HOOGERHEIDE – Vooraf wilde men bij v.v. Meto zo lang mogelijk meedoen om het kampioenschap of en periodetitel. Wisselvalligheid en onervarenheid waren er de oorzaak van dat beide doelstellingen dit seizoen niet zijn behaald, tot teleurstelling ook van Joey van Hooijdonk.

“Voetballend vind ik ons één van de betere teams in de vierde klasse, maar als het niet lukt bij ons zakken we soms ook ver weg, plek vier is daarom ook wel een terechte plek op dit moment.  We moesten op het moment dat we het moeilijk hadden gewoon blijven voetballen maar dan gaan we toch vaak met lange ballen spelen waar onze kracht niet ligt, iedereen kan een fout maken of een keer balverlies lijden maar dan moet je de volgende keer weer die bal vragen en proberen te blijven voetballen en dit gebeurde te weinig. We moeten ook zorgen dat we de laatste wedstrijden winnen, zodat we nog een beetje goed gevoel over houden aan dit seizoen.”

Oudste
Van Hooijdonk is inmiddels dertig jaar en speelde in het verleden onder meer voor NAC Breda, SV Dosko en WVV’67. Nu speelt hij voor het derde seizoen terug in het eerste elftal en is er een van de oudere spelers binnen de selectie. “Ik ben zelfs de oudste met mijn dertig jaar, we hebben een paar spelers die achtentwintig zijn en het grootste gedeelte van de groep is tussen de negentien en drieëntwintig. Voor de toekomst zit het voorlopig wel goed, de meeste jonge spelers spelen al vanaf kleins af aan samen en zijn ook echte Meto-jongens, ik zie ze ook niet zo snel de club verlaten ondanks dat er voor sommige spelers wat interesse zal zijn”, aldus de Storingsengineer bij DataByte, een ICT-bedrijf in Steenbergen.

Met Meto komt hij dit seizoen uit in een vierde klasse waarvan de helft van de teams uit Zeeuws-Vlaanderen komt. In vergelijking met de Brabantse ploegen is het tegen de Zeeuws-Vlamingen een totaal andere manier van voetballen. Lastiger zegt Van Hooijdonk. “Het is zonder meer anders voetballen, we zijn wat verwend met het kunstgrasveld en thuis hebben we dan ook bijna al onze wedstrijden ruim gewonnen. Maar zodra we richting Zeeland gingen dan hadden we heel veel moeite. Met de slechte velden en konden we niet echt ons spelletje spelen dat we graag wilden. Verder staan ze er in Zeeland om bekend veel lange ballen te spelen en de duels aan te gaan. Wij hebben een vrij jong team en fysiek meestal niet zo sterk als de tegenstander, waardoor we het moeilijk krijgen als het voetballend niet lukt. En dat is in een aantal wedstrijden ook tot uiting gekomen in de resultaten.”

Omdraaien
Want waar Meto voor de winterstop nog volop meespeelde, daar kwam het na de winterstop in de problemen. “We komen bijna elke wedstrijd uit het niets achter, de eerste beste bal tussen de palen vliegt er op de één of andere manier altijd in. Sommige wedstrijden hebben we nog wel kunnen omdraaien, maar zeker tegen de Zeeuwse clubs kregen we dit niet voor elkaar.  Heel jammer omdat je altijd moet terug knokken in de wedstrijd en meestal als we dan zo een tik krijgen dan een paar minuten later krijgen we weer een goal tegen. Ik kan hier geen verklaring voor geven. Alles begon na de winterstop een beetje tegen te zitten, waardoor we ontzettend veel onnodige punten hebben verloren.”

Persoonlijk kijkt Van Hooijdonk wel met een redelijk gevoel terug op zijn seizoen, mede ook gezien het feit dat hij regelmatig te kampen had met blessureleed. ‘Het is bijna vier jaar geleden, dat ik een volledig seizoen fit ben geweest. Daarbij heb ik redelijk wat assists gegeven en goals gemaakt. Maar ook ontzettend veel kansen gemist… En na de winterstop deelde ik mee in de malaise en heb ik zelf ook te veel mindere wedstrijden gespeeld, waar ik wel van baal. Zolang ik nog fit ben en voor mijn gevoel nog iets kan toevoegen bij het eerste, zal ik gewoon bij het eerste blijven voetballen mocht dit niet meer kunnen of lukken dan zal ik verder gaan voetballen in een lager elftal. Maar voorlopig voel ik me nog goed genoeg en denk ik van waarde te kunnen zijn om met mijn ervaring deze jonge groep te ondersteunen.