Toen Jan van der Veld twaalf jaar oud was, ging hij eens met een vriendje mee naar de voetbal. Die voetbalclub was Nieuwenhoorn en nu, 62 jaar later, is het lid van verdienste van de vereniging er nog steeds. Tegenwoordig als materiaalman, maar eigenlijk als ‘manusje van alles’. “Dat is toch grandioos?”
Want na heel wat seizoenen bij het eerste, onder andere als leider, geniet Van der Veld er nog altijd intens van. Ondanks dat hij werd geboren in ‘Hellevoet’ was er voor hem maar één club. “Ik ben altijd van Nieuwenhoorn geweest! Dit is mijn clubje.” De 74-jarige clubman zal voor veel mensen dan ook een bekend gezicht zijn. “Mij kennen ze allemaal wel hoor. Het is hier zó gezellig.” Dat is maar goed ook, want hij is er toch best wel vaak, moet hij bekennen. “Zeker zes dagen in de week. Of wacht, eigenlijk zeven! Iedere morgen ben ik er.”
Fanatiek
Dat Van der Veld niet zonder kan, is dan ook een understatement. “Hoe zal ik het zeggen? De club is alles voor mij, het is een heel groot deel van mijn leven.” Tegenwoordig dus als materiaalman voor de selectie. “Ik was alle kleren voor ze, leg het weer netjes neer en zorg voor de materialen. Ik weet precies waar iedereen zit in de kleedkamer, zodat ze altijd de goede kleren hebben.” Dat is nog niet alles. “Op maandagavond sta ik in de kantine om te zorgen voor die ‘kleintjes’ en hun ouders, op zondag voor de ‘oude mannetjes’. Regel ik de koffie en soep.” Maar zoals gezegd, begon hij gewoon als voetballer. “Als spits! Ik heb best wel wat doelpunten gemaakt. Het hoogtepunt was het kampioenschap toen we promoveerden naar de hoofdklasse, dat was heel hoog hoor.” Toch moest hij al snel stoppen met zijn favoriete bezigheid. “Op mijn 28ste ben ik al gestopt, vanwege een hernia. Inmiddels ben ik al een jaar of dertien met pensioen, toen ben ik meteen elke dag bij Nieuwenhoorn aan de slag gegaan. Heb je toch lekker wat te doen.” Ook op zaterdag is Van der Veld er tijdens de wedstrijden van het eerste altijd bij, dan is hij nog even fanatiek, vertelt hij. “Als het spannend is, leef ik ontzettend mee. Laatst ook nog. Bij een bevrijdende treffer sta ik keihard te juichen.”
Waardering
Maar niet alleen het spelletje bezorgt hem nog altijd veel plezier. “Een beetje praten met de mannen, een karweitje doen, wat verven. Ik vind het zó leuk om te doen.” Eigenlijk is het een soort nieuwe hobby geworden. “Ik heb altijd zin om te gaan, ben nog nooit met tegenzin gegaan.” Ook met de spelers heeft hij een goede band. “Praatjes maken, hè? Ze noemen mij ‘Jantje’, ondanks dat ik een stuk ouder ben. Als ik er niet ben, missen ze mij toch wel hoor.” Zijn werkzaamheden voor de club, leverden hem een mooie eretitel op. Namelijk die van ‘lid van verdienste’. “Dat ben ik al meer dan twintig jaar! Dat is natuurlijk grandioos en een mooie waardering, voor alles wat ik voor ‘mijn clubbie’ gedaan heb.” In al die jaren heeft Van der Veld de club zien veranderen, vertelt hij. “We hebben nu natuurlijk twee kunstgrasvelden, die hebben we nooit gehad. Maar de mensen zijn ook wel anders dan vroeger.” Die uitspraak legt hij graag even uit. “De jeugd is anders. Als je daar nu iets tegen zegt, krijg je toch wat vaker commentaar terug. Misschien wat minder respect voor ouderen. Maar dat houdt mij niet tegen hoor.” Hij maakte naast moeilijke ook een hoop mooie momenten mee, als het aan hem ligt komen er daar nog een aantal bij. “Ik heb er nog altijd zoveel plezier in, dus hopelijk ga ik nog een paar jaartjes mee!”
Klik hier voor meer artikelen over VV Nieuwenhoorn.
Klik hier voor meer informatie over VV Nieuwenhoorn.
