coördinatoren. We doen dit met z’n allen. Samen maken we het verschil. En ik laat dit echt niet zomaar los. Maar als iemand zegt: ‘ik wil het stokje overnemen’, dan doe ik met liefde een stap opzij.”
Echt trots is Van de Vlekkert op wat er in de breedtesport is neergezet. “Een paar jaar geleden zagen we steeds meer jongens van 19 afhaken. Er waren geen passende teams meer voor ze. De bestaande seniorenteams zaten vaak vol met vriendengroepen, waar een jonge speler zich lastig bij aansloot. Dus besloten we: daar moet iets aan veranderen. En nu? Nu hebben we een JO23-2, JO23-3 én JO23-4. Fantastisch. Die gasten spelen gewoon competitiewedstrijden tegen andere clubs in de regio. En het mooiste: we houden ze bij de club.”
Geen gemakkelijke route
Dat Spijkenisse in trek is, verbaast hem niets. “We hebben een wachtlijst! Spelers die hier ooit begonnen zijn en vertrokken omdat er geen plek meer was, willen terugkomen. En dat is het mooiste compliment.” Zelf begon hij ooit als jeugdtrainer. “Bij de F-jes, toen mijn zoon ging voetballen. Zo ben ik erin gerold. Voor je het weet fluit je wedstrijden, word je coördinator van de jeugd, en moet je keuzes maken. Ik koos toen voor het coördinatorschap, en dat heeft uiteindelijk geleid tot die JO23-teams. Geloof me, dat was geen gemakkelijke route. Het heeft veel energie gekost, en heel veel gesprekken. Maar iedereen ziet nu: dit is positief voor de club. Anders waren we veel jongens kwijtgeraakt.”
Van de Vlekkert is vaak op de club te vinden. “Maar soms gaat de rem er wel op, hoor. Ik ben op vaste dagen op de club, op andere dagen doe ik niets met voetbal. En nogmaals: het is heel leuk om te doen. Je krijgt er ook veel credits voor. In maart organiseerden we nog een spectaculair LED-voetbaltoernooi. Twee kwartvelden werden prachtig verlicht met kleurrijke LED-verlichting. Het zorgde voor een unieke en sfeervolle ambiance.”
Klik hier voor meer artikelen van VV Spijkenisse.
Klik hier voor meer informatie over VV Spijkenisse.